Η χαμένη εφηβεία

Κάποτε βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε...
Αλήθεια πόσοι απο εμάς γυρνώντας πίσω το ρολόι των αναμνήσεων, θυμόμαστε τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας να έχουμε πει ή να έχουμε σκεφτεί "άντε να μεγαλώσω να κάνω ότι θέλω εγώ..."

Κάναμε ποτέ αλήθεια μεγαλώνοντας ότι θέλαμε εμείς; 
Εγώ πάντα θυμάμαι να κάνω ότι μου έλεγαν οι άλλοι...
Στη σχολή οι καθηγητές μου...
Στη δουλειά οι προϊστάμενοι μου...
Στη σχέση ότι μου επέβαλλαν οι καταστάσεις...
Και πόσα ακόμα θα κάνω γιατί απλά μου επιβάλλονται;

Όσα θέλω δεν μπορώ να τα κάνω
Κι όσα μπορώ απλά δεν θέλω. Τελικά μήπως η εφηβεία μας ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μας; 
Τότε που τα ξεσπάσματα μας ήταν δικαιολογημένα και πραγματικά κάναμε ότι θέλαμε; 
Τα χρόνια όμως δεν γυρίζουν πίσω και τις καλές μας στιγμές τι αναπολούμε όταν πια περάσουν. 
Γιατί όταν τις ζούσαμε δεν μας φαινόντουσαν και τόσο σημαντικές.

Μια βόλτα στο πάρκο της γειτονιάς βράδυ τότε στη Θεσσαλονίκη,
Ένα τσιγάρο στο παγκάκι στον λευκό Πύργο,
Η ανακούφιση μετά την εξεταστική...

Κάποτε άκουσα να λένε να ζεις τις στιγμές γιατί δεν ξαναγυρίζουν! 
Πόσο δίκαιο είχαν! Και τι δεν θα έδινα να τις ξαναζούσα...
Αν μας ανακοινώσουν τα παιδιά μας οτι θα μεγαλώσουν και θα κάνουν ότι θέλουν, αλήθεια τις θα τους απαντήσουμε;

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Υπογράφει η Α.Φ.


Η ενότητα "Μιλάς; Σ'ακούω" φτιάχτηκε για σένα που θες να εκφράσεις δημόσια κάποιες σου κρυφές ή όχι σκέψεις. Μπορείς να τις στείλεις στο email lamprianidi@gmail.com ή στη σελίδα του 4 seasons inbox. Μίλησε μας, θα σε ακούσουμε!