Σε ευχαριστώ



Σε ευχαριστώ που είσαι στη ζωή μου! Που με στηρίζεις, που με ανέχεσαι… Που ήσουν δίπλα μου στα ξεσπάσματα! Στις ανηφοριές και στις κατηφοριές, στα ΠΡΕΠΕΙ και στα ΔΕΝ… Που ήσουν μαζί μου εκείνα τα ατέλειωτα και αξημέρωτα βράδια που από το κλάμα με έπαιρνε ο ύπνος και όταν ξύπναγα εσύ ήσουν ακόμα εκεί ξύπνιος, φύλακας άγγελος και μου χάιδευες τα μαλλιά…!!! Σε ευχαριστώ λοιπόν για εκείνες τις ώρες που ήσουν μαζί μου όταν μου έβγαιναν τα κατάλοιπα από μέσα μου…

Ναι ναι… Εκείνα τα κατάλοιπα που έχει κανείς μέσα του και του βαραίνουν την ψυχή και κάνει πως δεν τα βλέπει… Που κάθε μέρα παίρνει μια ανάσα και λέει: «Θα αντέξω και σήμερα να τα κουβαλήσω μαζί μου». Εκείνα που είναι πάντα μαζί σου και σε κάθε χαρούμενη στιγμή κάνεις πως ξεχνιέσαι και σε κάθε κακιά στιγμή παίρνουν το διπλάσιο βάρος και κλαις πάλι για το κάθε ένα ξεχωριστά!!! Εκείνα που αν τελικά δεν βρεις τη δύναμη να τα αντιμετωπίσεις θα τα κουβαλάς πάντα μέσα σου…!!! Όμως πρόσεχε… Δεν είναι εύκολος ο αγώνας ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ! Είναι μια μάχη που παλεύεις μόνος σου… Μόνο εσύ και ο εαυτός σου!!! Εσύ είσαι αυτός που πρέπει να αναθεωρήσει και να αλλάξει συμπεριφορά… Γιατί πολύ απλά « οι άλλοι ΔΕΝ αλλάζουν… ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ», που προσπαθούμε ΜΟΝΟΙ μας να φτιάξουμε τα πράγματα, αυτά που οι άλλοι θεωρούν νορμάλ επειδή πολύ απλά ζουν στην κοσμάρα τους και ΔΕΝ αναγνωρίζουν τα λάθη τους…!!!

Και όταν κάποια στιγμή, μετά από πολλά κύματα, μετά από πολλές προσωπικές τρικυμίες(που παλεύεις μέσα σου να βάλεις τα πράγματα σε σειρά) έρχεται η γαλήνη… Εκεί που αρχίζει και αχνοφαίνεται το φως του ήλιου από την ανατολή και λες επιτέλους ηρέμησα… κάπου εκεί αρχίζει ένας-ένας και σου λέει: « Ξέρεις κάτι? Δεν σε αναγνωρίζουμε… Δεν είσαι αυτή που ξέραμε, έχεις αλλάξει… Τι έγινε διάβασες δύο βιβλία και νομίζεις κάποια έγινες?» Αλλά ξέρεις κάτι ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ? Δεν με νοιάζει πια… Δεν τους δίνω σημασία… Για μένα μου φτάνει που εσύ με αναγνωρίζεις…!!! Που βλέπεις ακόμα στα μάτια μου εκείνο το παιδικό και αθώο βλέμμα, εκείνο το κοριτσάκι που ήταν μόλις 16 όταν το γνώρισες.

Για αυτό ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και για αυτό ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ακόμα περισσότερο και θα ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ότι και να γίνει… Να ξέρεις ότι πάντα θα σαι μέσα μου χαραγμένος… Εκεί που κανείς άλλος δεν μπόρεσε να δει… Δεν μπόρεσε να αγγίξει… Γι΄αυτό ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…!!!

Τόσο απλά.



Υπογράφει η Μ.Σ.


Η ενότητα "Μιλάς; Σ'ακούω" φτιάχτηκε για σένα που θες να εκφράσεις δημόσια κάποιες σου κρυφές ή όχι σκέψεις. Μπορείς να τις στείλεις στο email lamprianidi@gmail.com ή στη σελίδα του 4 seasons inbox. Μίλησε μας, θα σε ακούσουμε!

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου