Τζενγκα

Σκέφτομαι την αγάπη, την μορφή της. Πώς θα ήταν aν είχε σχήμα, χρώμα, ήχο. 
Αν η αγάπη ήταν τραγούδι θα ήταν αυτό σίγουρα.


Ξέρεις γιατί λατρεύω το instagram; Γιατί κάθε εικόνα που βλέπω μου προσφέρει απλόχερα κι ένα ευχάριστο συναίσθημα. Χρώμα, ομορφιά, λάμψη, μόδα, στιγμές... Στιγμές ευτυχισμένες, οικογενειακές, τοπία, γέλια... Έτσι χάζευα ένα βράδυ, απο εκείνα τα δύσκολα που αν δεν πάει δύο δεν κλείνω μάτι, που δεν με παίρνει ο ύπνος κι ας κοπανιέμαι όλη μέρα σαν το ψάρι με δυο παιδιά κι άπειρες υποχρεώσεις.

Εκείνο το βράδυ έπεσα τυχαία πάνω της και βούρκωσα. Χώρισε πριν λίγο καιρό, στο λογαριασμό της έτσι με μια γρήγορη ματιά μόνο ευτυχισμένες στιγμές βλέπεις, με εκείνον, με τα παιδιά, φιλιά κι αγκαλιές. Πώς; Αναρωτιέμαι πως έφτασαν εδώ... Κι αυτή η χαρά κι η λάμψη στα όμορφα μάτια της διαδέχτηκε τη θλίψη. Βουρκώνω κι ας μην την ξέρω, λυπάμαι. Είναι άσχημο να χωρίζει ένα ζευγάρι εφόσον υπάρχει αγάπη. Μα τους βλέπεις, αγαπιούνται ακόμη και νοιάζονται.

Μια πολυκατοικία ένας γάμος, ένα κάστρο. Τουβλάκια, το καθένα με τη δική του χρησιμότητα, ίσης αξίας όλα. Στέκονται και προσφέρουν μα σαν τραβήξεις ένα... Έτσι θεωρώ πως είναι ο γάμος, έχω ξαναμιλήσει για το χωρισμό. Εννιά στις δέκα βιώνουν την δυστυχία. Όχι βέβαια με την βαριά σημασία της λέξεως, απλά δεν είναι ευτυχισμένες στο γάμο τους. Η επικοινωνία χάθηκε, η σωματική επαφή επίσης, το βάρος όλο των παιδιών έχει πέσει πάνω τους, οι ευθύνες, ο σεβασμός εξαφανίστηκε, η εκτίμηση έκανε φτερά, το πάθος εξατμίστηκε, τα θέλω βγάλαν φτερά και πέταξαν, η κατανόηση άγνωστη λέξη. Ω θεέ μου! Οι μισές παίρνουν χάπια για να ηρεμήσουν, οι άλλες το έριξαν στο ποτό, άλλες πάχυναν πολύ, άλλες αδυνάτισαν πολύ, κάποιες το έριξαν στην τρέλα, κάποιες φύγαν για λίγο από το σπίτι. 


Μου το έστειλε μια φίλη ένα βράδυ δύσκολο

Άλλαξες σπίτι, οδό, αριθμό, σχολείο για τα παιδιά σου, βεράντα, γειτονιά, φίλους, ίσως κι αμάξι αν ήταν δικό του αυτό που είχατε, άλλαξες αριθμό στο κινητό σου, κούρεμα κι ίσως κι εργασία. Άλλαξες ζωή γιατί αποφάσισες να ζήσεις τα υπόλοιπα σου χρόνια με αξιοπρέπεια, αποφάσισες να αφήσεις πίσω όλα εκείνα τα φορτία που σε έκαναν να γονατίσεις κυρίως ψυχολογικά. Η ταπείνωση κι ο εξευτελισμός της ψυχής σου φούσκωσαν, η προσωπικότητα σου, το είναι σου δεν θέλουν να θίγονται πια, θες να γελάσεις βρε αδερφέ κι ακόμη κι αυτό το κάνεις με μέτρο, έτσι μου είπε μια φίλη χθες. Οι διαπληκτισμοί συνεχίζονται καθημερινώς, οι προσβολές κι η αδιαφορία. Ουφ!

Όχι κι οι άντρες έχουν τα δίκια τους, η γυναίκα με τα παιδιά αλλάζει και πως θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά; Γίναμε οικογένεια hellooooo! Μαζί τα κάναμε τα παιδιά, τι θα πει δεν αντέχεις να τα ακούς; Εγώ να δεις! Τι θα πει θέλεις να ξεκουραστείς; Εγώ να δεις! Τι θα πει νυστάζεις; Εγώ αγάπη μου να δεις... Αχ, καλά μου τα λεγε η γιαγιά μου, τουρίστες είναι οι άντρες. 

Δεν θέλω να βλέπω άλλες δυστυχισμένες γυναίκες, δεν θέλω να βλέπω άλλο κουρασμένες γυναίκες, γυναίκες με μαύρους κύκλους, κακοντυμένες, αχτένιστες κι άυπνες. Όχι άλλες γυναίκες θλιμμένες. Δεν το αντέχω.

Σχόλια

  1. ΚΡΑΤΩ ΤΗΝ ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ..
    ΙΣΩΣ ΟΤΙ ΣΟΦΟΤΕΡΟ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος19/9/14, 11:08 π.μ.

    Γεωργία μου οπωσδήποτε ένας γάμος δεν είναι περίπατος. Προφανώς έχεις τους λόγους σου που αισθάνεσαι έτσι, υπάρχουν πάντα επιρροές για τα συναισθήματά μας. Αλλά αν θες την ταπεινή μου γνώμη, δε συμφωνώ πως ο ευτυχισμένος γάμος είναι η εξαίρεση. Η 1 περίπτωση στις 10. Βέβαια, εξαρτάται πάντα από το τι θεωρεί ευτυχία ο καθένας μας. Αυτό τα αλλάζει όλα. Πολλά φιλιά ευαίσθητο κορίτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφία μου φυσικά κι υπάρχουν επιρροές για αυτό και γράφω άλλωστε. Ειλικρινά δεν είναι υπερβολή αυτό που έγραψα, μη σου πω κιόλας 10 στις 10 για τις γυναίκες που μίλησα μαζί τους τις τελευταίες 5 ημέρες. Κι εγώ εννοείται πως έχω ζήσει κάτι παρόμοιο κάποια στιγμή και φαντάζομαι πως όλοι έχουμε βρεθεί κάποτε σε "κρίση", ο γάμος θέλει καθημερινό αγώνα αν δεν πας στις προπονήσεις μάλλον σίγουρα θα χάσεις... Απο την άλλη φυσικά κι αν ένιωθαν οτι βασανίζονται ή οτι η κατασταση έχει φτάσει στο απροχώρητο φαντάζομαι πως δεν θα έμεναν σε αυτό το γάμο κι άρα προφανώς καλύπτονται με ευτυχία σε κάποιους τομείς. Δεν ξέρω, υποθέσεις κάνω. Ισως η δύναμη της συνήθειας, η ανεργία, η ανασφάλεια

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος19/9/14, 12:54 μ.μ.

    Αυτό που πρέπει πάντα να θυμάσαι είναι πως όλοι οι άνθρωποι έχουν βρεθεί σε αυτή την θέση. Ένας χωρισμός είναι ένας μικρός"θάνατος" κ είναι λογικό να αισθάνεσαι το παράπονο, τν αίσθηση της απόρριψης, τν έλλειψη αυτοπεποιθησης, μια ματαιοτητα στα πάντα, μια μελαγχολία! !
    Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικα των ανθρώπων που έχουν αυτοεκτίμηση κ αυτοπεποιθηση είναι η δυνατότητα τους να βάζουν τελεία όταν ΠΡΕΠΕΙ να βάλουν τελεία! Όχι κόμμα, τελεία!
    Χωρισμός σημαίνει ότι κάποιος από τους δύο παύει να είναι ικανοποιημενος σε συναισθηματικο, σε σεξουαλικο κ οικονομικό επίπεδο! !
    "Πολύ φοβισμένη για να σε αφήσω να φύγεις. .....Πολύ κουρασμένη για να σε κρατήσω άλλο"....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για αυτό το τόσο ουσιαστικό σχόλιο.

      Διαγραφή
  4. Ο γαμος ειναι πολύ δυσκολη υπόθεση και οταν ερχονται και τα παιδιά θελει δουλεια ,κατανόηση και απαραιτητα αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι σχέσεις θέλουν χρόνο για να μη τελιώσουν.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου