Πυρετικοί σπασμοί, η νέα "επιδημία"



2/2/16

Βρίσκομαι στο σαλονάκι του 5ου ορόφου του νοσοκομείου παίδων αγία σοφία με ένα τετράδιο κι ένα μολύβι στο χέρι να καταγράφω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου. Κάτι που κάνω τα τελευταία χρόνια ικανοποιώντας έτσι μια μεγάλη εσωτερική μου ανάγκη.

Νοσηλευόμαστε για δεύτερη φορά μέσα σε 17 ημέρες με πυρετικούς σπασμούς. Βγήκαμε δηλαδή να γιορτάσουμε τα δεύτερα του γενέθλια και ξαναμπήκαμε! Οι οδηγίες από την πρώτη φορά ήταν σαφείς. Πλέον στο 37,5 ξεκινάμε αντιπυρετικά (δύσκολη, μη εύκολα ελεγχόμενη θερμοκρασία με το χέρι), ελέγχουμε συνέχεια τη θερμοκρασία του παιδιού και σε περίπτωση σπασμών πρέπει να βρούμε την ψυχραιμία να τους χρονομετρήσουμε και να του χορηγήσουμε ένα βαρύ φάρμακο κόκκινης γραμμής στα 3 με 5 λεπτά. Την ώρα δηλαδή που το παιδί σου κοπανιέται μελανιασμένο σαν το ψάρι, που τα μάτια του γυρνούν σαν φρουτάκια, που βγάζει αφρούς, που δεν μπορεί να αναπνεύσει και που συνήθως κάνει κακά ή τσίσα πάνω του εκείνη την ώρα να φανείς ψύχραιμος και να χρονομετρήσεις. 

Από χθες ο μικρός ξεκίνησε πυρετό κι εγώ μαζί του συνεχώς με θερμόμετρα, αντιπυρετικά, ντους κι αγκαλιές. Σήμερα το πρωί απύρετος πέφτει κάτω δυο φορές και χτυπάει το κεφάλι του ενώ εγώ προσπαθώ να καταλάβω το πως αφού το παιδί δεν είναι λιπόθυμο, έχει κανονικά τις αισθήσεις του και με κοιτάζει με ένα βλέμμα φοβισμένο σαν να λέει τι μου συμβαίνει μαμά; Το κορμί του είναι σκληρό σαν ξύλο και το πέσιμο γίνεται προς τα πίσω με αλύγιστο κορμί. Παίρνω την παιδίατρο μου τηλέφωνο κι ενώ αυτή προσπαθεί να με καθησυχάσει εγώ επιμένω να τον πάω στο νοσοκομείο. Ο Παύλος όμως δεν έχει σχολάσει κι ο μικρός τώρα κοιμάται. Πετάγομαι να φέρω τον Παύλο από το σχολείο ενώ η γιαγιά κάθεται δίπλα του στο κρεβάτι μέχρι να έρθω. Δεν προλαβαίνω να φτάσω στο σχολείο όταν χτυπάει το τηλέφωνο μου κι η γιαγιά έντρομη τσιρίζει πως το παιδί πεθαίνει..

Φτάνοντας εδώ το πρώτο πράγμα είναι να του κάνουν ακτινογραφίες στο κεφάλι κι ευτυχώς είναι καλές, μεταφερόμαστε στο δωμάτιο κι αρχίζουν οι έλεγχοι. Οι πυρετικοί σπασμοί το δεύτερο 24ωρο πυρετού είναι πιο σπάνιοι (όλα τα σπάνια εμείς) και χαρακτηρίζονται σύνθετοι για αυτό και χρίζουν περαιτέρω παρακολούθησης.  



3/2/16

Τρίτη ημέρα με πυρετό και παρά τα αντιπυρετικά δεν πέφτει εύκολα. Δεν ξέρω τι σκατά ιοί είναι αυτοί που κυκλοφορούν πλέον, μεταλλαγμένοι και δυνατοί. Να δίνεις αντιπυρετικό στο παιδί σου και μετά από μιάμιση ώρα, ενώ ελέγχεις κάθε μισάωρο, να μην έχει πέσει ο πυρετός στο ελάχιστο! Ξεκινώ κομπρέσες και αφού τελειώνω το κεφάλι του Άγγελου Ραφαήλ κάνει 3 τινάγματα κι ανεξέλεγκτο τελείως κοπανάει στα κάγκελα της σιδερένιας κούνιας του νοσοκομείου. Τρέχω στις νοσηλεύτριες, δεν μπορώ να ελέγξω το άγχος μου και τον πανικό μου. Επισκεπτόμαστε νευρολόγο κι εκεί συνειδητοποιώ πως το παιδί δεν έχει περπατήσει από χθες το πρωί. Δεν περπατάει, δεν θέλει καν να πατάει τα πόδια του κάτω. Ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη μου φρίκη πως κάτι ίσως έχει επηρεάσει την κινητικότητα του, γιατί δεν περπατάει το παιδί γαμώτο, γιατί;

4/2/16 

Τρίτη μέρα στο νοσοκομείο με πυρετό και το παιδί δεν τρώει τίποτα. Χθες για παράδειγμα είχε φάει όλη μέρα ένα μανταρίνι και σήμερα ήπιε λίγο γάλα. Δεν του δίνουμε φάρμακα εδώ, ούτε αντιβίωση παρά μόνο αντιπυρετικά και σήμερα του έβαλαν κι ορό. Προσπαθώ να τον κάνω να περπατήσει κι αυτός ξεκινά με τις μύτες και λίγο περίεργα, πλάγια. Ο Θοδωρής με κοιτάζει με σουφρωμένα φρύδια και μου κάνει νόημα, σαν να λέει έχεις δίκαιο. Τελικά με αρκετή προσπάθεια και προτροπή όλη μέρα καταφέρνω να τον βγάλω έξω κι ενώ είναι γαντζωμένος πάνω μου του δείχνω τα περιστέρια και τους παπαγάλους και τον ενθαρρύνω να πάμε να τα πιάσουμε! Ξεχνιέται, κατεβαίνει από την αγκαλιά μου και τρέχει. Δόξα σοι ο Θεός, τρέχει! Συζητώ με τη νευρολόγο, ίσως τρόμαξε τελικά από το ξαφνικό πέσιμο, από το ότι δεν μπορούσε να ελέγξει το κορμί του, φόβος ήταν λέει μάλλον. Αύριο το πρωί μου είπαν πως το παιδί θα κάνει ένα εγκεφαλογράφημα. Πρέπει να τον ξυπνήσω στις 4 το χάραμα και να τον κρατήσω ξύπνιο μέχρι τις 9. Πακέτο μου φαίνεται. Στις 2 ξυπνά και ψήνεται στον πυρετό κι από τότε δεν ξανακοιμόμαστε μέχρι τις 7. Αφού ξεπερνάμε την υψηλή θερμοκρασία με αντιπυρετικό τον ντύνω και κατεβαίνουμε κάτω. Δεν μπορώ να ενοχλώ το άλλο παιδάκι στο δωμάτιο ούτε να παίζω στους διαδρόμους. Του μιλάω, του λέω τραγούδια, βλέπει βιντεάκια τον αδερφό του στο κινητό μου, παίζουμε με το ασανσέρ κι αυτός όντως μένει ξύπνιος αλλά εγώ αρχίζω να καταρρέω, η κούραση τόσων ημερών και το άγχος με έχουν εξαντλήσει. Αρχίζω και νιώθω παραισθήσεις, ζαλίζομαι, νιώθω πως βρίσκομαι αλλού, ιδρώνω, δεν μπορώ να αναπνεύσω, αρπάζω το παιδί στην αγκαλιά μου και τρέχω πάνω. Θα λιποθυμήσω λέω στην νοσηλεύτρια, να έρχεστε συχνά στο δωμάτιο, φοβάμαι.

5/2/16

Ξημέρωσε επιτέλους αυτή η βασανιστική μέρα. Τον παίρνω αγκαλιά και πάμε για το εγκεφαλογράφημα. Ένα ξύλινο σπιτάκι γεμάτο αφίσες με συνέδρια επιληψίας και τηλεφωνικές γραμμές για ψυχολογική υποστήριξη. Ψάχνουν για επιληψία τελικά. Κάνω να το γκουγκλάρω μα σταματώ. Ότι κι αν είναι θα το αντιμετωπίσουμε κι αυτό, δε βαριέσαι. Η κυρία που κάνει το εγκεφαλογράφημα είναι πολύ καλή, την αγάπησα μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά, λέει πως είμαι πολύ αγχωμένη και να χαλαρώσω. Με μεταφέρει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και κάθομαι σε μια καρέκλα έχοντας αγκαλιά το μωρό. Μου εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια κι ας μην την ρώτησα τι κάνει. Τοποθετεί δέκα καλωδιάκια στο κεφάλι του παιδιού και κάθεται μπροστά σε αυτό το μηχάνημα. 



Σαν τα πόδια μιας πελώριας αράχνης να καταγράφουν, πότε ήρεμα, πότε σαν τρίλιες. Τελειώνουμε κι εγώ γυρνώντας στο δωμάτιο θέλω να πέσω σε χειμερία νάρκη. Το θετικό είναι πως το παιδί όλη μέρα σήμερα είναι απύρετο.

6/2/16

Ακόμη κι αν το παιδί σου δεν έχει κάτι σοβαρό εδώ μέσα θα πέσεις ψυχολογικά θες δεν θες. Μανάδες να κλαίνε και να σπαράζουν, παιδιά με σοβαρά προβλήματα, με ατυχήματα, με τροχαία. Παιδιά. Βγαίνουμε έξω στο κυλικείο για ένα καφέ και εκεί παραδίπλα σε ένα παγκάκι 3 αδερφούλες χαζεύουν τα περιστέρια έχοντας τσάντες στους ώμους και γκρι κουβέρτες δεμένες με ένα σχοινί. Μάλλον πεινάνε γιατί βλέπω τη μία να καρφώνει το βλέμμα της στις νεραντζιές. Δεν κάνω λάθος τελικά, σηκώνεται αρπάζει ένα νεράντζι και το ξεφλουδίζει γρήγορα. Μασουλάει ένα κομμάτι και πικρίζει όλο της το πρόσωπο μα δεν τα παρατά, πικρίζει κι άλλο η φατσούλα της με γκριμάτσες. Στο δωμάτιο έχω μια τσάντα μανταρίνια και μπανάνες κι αυτές ντρέπονται να τα δεχτούν μα ο Θοδωρής επιμένει. Είναι από το Ιρακ.

7/2/16

Σήμερα θα βγούμε επιτέλους, ο Άγγελος Ραφαήλ είναι απύρετος δύο 24ωρα! Η νοσηλεία σε ένα νοσοκομείο σε βοηθά να αξιολογήσεις καταστάσεις, να καταγράψεις συμπεριφορές που είτε θα θες να υιοθετήσεις είτε θα τις αποθηκεύσεις στον εγκέφαλο σου ως παραδείγματα προς αποφυγήν. Το νοσοκομείο σε βοηθά να καταλάβεις τον εαυτό σου, να ανακαλύψεις τις δυνάμεις σου, την υπομονή σου, τα όρια σου. Βρίσκεις το χρόνο μέσα σε όλα αυτά να κάτσεις να σκεφτείς και να προγραμματίσεις την ζωή σου καλύτερα. Να αναθεωρήσεις τις προτεραιότητες που είχες βάλει. Το πιο σημαντικό για μένα η καταγραφή μαμαδίστικων συμπεριφορών. Τι πλάσματα είναι αυτά θεέ μου! Πόσο πολύπλοκα μας δημιούργησες, με πόση χάρη... ένα δέος νιώθω.

8/2/16

Τα αποτελέσματα του εγκεφαλογραφήματος βγήκαν. Eίναι καθαρά. Είμαι πανευτυχής.   

Σχόλια

  1. κοπέλα μου σας έυχομαι αυτό να ήταν και το τελευταίο που περάσατε κι από εδώ και πέρα να έχετε μόνον χαρές.φαντάζομαι τι τράβηξες εσύ και κυρίως ο μικρός...περαστικά και να μου τον φιλήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεωργία... Τι να γράψω; Τι; Είμαι τόσο χαρούμενη που είναι καλά τ' αποτελέσματα! Να 'ναι όλα πάντα περαστικά, πάντα!
    Εύχομαι να ξεκουραστείτε και να μπείτε σύντομα στους "όμορφους" ρυθμούς σας!
    Σας φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάντα ευχάριστα να είναι τα νέα από εδώ και πέρα!!'

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος10/2/16, 1:03 π.μ.

    Πόσες φορές σε διάβασα κι έκλαιγα... είναι δυνατό το μωρό σου Γωγουλινάκι μου, γιατί είσαι κι εσύ δυνατή. Μακάρι να μην σας έρθουν άλλες τέτοιες μέρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να μη το ξαναπατήσετε το πόδι σας ποτέ ξανα σε νοσοκομείο!
    Μια τεράστια αγκαλιά από τα νότια της χώρας να σας κλείσει όλους μέσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μπράβο βρε Γεωργία μου! Πολύ χάρηκα μόλις έμαθα τα καλά νέα από το FB post σου! Μπράβο! Για την ακαμψία σας είπαν που οφείλεται; Έχει κάποια σχέση με το συμβάν των σπασμών;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασπασία μου δεν ξέρουν! Για αυτό το λόγο έψαχναν κυρίως νευρολογικά αλλά αφού βγήκε καθαρό το εγκεφαλογράφημα μας είπαν πως ευθύνεται ο πυρετός κι ας ήταν απύρετο το παιδί την ώρα που έπεφτε. Τι να πω! Μας έχουν προγραμματίσει πάντως και μία μαγνητική εγκεφάλου τον Μάρτιο για να ολοκληρωθεί η εικόνα.

      Διαγραφή
  7. Αχ Γεωργία μου τί να πω!!! Αγύριστα ελπίζω να είναι... μεγάλο πακέτο οι πυρετικοί σπασμοί, νομίζω εξαντλούν την ψυχραιμία και του πιο cool γονιού... Όσο για τα άλλα παιδιά: απλά δάκρυσα, στεναχωρέθηκα και έκανα μία μικρή προσευχή.... Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το μόνο που 6α πω είναι ότι ας μην σας ξέρω προσωπικά χάρηκα πάρα πολύ που τα αποτελέσματα είναι καθαρά. Όντως σαν επιδημία είναι οι σπασμοί, τώρα τελευταία όλο περιστατικά τέτοια ακούω. Όλα καλά να πάνε από εδώ και στο εξής και να μην ξαναπάτε ποτέ σε νοσοκομείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Την περίμενα πως και πως αυτή την ανάρτηση. Εύχομαι όλα καλά από εδώ και στο εξής. Να γίνει μια μακρινή ανάμνηση όλο αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Την περίμενα πως και πως αυτή την ανάρτηση. Εύχομαι όλα καλά από εδώ και στο εξής. Να γίνει μια μακρινή ανάμνηση όλο αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Περαστικά κι αγύριστα να ειναι Γιωργια μου! Μόνο χαρές απο δω και πέρα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Περαστικά κι αγύριστα, όλα καλά από εδώ και στο εξής! Λαχτάρες είναι που περνάμε όλοι οι γονείς, μικρότερες ή μεγαλύτερες, αλλά μας κόβουν κι εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια από τη ζωή μας. Εύχομαι αυτή να ήταν η τελευταία.

    Καλημέρα
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν ξέρω γιατί η ζωή έχει επιλέξει να ταλαιπωρεί έτσι αυτόν τον μικρο άγγελο. Ξέρω όμως ότι σε κάθε μάχη βγαίνει νικητής και ακόμη πιο δυνατός, από την κοιλιά ακόμη, θυμάσαι; εύχομαι να ηταν το τελευταίο σας, απο εδώ και πέρα μόνο χαρές και γέλια! στο είπα ότι ξέρω τους σπασμούς από πρώτο χέρι αφού η αδερφή μου τους πάθαινε μέχρι τα 12. Σημερα όμως είναι μια κουκλάρα που σου λίγους ΄μήνες περιμένει το πρώτο της μωρό! Όλα θα περάσουν Γεωργία μου, και το παιδάκι σου θα ναι γερό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γεωργία μου τι ανάρτηση... Δοξα τω Θεω που είναι καλά το εγκεφαλογράφημα... Σε έχω συνέχεια στο νου μου όλες αυτές τις μέρες. Χαίρομαι που είναι καλά το μωρό, καλή ξεκούραση σε σένα τώρα και να μην ξαναγυρίσουν αυτά... Μια σφιχτή αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Το κοριτσάκι μιας φίλης μου το έχει και ζουν μόνιμα με την αγωνία αφου μπορεί να περάσουν και χρόνια απο τον τελευταίο σπασμο. Μια φορά έπαθε κρίση σε πισίνα μέσα, δόξα τον Θεό πιυ η μητέρα της δεν την αφήνει απο τα μάτια της παρότι εξι χρονών όταν το έπαθε. Δεν μπορώ να διανοηθώ το άγχος σου και την αγωνία σου, είμαι σίγουρη πως ήταν ανυποφο. Εγώ απλά χαίρομαι που τελείωσε και εύχομαι πότε, πότε, πότε ξανά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Όλα θα περάσουν, θα δεις! Όλα θα πάνε καλά!!! Το μωρό αυτό δείχνει να είναι δυνατό και γενναίο. Αυτό να ψάχνεις μέσα στα ματάκια του και να δεις πως όλα θα πάνε καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. αχ αντε κοριτσακι μου!! τελος καλο όλα καλα... Ποτε ξανα σας ευχομαι κι εγω!! Μια μεγάλη αγκαλια σε ολους σας!! πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Περαστικά! Σας κάνουν πιο δυνατά όλα αυτά και πάντα βρίσκεις κάτι όμορφο σε οποιαδήποτε δυσκολία! Η περιγραφή σου είναι μαχαιριά στην καρδιά. Το νοσοκομείο με ένα άρρωστο παιδί, το έχω ζήσει για λίγες ημέρες ευτυχώς, σου κάνει ολική αναθεώρηση της ζωής σου, του παρελθόντος και του μέλλοντος σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Είδες ποσο επιδρά πάνω σου το νοσοκομείο? Δεν περνα μερα που δεν θα σκεφτω/προσευηθω για τους ανθρώπους που βρισκονται εκεί..ουτε μια μερα..Περαστικα σας Γεωργια μου ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πφ..... κοριτσάκι μου... Να χαίρεσαι το δυνατό παιδάκι σου και να έχεις και εσύ τη δύναμη να αντιμετωπίζεις τα δύσκολα. Όλα πάντα περαστικά και δόξα το Θεό που και οι εξετάσεις σας είναι όλες καθαρές. Σε φιλώ γλυκά και σας σκέφτομαι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  21. Τι φοβερη περιπετεια και ποσο δυνατα συναισθηματα ηταν αυτα... χαιρομαι πολυ που ολα τα αποτελεσματα ειναι καλα, κι ας μη σε ξερω. Ευχομαι να μην ξανασυμβει! Καλη ξεκουραση και πολλα περαστικα! Σε φιλω
    Παρασκευη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  22. Τι φοβερη περιπετεια και ποσο δυνατα συναισθηματα ηταν αυτα... χαιρομαι πολυ που ολα τα αποτελεσματα ειναι καλα, κι ας μη σε ξερω. Ευχομαι να μην ξανασυμβει! Καλη ξεκουραση και πολλα περαστικα! Σε φιλω
    Παρασκευη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ανώνυμος10/2/16, 10:14 π.μ.

    Περαστικά στο αγοράκι σας...Με γυρίσατε 35 χρόνια πίσω όταν η μικρή μου αδελφή πάθαινε με κάθε πυρετό σπασμούς...Νοσοκομεία,κρύα ντους,παρακεντήσεις..Ένα μικρό χεράκι,κατάλευκο,να κρατά το δικό μου και να ψιθυρίζει"Τάτα,θα πεθάνω.."κι εγώ να κλαίω,να κλαίω..Όλα θα περάσουν,μη φοβάστε,μόνο να αγρυπνείτε..
    Νατάσσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Περαστικά και αγύριστα να είναι!!! Δεν έχω λόγια.Καλή δύναμη και πάντα υγεία!!! Τίποτα άλλο! Αφού και οι εξετάσεις είναι καθαρές δόξα το Θεό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Διάβαζα κι έκλαιγα γιατί θυμόμουν..
    Ας είναι περαστικά κι αγύριστα Γεωργία.. να μου τον φιλήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ενιωσα μεγάλη χαρά που ειστε καλά αλλά και εβαλα τα κλαμματα πολλές φορες όταν σε διαβαζα. Πολλά φιλια και ολα καλά από εδω και πέρα ευχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ενιωσα μεγάλη χαρά που ειστε καλά αλλά και εβαλα τα κλαμματα πολλές φορες όταν σε διαβαζα. Πολλά φιλια και ολα καλά από εδω και πέρα ευχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Κορίτσι μου, τι πέρασες, Θεέ μου!!!! Δεν ξέρω τι θα έκανα στη θέση σου, δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα...
    Εύχομαι από καρδιάς να είναι καλά ο άγγελος σου κι' όλο αυτό που περάσατε να μείνει σαν μια μακρινή δυσάρεστη ανάμνηση.
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Αγαπημένη μου Γεωργία κι εγώ σε διάβαζα και δάκρυζα συνέχεια... Ο Χριστός και η Παναγία, τι συμβαίνει εκεί μέσα, σ'αυτούς τους χώρους! Δεν μπορεί καν να βάλει το μυαλό μου τον φόβο και την αγωνία σας...
    Χάρηκα αληθινά μέσα από την καρδιά μου που είναι εντάξει το παιδάκι σας!
    Ποτέ ξανά να μην σας ξανασυμβεί κανένα κακό!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αχ! Βρε κοριτσάκι μου, τι περιπέτειες με τον άγγελό σου; Εύχομαι ήδη να είναι καλά το μωρό και πραγματικά ποτέ ξανά κάτι ανάλογο να μην σας βρει!!!! Φιλιά πολλά και περαστικά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου