Άνιση Μάχη

'''Πως να εξηγήσεις μια καψούρα, πως να περιγράψεις την διάρκεια της στο χρόνο που σε καθιστά συναισθηματικά ανάπηρο να αντιδράσεις; Πως να πεις σε κάποιον που δεν αφέθηκε ποτέ ότι η καψούρα είναι ο πιο δύσκολος τρόπος για να διατηρήσεις την ψυχική σου υγεία, που όλα μέσα σου μεταλλάσσονται και το δικό σου ''είναι'' για ένα διάστημα αιωρείται σαν να ψάχνει χώρο να χωθεί μέσα σου αλλά δεν υπάρχει κενό, δεν υπάρχει λογική, δεν υπάρχει επιστροφή και τελικά ο μόνος τρόπος να ξεφύγεις,να σωθείς, είναι να αφεθείς, να το ζήσεις μέχρι να σε σκοτώσει για να μπορείς να πεις ''επέζησα!''... διφορούμενο;

Να αυτό είναι που δεν εξηγείται ... Ο χρόνος κάπου σταματάει για σένα και τρέχει μόνο για τον άλλο, ξαφνικά όλες οι αισθήσεις σου είναι στο 100% , είναι λες και ο εγκέφαλος σου εκκρίνει τόσα οιστρογόνα που αφελέστατα, νομίζεις πως θα πεθάνεις από έρωτα, αλλά δεν είναι έρωτας μάνα μου, πάθος είναι και μάλιστα δυνατό, τόσο μεγάλο που μόνο το σεξ στο ξελαφρώνει και μετά πάλι επιστρέφεις στη πραγματικότητα, και αλίμονο σ' αυτόν που δεν το έζησε, που κρύφτηκε από φόβο και αδυναμία, κρίμα σε αυτόν τον ανίδεο που είπε όχι. Πόσο κρίμα...''

Και βέβαια σε αγαπώ, για αυτό και φεύγω...

Όχι γιατί εσύ φταις, αλλά επειδή εγώ δε είμαι αρκετή..

Μα τι ψέμα και ειρωνεία, αυτό που άλλος δεν ξέρει πως να φύγει και που πάντα δεν φταις εσύ...Και μετά αυτοτιμωρήσαι.. και τι να κάνεις? Αυτομάτως μπαίνεις στη διαδικασία να της εξηγήσεις , πόσο λάθος είναι και πως όλα είναι στο μυαλό της και ότι σαφώς και είναι αρκετή και άλλα τόσα δεδομένα ..μα δεν καταλαβαίνεις ?

Υποτιμάς τον εαυτό σου, όλη σου τη ψυχοσύνθεση..μόνο κ μόνο για να μην φύγει εκείνη.. Ανθρώπινες σχέσεις σου λένε..τι γελοίοι όλοι.. πως μπορεί δηλαδή να είναι αρκετό να πεις ότι ''όχι αγάπη μου σαφώς και είσαι αρκετή , εγώ υπήρξα λίγος μπροστά σου''.. και αυτό να είναι λογικό? Που είναι η λογική;

Μα αν ήταν μαθηματικά, στο πηλίκο πάλι μηδέν θα έβγαινε ...

Τώρα θα μου πεις τι σχέση έχει με όλα αυτά η λογική, το μυαλό και τα μαθηματικά..

Σε ένα μικρό θάνατο όπως είναι ο χωρισμός πως να υπερασπίσεις τον εαυτό σου? Μπορείς? Δεν το νομίζω.. τρέχεις ανυπεράσπιστος προς στον άλλο , ξεδιπλώνοντας ότι έχεις μέσα σου, προσπαθώντας να τον κάνεις να σε λυπηθεί, να μην σε αφήσει, να μείνει μαζί σου με οποιοδήποτε κόστος γιατί για σένα ο χωρισμός δεν είναι επιλογή και τρέχεις και ξανά τρέχεις και κλαις και παρακαλάς ..μέχρι που εξαντλήσαι, μέχρι που νιώθεις αυτά τα χέρια που έχουν μπει μέσα σου και σε σφίγγουν να μην αναπνέεις, ότι δεν έχουν έλεος...

Ώσπου κάποια στιγμή το φεύγω του άλλου, είναι η λύτρωση η δική σου, αυτό που συνειδητοποιείς ότι δεν φεύγει επειδή σε αγαπάει, δεν υπάρχει αλτρουισμός σε έναν έρωτα , φεύγει επειδή είναι δειλή... Επειδή όλα είναι εύκολα για εκείνη εκτός του να παραδεχτεί ότι της τελείωσες και τότε απλά γίνεσαι πρωταγωνιστής μιας παράστασης, ενός μεγάλου φινάλε..

''Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω..'' -- ''Πρέπει να τα βρω με τον εαυτό μου'' ..

Και κάπως έτσι κλείνει η αυλαία και κανείς δεν είναι ειλικρινής με κανέναν ..

Κανείς δεν είπε λέξη...

Κανείς δεν είπε , μείνε , κανείς δεν είπε φύγε..

Η περιοδεία τελείωσε..

Το κοινό; Μεγάλο..

Οι εισπράξεις; Μηδέν..


Να γιατί τελειώνουν οι έρωτες μάτια μου, γιατί κοστίζουν ακριβά και κανείς δεν θέλει να τους πληρώσει.. κανείς!! Πώς άλλωστε να τους ξεχρεώσεις, πιο επιτόκιο να βάλεις στη καρδιά σου για να μην σε κυνηγάει για είσπραξη ..τι να της πεις για να χορτάσει..χορταίνεται ο έρωτας?? Ξημερώνει ποτέ αυτή η μέρα που λες , ''Είμαι χορτάτη, ευχαριστώ δεν θα πάρω άλλο''.. και ο λογαριασμός στο τέλος? Αυτόν ποιος τον αναλαμβάνει? Πληρώνεις το ισόποσο που σου αναλογεί κατά πως επένδυσες? Ποτέ... Πληρώνει αυτός που νοιάστηκε, γιαυτό θα είναι πάντα χρεωμένος..

Υπογράφει η Α.Μ.


Η ενότητα "Μιλάς; Σ'ακούω" φτιάχτηκε για σένα που θες να εκφράσεις δημόσια κάποιες σου κρυφές ή όχι σκέψεις. Μπορείς να τις στείλεις στο email lamprianidi@gmail.com ή στη σελίδα του 4 seasons inbox. Μίλησε μας, θα σε ακούσουμε!