" Μη, σαγαπώ"

"Μέσα στη νύχτα, συνήθως τα ξημερώματα, την ακούει να ουρλιάζει και βαριά, πεταχτά, γρήγορα βήματα που δηλώνουν τον αγώνα της να τον αποφύγει. Μετά φωνές, βρισιές κι αυτήν να ψελλίζει "όχι πάλι..." Μπορεί να συμβαίνει όταν πίνει αρκετό αλκοόλ ή αν κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών -ποιος ξέρει- πάντως η γυναίκα του εδώ και καιρό πήρε τα τρία τους παιδιά κι έφυγε. Αυτή, η νέα σύντροφος, κάθε φορά που ζει την σωματική βία διώχνεται κιόλας κι αντί να μαζέψει τα μπογαλάκια της και να γλιτώσει από αυτό το κάθαρμα με κλάματα και παρακάλια επιμένει "μη, σαγαπάω!" 

Εδώ και δύο χρόνια αγοράστηκε το διπλανό, κολλητά σε μας σπίτι. Ηρθε ένα ζευγάρι με τρία κοριτσάκια, τα δύο δίδυμα. Η γυναίκα πάντα σκυθρωπή, αγέλαστη και ψυχρή. Αυτός κοινωνικός, χαιρετά τους πάντες, μιλά έστω και τυπικά. Μας είχε φανεί περίεργη η γυναίκα του, αλλά δεν ξέραμε...

Κάποια πρωινά άκουγα φωνές, έντονες συζητήσεις, τσακωμούς. Αυτός πήγαινε στη δουλειά του και γυρνούσε το απόγευμα. Αυτή όλη μέρα με τα παιδιά. Όλη μέρα μέσα, ούτε μια βόλτα, έστω για τα παιδιά...Μία μέρα βλέπουμε ένα φορτηγό να φορτώνει τα πράγματα της. Χωρίζουν λέει ο Χ. γιατί την χτυπούσε, έπινε, έχασε και την δουλειά του.

Μετά την μετακόμιση, σε λίγες μέρες, μια καινούρια κοπέλα μπαινοβγαίνει και παρκάρει το αυτοκίνητο της έξω ακριβώς από το σπίτι μας. Είναι νεότερη από την γυναίκα του, πιο μοντέρνα και άνετη.

Κάποια στιγμή, κατά τη μία το βράδυ, ακούγονται ουρλιαχτά, βρισιές, τρέξιμο επί μία ώρα ασταμάτητα κι ο σύζυγος μου λέει θα καλέσει την αστυνομία ενώ εγώ δεν τον αφήνω. 
Θα σταματήσουν λέω... νόμιζα θα είναι για μια φορά, δεν θα υπάρξει άλλη.

Δυστυχώς για αυτούς αλλά και για μας οι φασαρίες συνεχίζονται. Χειρότερα όμως, χτυπήματα στις πόρτες κι αυτός να φωνάζει βρίζοντας τα θεία βγες έξω μωρή καριόλα. Αυτή να κλαίει και να λέει όχι πάλι! Δεν σας κρύβω πως υπήρξαν στιγμές που νόμιζα πως την έχει σκοτώσει γιατί εκεί που ούρλιαζε ξαφνικά σταματούσε απότομα αλλά και μια μέρα όταν τον είδα να πετά στα σκουπίδια μια μαύρη μεγάλη σακούλα.

Οι φασαρίες γίνονται πάντα τη νύχτα, για αυτό τα ακούω όλα. Τα παιδιά μου ευτυχώς πάντα κοιμούνται. Έχω ρωτήσει κοινωνική λειτουργό για το τι μπορώ να κάνω και μου λέει δυστυχώς τίποτα. Επηρεάζομαι, στεναχωριέμαι, στην αρχή το έπαιρνα πολύ μέσα μου, ίσως δυο τρεις μέρες να ήμουν χάλια, δεν μπορούσα να κοιμηθώ.


Υπογράφει η Α.Λ.


Η ενότητα "Μιλάς; Σ'ακούω" φτιάχτηκε για σένα που θες να εκφράσεις δημόσια κάποιες σου κρυφές ή όχι σκέψεις. Μπορείς να τις στείλεις στο email lamprianidi@gmail.com ή στη σελίδα του 4 seasons inbox. Μίλησε μας, θα σε ακούσουμε!

Σχόλια

  1. Άστα να πάνε, τρέλα μου έρχεται όταν ακούω τέτοιες ιστορίες... Γιατί να κάθεται μια γυναίκα, με ένα τέρας;;;; Κι αυτός, πόση αρρώστια πια;;;; Όταν δε υπάρχουν και παιδιά, είναι να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο... Κι εμένα, πολύ θα με τάραζε ένα τέτοιο γεγονός! Μα δεν ξέρω πραγματικά, αν μπορείς να κάνεις κάτι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακόμα δεν εχω καταλάβει γιατί καποιος να δέχεται τοσο πόνο από αυτον που αγαπά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι εγω πραγματικά απορω.. Και με παιδια αλλα και χωρις παιδια.. πως μπορεις να εισαι με καποιον που σε χτυπαει.. Τι να πω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ..πιστεύουν ότι θα αλλάξει, ίσως γι'αυτό! Αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν! Ούτε αυτοί που κακοποιούν με ξυλοδαρμό ή οτιδήποτε, ούτε οι αλκοολικοί, οι χαρτοπαίχτες, οι ζηλιάρηδες (με την αρρωστημένη έννοια)... Κρίμα πολύ κρίμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εκνευρίζομαι όταν ακούω τέτοια και δε μπορώ τίποτα να κάνω.
    Καλό μήνα.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου