Η τέλεια μαμά...

Παίρνεις το πρώτο θετικό τεστ εγκυμοσύνης στα χέρια σου και νιώθεις ήδη αγχωμένη. Τι πρέπει να τρώω; Πόσο να κουράζομαι;; Πειράζει να κλάψω;;; Αγοράζεις βιβλία για την πρώτη φροντίδα του μωρού, κοιτάζεις καταλόγους με προϊόντα για μωρά και ψάχνεις οτιδήποτε θα σε κάνει την τέλεια μαμά...

Και μετά γεννιέται το παιδί. Δεν καταφέρνεις ίσως να θηλάσεις γιατί κανείς δεν σου είπε πως. Το μωρό κλαίει και νιώθεις ανεπαρκής. Να το αφήσω να κλάψει ή να το παίρνω αγκαλιά;;; Ψάχνεις βοήθεια σε γνωστούς και φίλους και αναζητάς στο διαδίκτυο πληροφορίες. Και είναι όλα τόσο μπερδεμένα! Ο καθένας λέει τα δικά του. Κάθε ψυχολογική θεωρία αντιτίθεται στην άλλη.

Κι όμως υπάρχει μια αρχή που αγνοούμε!

Η ανατροφή των παιδιών είναι ένα μονοπάτι ωρίμανσης και εξέλιξης, αρκεί να τολμήσουμε να διδαχτούμε περισσότερο και να διδάξουμε λιγότερα (Αλντορ)

Ρόλος της μαμάς αλλά και του μπαμπά δεν είναι να βάλει σε καλούπια την συμπεριφορά του παιδιού. Δεν είναι να έχουμε τον έλεγχο που οι δικοί μας γονείς είχαν σε εμάς. Οφείλουμε λοιπόν να απεγκλωβιστούμε από τα πρότυπα της τιμωρίας, του ελέγχου και της δέσμευσης. Γιατί τότε θα φύγει κι ο θυμός, ο φόβος και το άγχος από τα παιδιά. Μεγαλώνουμε παιδιά που νιώθουν, εκφράζουν το συναίσθημα τους και ζουν "ελεύθερα". 

Περπατάμε λοιπόν παράλληλα στο μονοπάτι της ζωής. 
Γονείς και παιδιά. Παιδιά και γονείς.

Δεν είναι εύκολο. Θέλει χρόνο κι υπομονή. Θέλει δουλειά με τον εαυτό μας και αναζήτηση απαντήσεων στα γιατί του παρελθόντος μας. Ο σκοπός δεν είναι να γίνουμε οι τέλειοι γονείς. Πώς θα μπορούσαμε άλλωστε; Ο θυμός του παιδιού μας επομένως δεν έρχεται για να χαλάσει την εικόνα που θα θέλαμε να έχουμε. Δεν δείχνει αποτυχία στο ρόλο μας. Είναι ένα από τα πολλά συναισθήματα που δείχνουν ότι το παιδί μας βρίσκεται σε κίνηση. Και κίνηση σημαίνει ζωή! Το συναίσθημα είναι η κίνηση της ζωής που υπάρχει μέσα στο παιδί. Το προστατεύει, το δυναμώνει, του δείχνει τα όρια του, το ενώνει με τους άλλους.

Υποστηρίξτε λοιπόν σε καθημερινή βάση το παιδί σας, δείξτε του εμπιστοσύνη, περπατήστε πλάι του, δείξτε την αγάπη σας...


Υπογράφει η ψυχολόγος Γιούλη Μπαλίκου. 
Περισσότερα άρθρα της θα βρείτε στο psychologiapaidiou.blogspot.gr

Σχόλια

  1. Ωραίο κείμενο...Νομίζω πως κανείς δε γεννιέται ή δε γίνεται τέλειος γονιός! Είναι αδύνατον! Από τη φύση μας, ως άνθρωποι προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι, να βελτιωνόμαστε...αυτό που οφείλουμε ως γονείς, πρώτα στα παιδιά μας και μετά στον εαυτό μας, είναι να προσπαθούμε συνεχώς για το καλύτερο! Η προσπάθεια είναι αυτή που μετράει κι όχι η τελειότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφο κείμενο! Ελευθερία και σεβασμό στην ψυχούλα που μεγαλώνουμε...
    Περπατάμε παράλληλα λοιπόν! Ευχαριστούμε Γιούλη! Φιλιά Γεωργία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μεγαλώνουμε μαζί, μαθαίνουμε παράλληλα. Μια υπέροχη περιπέτεια είναι το να είσαι γονιός αρκεί να αφήσεις ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά σου!
    Υπέροχο κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επειδή σαν παιδί υπήρξα πολύ αντιδραστική θεωρώ έχει να κάνει άμεσα με την συμπεριφορά των γονιών. Όταν έμεινα έγκυος έλεγα συνέχεια ότι με το παιδί μου αυτό που θέλω είναι να μιλάμε. Χωρίς φωνές και πάνω απ' όλα να μην προσπαθήσω ποτέ να του επιβάλω πράγματα που ήθελα και δεν έκανα εγώ που πιστεύω είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη των γονιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νομίζω πως οι σύγχρονοι γονείς αν όχι όλοι τότε ίσως οι περισσότεροι προσπαθούν να ΜΗΝ κάνουν όσα για τους ίδιους κακός έκαναν οι δικοί τους γονείς. Όσα τελικά το κατορθώσουν θα πορευθούν με τα παιδιά τους πλάι πλάι. Όσοι όχι, τότε ενδεχομένως να γίνουν και χειρότεροι από τα λανθασμένα πρότυπα τους! Πολύ όμορφο το άρθρο! Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου