Η δασκάλα μας

Πήρα το θάρρος να σου γράψω διαβάζοντας την ανάρτησή σου για το περιστατικό σχολικού εκφοβισμού που υπέστη ο μικρός σου με την οποία συγκλονίστηκα. Στην ανάρτηση σου αυτή διάβασα και όλα τα σχόλια. Διάβασα και το σχόλιο της Άννας, μπήκα στο ιστολόγιο της, διάβασα αρκετές αναρτήσεις και κατάλαβα πως η κ. Άννα ήταν η δασκάλα του γιου μου. Διάβασα και άλλα σχόλια της σε αναρτήσεις σας και πριν μπω στο δικό της ιστολόγιο ήμουν σχεδόν σίγουρη πως ήταν αυτή...


Όταν ήρθες στο σχολείο μας τη μέρα του Αγιασμού δε ξέραμε ακόμα ποιος θα πάρει το τμήμα του γιου μου. Είδαμε μια καινούρια δασκάλα , που κανείς δεν την ήξερε και μάλιστα κάποιοι σχολιάσαμε «μικρή είναι αυτή η κοπέλα, λέτε να της δώσουν την Έκτη; Είναι δύσκολο τμήμα.»
Τελικά σου έδωσαν την Έκτη. Βασικά αυτό έμεινε, αυτό πήρες σαν η πιο νέα στο σχολείο.

Το μεσημέρι ο γιος μας, μας είπε «καλή είναι η καινούρια μας δασκάλα».

Τις επόμενες μέρες ο ενθουσιασμός μεγάλωνε και όχι μόνο από το δικό μου παιδί .

Μιλούσα με πολλούς γονείς, ξέρετε στα πηγαδάκια έξω από το σχολείο. Μόνο καλά λόγια έλεγα, μόνο καλά λόγια άκουγα για σένα.

Ο γιος μου τα προηγούμενα χρόνια με κούραζε πολύ για να διαβάσει. Τσακωνόμασταν και του φώναζα συνεχώς. Με έκπληξη στην Έκτη τάξη , γυρνούσε από το σχολείο και άρχιζε διάβασμα χωρίς εγώ να πω το παραμικρό.

«Θέλω να είμαι πάντα διαβασμένος. Δε θέλω να απογοητεύσω τη δασκάλα μου»

Έλεγε «η δασκάλα μου» και έβλεπες τον θαυμασμό μέσα στα μάτια του.

Ο γιος μου τα προηγούμενα χρόνια ήταν το μαύρο πρόβατο της τάξης. Ο προηγούμενος δάσκαλος είχε μπει την πρώτη μέρα στην τάξη και είχε πει «Ποιος είναι ο Χ ; Έχω ακούσει για σένα …Να συμμορφωθείς γιατί δε θα τα πάμε καλά."

Φαντάζομαι την ίδια ενημέρωση θα είχαν κάνει και σε σένα. Ποτέ δεν είπες όμως κάτι τέτοιο. Το παιδί μου άρχισε να ηρεμεί στο σχολείο και στο σπίτι. Θυμάμαι παλιά που του είχαν πει «είσαι άχρηστος, δεν είσαι σε τίποτα καλός» . Σας το είχε πει και μου είπε πως δείχνατε να μη το πιστεύετε. Μα είναι δυνατόν κάποιος δάσκαλος να μιλήσει ποτέ έτσι; Και όμως είναι….

Στην πρώτη συνάντηση μαζί σου άκουσα για πρώτη φορά από δάσκαλο « Ο γιος σας είναι πολύ ώριμο παιδί. Είναι ευαίσθητος, δοτικός . Συνεργάζεται με όλα τα παιδιά, είναι πρόθυμος και έχει χιούμορ. Ε, άμα μίλαγε και λιγότερο και δεν πεταγόταν συνεχώς θα ήταν ακόμα καλύτερα βέβαια» Μου είπες αυτό που έπρεπε να ξέρω αλλά μου είπες και τα καλά που είδες στο παιδί μου. Γιατί έχει και καλά αλλά δε μου τα είχε πει ποτέ κανείς. Συνήθως άκουγα « Μιλάει συνεχώς, δεν αντέχεται. Όλο ενοχλεί. Να τον μαλώνετε».

Θα μπορούσα να γράφω ώρες. Ήταν η καλύτερη μας χρονιά. Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Γονείς και παιδιά. Πάντα με ένα γλυκό χαμόγελο ήσουν. Δεν σε είδα ποτέ μουτρωμένη, κατσούφα. Ψέματα. Μια φορά σε είδα να κλαις. Την τελευταία μέρα. Εκείνη τη μέρα που τα παιδιά μας έκλαιγαν στην αγκαλιά σου με λυγμούς και έκλαιγες και εσύ . Πόσο κλάμα είχατε ρίξει τότε. Κάποιος γονιός από άλλη τάξη που σας είδε είπε «καλά πάει καλά, κλαίει και η δασκάλα;» Εμένα όμως αυτό μου είπε τόσα πολλά.

Εκείνη τη χρονιά την τελευταία τα παιδιά μας δέθηκαν περισσότερο. Σε σένα το οφείλουμε και αυτό. Για τα γλυκά που φτιάξατε όλοι μαζί, για την τάξη που στολίζατε με κάθε ευκαιρία ( την προηγούμενη χρονιά δεν είχαν στολίσει ούτε δέντρο, το ξέρεις πολύ καλά). Για όλες τις εκδρομές, τις συζητήσεις, τα αστεία, τις γιορτές, για το ενδιαφέρον. Πόσες συζητήσεις τους, μου μετέφερε ο μικρός μου. Δεθήκαμε και εμείς οι γονείς. Θυμάσαι που βγήκαμε μα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ένα βράδυ για φαγητό για να σε αποχαιρετίσουμε; Ήταν το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε για σένα.

Και εσύ σε κάθε ευχαριστώ μας έλεγες «Μα δεν κάνω κάτι ξεχωριστό. Γιατί μου λέτε ευχαριστώ; Αυτονόητο δεν είναι;»

Άννα μου δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα έκανες για τα παιδιά μας.

Θέλω να ξέρεις πως σε συζητάμε ακόμα. Τώρα που πάνε Γ Γυμνασίου. Ξέρω πως μιλάτε , σας λένε ακόμα τα νέα τους. Και μου αρέσει αυτό. Ακόμα τα συμβουλεύεις, ακόμα είσαι εκεί για αυτά. Και να σου πω νιώθω όμορφα. Ξέρω πως πέρα από εμάς έχουν ένα ακόμα άνθρωπο εκεί για αυτά. Ο Χ μου έκανε κλειστό το προφίλ του στο facebook γιατί του το είπες εσύ. Έσβησε και όλους τους άσχετους φίλους που είχε κάνει. «Αφού το είπε η κυρία, θα το κάνω. Γιατί θα μου το λέει είπε κάθε μέρα.»

Άννα μου σε αγαπάμε πολύ. Διάβασα όλο το ιστολόγιο σου ειδικά τη χρονιά που έγραφες για τα παιδιά μας. Ξανάζησα όλα αυτά που μου έλεγε ο μικρός μου. Συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις και μην ακούς κανένα. Ξέρω πως κάποιοι σου έχουν πει «χαλάς την πιάτσα»

Εσύ συνέχισε. Όπως σου είχε πει και ο γιος μου «κάντε και άλλα παιδιά ευτυχισμένα!»


Υπογράφει η Δ.Β.


Η ενότητα "Μιλάς; Σ'ακούω" φτιάχτηκε για σένα που θες να εκφράσεις δημόσια κάποιες σου κρυφές ή όχι σκέψεις. Μπορείς να τις στείλεις στο email lamprianidi@gmail.com κι εμείς θα τις δημοσιεύσουμε σύντομα.

Μίλησε μας, θα σε ακούσουμε!

Σχόλια

  1. Μετά από πολύ καιρό κάνω μια βόλτα στα blogs και πέφτω πάνω σε αυτή την ανάρτηση. Κλαίω σαν χαζή μέσα στο μαγαζί. Είμαι μαμά με παιδιά στο δημοτικό και το blog της Αννας, από τα πρώτα που διάβασα και ξεχώρισα εδώ και χρόνια. Οταν είχα διαβάσει ότι η Αννα θα έρθει σε σχολείο στην Αθήνα, έλεγα "βρε λες να έρθει στο δικό μας;;;;;;". Τυχερά τα παιδιά που έχουν δασκάλους σαν την Αννα και χαίρομαι που υπάρχουν γονείς που αναγνωρίζουν το οτι υπάρχουν ξεχωριστοί δάσκαλοι που αγαπούν τα παιδιά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου κι εγώ ακριβώς αναρωτιόμουν και παρακαλούσα να συμβεί! Σκεφτόμουν συνέχεια πως ίσως ο Παύλος φέτος την είχε δασκάλα ή έστω να ήταν στο ίδιο σχολείο. Κι εγώ έκλαψα όταν έλαβα το συγκεκριμένο email.

      Διαγραφή
  2. Τη διαβάζω χρόνια και τη θαυμάζω και την αγαπώ μέσα από το μπλογκ της!Συγχαρητήρια σε κείνη, σε σένα και στη μητέρα που σου έγραψε το γράμμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. διαβαζω και κλαιω... Η Αννα ειναι η δασκαλα που θελουμε να εχουν τα παιδια μας... Κι αυτη που αξιζει να εχει καθε παιδι... Α ρε Αννουλα... Μηπως να σε κλωνοποιησουμε... ;;; Συνεχισε να τα κανεις τα τυχερα παιδια σου χαρουμενα κοριτσι μου.... πολλα πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ γλυκά και συγκινητικά λόγια, μακάρι να ήταν όλοι οι παιδαγωγοί τόσο ευαισθητοποιημένοι και να κάνουν τόσο καλή δουλειά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχω ανατριχιάσει....
    Αννούλα συνέχισε να διδάσκεις με αυτή την αστείρευτη και χωρίς διακρίσεις αγάπη προς τους μαθητές σου. Συνέχισε να μοιράζεις γνώσεις, να νοιάζεσαι, να συμβουλεύεις και να βρίσκεις τα καλά εκεί που άλλοι τα αγνοούν!
    Ελπίζω σε ένα μέλλον όπου όλοι οι εκπαιδευτικοί θα εξασκούσαν το λειτούργημά τους όπως εσύ!
    Σου στέλνω πολλά πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Διάβασα την ανάρτηση αρχικά βιαστικά γιατί ήμουν στο σχολείο. Είχαμε διάλειμμα και έβαλα τα κλάματα. Οταν μπήκαν τα παιδιά στην τάξη κάτι κατάλαβαν και με ρώταγαν " ποιος σε πειραξε κυρια; "
    Τους είπα τη γνωστή δικαιολογία με το σκουπιδακι στο μάτι.
    Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω για αυτή την ανάρτηση. Εσένα και τη μαμά του μαθητή μου! Είμαι τυχερή που κάνω αυτή τη δουλειά. Όπως λέει και η αγαπητή μαμά δεν υπάρχει λόγος για ευχαριστώ. Κάνω αυτό που αγαπώ, αυτό που σπούδασα, αυτό που κάνουν πάρα πάρα πολλοί.
    Μαμά του μαθητή μου και εγώ σας αγαπώ πολύ πολύ όλους.
    Ήταν απο τις όμορφες χρονιές μου αυτή! Σας ευχαριστώ για την αγάπη και την εμπιστοσύνη που μου δείξατε!
    Φιλιά πολλά στο αντράκι σου! Δε ξέρω τι άλλο να γράψω. Μου έφτιαξες τη μέρα Γεωργία μου!
    Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου