Το ταξίδι μας στη Μυτιλήνη

Ίσως να μην επισκεπτόμουν ποτέ αυτό το νησί αν δεν είχα γεννήσει τον Άγγελο Ραφαήλ, 11 ώρες ταξίδι με το πλοίο της γραμμής, τέρμα δεξιά στο χάρτη. Σας έχω μιλήσει για το θαύμα που έζησα με αυτό το παιδί κι είχε έρθει η ώρα να Τον επισκεφθώ. Όταν έγινε γνωστό πως θα πάω οι περισσότεροι με αγωνία κι απορία αναρωτιόντουσαν πώς θα ταξιδέψω με ένα βρέφος 5 μηνών.

-Τι;;; θα πάρεις και το μωρό μαζί σου;

-Μα για αυτόν πάω!


Το νησί είναι πολύ μεγάλο, ίσως από τη μία άκρη στην άλλη 3 ώρες. Φυσικά δεν μπορέσαμε να το γυρίσουμε όλο όμως προσπαθήσαμε να δούμε όσα περισσότερα μέρη γίνεται. Οι παραλίες του νησιού είναι κυρίως με πέτρα, χοντρό χαλίκι και τα νερά πεντακάθαρα και κρύα. Η Λέσβος είναι ένα νησί πράσινο, όπου κι αν κοιτάξεις, ότι δρομολόγιο κι αν κάνεις θα δεις δέντρα και θα αναπνεύσεις καθαρό αέρα. Οι άνθρωποι ευγενικοί, φιλόξενοι και τόσο χαλαροί που μου θύμισε Ικαρία. Πολύ σημαντικό πως είναι ένα φθηνό νησί αφού το ΦΠΑ είναι 13% κι όχι 23% όπως εδώ. Σε όποια ταβέρνα κι αν πήγαμε δεν δώσαμε πάνω από 35 ευρώ και σε όποια παραλία κι αν πήγαμε δεν πληρώσαμε ξαπλώστρα. Επειδή όπως προείπα το νησί είναι μεγάλο αποφασίσαμε να μείνουμε τις μισές μέρες στο νότιο κομμάτι και τις υπόλοιπες στο βόριο.

Κλείσαμε το ξενοδοχείο Ann George Resort μέσω ίντερνετ κι έτσι στον κόλπο της γέρας στο Πέραμα ζήσαμε τρεις από τις πιο όμορφες μέρες της ζωής μας. 
Την πρώτη μέρα εξερευνήσαμε τις παραλίες στις γύρω περιοχές...

Τάρτι

Άγιος Ισίδωρος

Και φτιάξαμε κάστρα


Τη δεύτερη μέρα επισκεφθήκαμε τα μοναστήρια του νησιού. Φθάσαμε πρωί Κυριακής στο μοναστήρι του αγίου Ραφαήλ για να ακούσουμε όλη τη λειτουργία, προσκυνήσαμε, μεταλάβαμε και προσευχηθήκαμε. Η απόλυτη κατάνυξη. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα πως κατάφερα να ευχηθώ ολόψυχα, με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου και δάκρυα ήρθαν να ανακουφίσουν την ταραχή αυτή της ψυχής μου. Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή τη μέρα. Εύχομαι κάποια στιγμή, όταν γίνει έφηβος πλέον ο γιος μου να επισκεφθεί το μοναστήρι μονάχος του και να βρει εκείνη την καλοσυνάτη και γλυκιά καλόγρια να της πει την ιστορία μας και να πει να εγώ είμαι αυτός, τότε ... θυμάσαι; 

Μοναστήρι του αγίου Ραφαήλ

 Κατεβαίνοντας κάτω μπορείς να προμηθευτείς αγίασμα και λαδάκι


Ξεκουραστήκαμε στην πανέμορφη, γεμάτη δέντρα αυλή. Το συγκεκριμένο παιδί που κάθεται δίπλα στο γιο μου ονομάζεται Ραφαήλ κι ήρθε από την Αυστραλία με τη μαμά του, 20 ώρες στο αεροπλάνο!




Τα μισά παιδιά του νησιού ακούνε στο όνομα Ραφαήλ, Στρατής και Μιχαήλ. Συγκεκριμένα εκείνη τη μέρα μετάλαβαν δέκα κοριτσάκια, δέκα Ραφαηλίες!
Το μοναστήρι του Ταξιάρχη βρίσκεται στου Μανταμάδου κι απέξω στέκεται ένα αεροπλάνο που χάρισε στον άγιο ένας πιλότος που σώθηκε από θαύμα.





Εκείνη την ώρα ένας γάμος εξελισσόταν, η νύφη, ο γαμπρός και 5 καλεσμένοι! Ο πιο απλός κι υπέροχος γάμος που είδα ποτέ με τη νύφη να φορά το πιο απλό λευκό φόρεμα που μπορείς να φανταστείς, δερμάτινα σανδάλια τύπου αρχαιοελληνικά και να κρατά 3 λουλούδια πιασμένα με λαστιχάκι.


Την τρίτη μέρα μείναμε όλη μέρα στην πισίνα του ξενοδοχείου κάνοντας βουτιές και τρώγοντας παγωτά -ρεκόρ γκίνες για τον Παύλο- 4 έφαγε εκείνη τη μέρα :) Οι άνθρωποι του ξενοδοχείου υπερβολικά φιλόξενοι και συμπαθείς μας έκαναν να νιώσουμε άνετα και να μην θέλουμε να φεύγουμε μακριά του.


Άλλωστε πως να θες να φύγεις από ένα τέτοιο ξενοδοχείο;


Επισκεφθήκαμε το χωριό Άυλωνας καθότι είναι ξακουστή η ταβέρνα του Κώστα. Πεντανόστιμο φαγητό, ευγενικοί, καλοί άνθρωποι, ησυχία κι ηρεμία.

Παραλία Άυλωνα
Ένιωσα σαν να βρισκόμουν στον παράδεισο... ακόμη έρχονται στα αυτιά μου τα γέλια μας κι εικόνες από τα παιχνίδια που κάναμε στη σκιά του δέντρου, ο Παύλος να κάνει κούνια στο λάστιχο που κρεμόταν στα κλαδιά του, ο Θοδωρής να αγναντεύει... 


Τις υπόλοιπες μέρες τις περάσαμε στο πιο τουριστικό και γραφικό σημείο του νησιού στο Μόλυβο. Χάνεσαι στα πέτρινα σοκάκια, κάνεις βόλτα με το τρενάκι,  χαζεύεις τα μαγαζάκια...


Παραλία Μολύβου

Τρως φρέσκα, ολόφρεσκα θαλασσινά και χειροποίητα ζυμαρικά της στιγμής



 σε πολύ ωραία ταβερνάκια



 Κατεβήκαμε και στο λιμάνι του Μολύβου κι ο Παύλος φυσικά δεν έχασε την ευκαιρία να πιάσει φιλία με έναν ψαρά ρωτώντας τον ποιο είναι το πιο μεγάλο ψάρι που έχει πιάσει κι αυτός όλο χαρά και περηφάνια του έδειχνε φωτογραφίες κι εξιστορούσε κάθε του μεγάλη επιτυχία.


Λιμάνι Μολύβου

Τελευταίο βράδυ στο νησί, πίνοντας κόκκινο κρασί στο κάστρο, ακούγοντας ζωντανή μουσική, τα παιδιά έχουν αποκοιμηθεί στα πόδια μας κι εμείς συγκινημένοι σκεφτόμαστε πάλι ...τι μας έφερε ως εδώ!



Τελευταίο καρέ, δυο ολλανδέζες πάνω σε ένα σκούτερ. Ξανθιές με φακίδες στο πρόσωπο και στην πλάτη, ροζ κράνη και καυτά σορτς. Πλησιάζουν το κίτρινο ταχυδρομικό κουτί του νησιού, λένε κάτι στη γλώσσα τους που δεν καταλαβαίνω και ρίχνουν μέσα δυο καρτ ποστάλ. Ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο μου :) Κρίμα που δεν κατάφερα να απαθανατίσω αυτήν την εικόνα.

Σχόλια

  1. υπεροχες οι διακοπες σας Γεωργίτσα μου.. Μαγικές οι εικόνες και μεγάλη η συγκίνηση!! Και του χρόνου!!! πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι όμορφη ανάρτηση και ωραίες εικόνες! (αν και τις έβλεπα και live από το instagram..χεχε) Να είστε καλά να ξαναπάτε Γεωργία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχες διακοπές κορίτσι μου! Με συγκίνησες! Να στε καλά να ξαναπάτε! Φιλάκια κ καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πόσο όμορφα περάσατε!!! Φαίνεται από τις φωτογραφίες και από τα λόγια σου!!! Να περνάτε πάντα υπέροχα!

    Τρελοτουρίστρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ααααααααααχ! Αχ και αχ! Μακάρι να ήμασταν εκεί, να κάναμε παρέα όλοι μαζί, μακάρι να μπορούσα να σας τρατάρω Μυτιληνιούς μεζέδες και ουζάκι στο πατρικό μου... Μακάρι ! Θα το ξανακάνετε όμως, ε;;; Θα είμαστε εκεί τέλος Αυγούστου, φέτος οι διακοπές μας πήρανε παράταση... καλή επάνοδο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χαίρομαι που τα περάσατε όμορφα!!
    Να είστε πάντα καλά!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι παράδεισος η Μυτιλήνη! Φαίνεται ακόμα αρκετά ανέγγιχτη από τον τουρισμό. Μοναδικό μείον η απόσταση... Εύχομαι να κρατήσεις ζωντανές τις καλοκαιρινές αναμνήσεις ως το επόμενο καλοκαίρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γεωργία μου η ανάρτησή σου με συγκίνησε, με έκανε να χαμογελάσω αλλά και να ταξιδέψω. Εύχομαι μετά από χρόνια όντως ο γιος σου να ξανακάνει αυτό το ταξίδι για να ευχαριστήσει τον άγιο για το δώρο της ζωής του! Υπέροχες εικόνες που πραγματικά μας ταξίδεψαν. Και του χρόνου! Κάλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάντα ήμουν περίεργη για τη Λέσβο και να τώρα, μου έλυσες κάθε απορία. Φαίνεται πανέμορφη και ξεχωριστή και μόλις προστέθηκα στα νησιά που θέλω να επισκεφθώ!
    Σας εύχομαι κάθε ευτυχία και πάντα όμορφα ταξίδια κοριτσάκι μου!
    Να χαίρεσαι την οικογένειά σου
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος20/7/14, 9:12 μ.μ.

    Να'σαι καλά καρδούλα μου. Να' στε όλοι σας πάντα καλά. Ξέρεις εσύ. Σας φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μια ομορφιά, όλα, φωτογραφίες, σκέψεις, λόγια... να είστε όλοι γεροί, ευτυχισμένοι, χαρούμενοι και να περνάτε πάντα τέλεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καταρχάς τον αδερφό μου τον λένε Ραφαήλ και εννοείται πως κι εκείνος είναι ταμένος στον Άγιο.Έχουμε πάει και εμείς διακοπές εκεί, αλλά παλιότερα και η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι και πολλά...
    Με τις φωτογραφίες σου όμως και την περιγραφή συ μου θύμισες σκηνές!!! Να είστε καλά και να να ξαναπάτε όταν θα έχει μεγαλώσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και του χρόνου!!!! Συγκινητικές και όμορφες οι διακοπές σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος7/8/14, 8:45 μ.μ.

    Νιώθω τη συγκίνηση σου! Φέτος για δεύτερη φορά βρέθηκα στο νησί του παππού μου. Στη Μυτιλήνη βρέθηκα πρώτη φορά το 2011 για ένα τάμα στον Ταξιάρχη. Είναι πολύ ιδιαίτερος τόπος. Την πρώτη φορά είχα τη συγκίνηση για το τάμα και επειδή βρήκα το πατρικό του παππού μου. Φέτος πήγαμε με τον μικρό μας. Εύχομαι ο άγιος Ραφαήλ να είναι πάντα δίπλα σας. Να είστε καλά και του χρόνου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Διάβαζα πάλι όσα ανέβασες έκανα πάλι το "ταξίδι" μαζί σας... το ευτυχισμένο ταξίδι αλλά και το δύσκολο! Στο τέλος μου ήρθε στο μυαλό η κουβέντα που είχαμε στο μπαλκόνι σας..... μα ποιος ΠΟΙΟΟΟΟΣ είναι αυτός που πιστεύει πως οι αναρτήσεις σου είναι λάθος? Ποιος είναι αυτός που τις θεωρεί υπερβολικές ή ιδιαίτερα προσωπικές ή δεν ξέρω τι άλλο? ΠΟΙΟΣ? και με ποιο δικαίωμα θα μπορούσε να στερήσει απο μας που απλά διαβάζουμε το κάθε περιστατικό τη δύναμη που απλόχερα μας μοιράζεις? ΜΗ σταματήσεις να γράφεις ποτέ και για κανένα λόγο! Εσύ γονάτισες, πάλεψες, έδωσες ενα μεγάλο αγώνα και τελικά τον κέρδισες! Στην ασφάλεια του καναπέ τους και της εικονικής τους ασφάλεια κάποιοι θεωρούν λάθος την δημοσιοποίηση της εμπειρίας. Εγώ όπως και άλλοι όμως την εμπειρία του άλλου την κάνουμε δύναμη και γνώση και αποδίδουμε σε αυτή αλλά και στον άνθρωπο που με τόση αξιοπρέπεια βγήκε νικητής μέσα απ τη δυσκολία αυτό που πρέπει, αυτο που μας βγάζει: ΣΕΒΑΣΜΟ και ΘΑΥΜΑΣΜΟ δηλαδή!!!! Αυτά είχα να πω..... και ελπίζω πραγματικά να μην σταματήσεις να μας δίνεις δύναμη και απο δω και πέρα να είστε πρωταγωνιστές (εσύ ο Θοδωρής ,ο Παυλάκος και ο Ραφαήλ ) ΜΟΝΟ σε όμορφες και ευτυχισμένες στιγμές!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου