Τι να κάνω όταν...

Ο γιος μου παει προνηπιο, είναι σχεδόν 4 μιση ετών και πραγματικά αναρωτιέμαι από ποια ηλικία αρχίζει αυτό που λέμε bullying. Χθες με ρώτησε όλο απορία και θλίψη: "Μαμά βρωμάω; " Χωρίς να καταλάβω αρχικά με τι είχε να κάνει αυτή η ερώτηση ασυναίσθητα κι αντανακλαστικά έσκυψα και τον μύρισα. "Όχι αγάπη μου μυρίζεις υπέροχα! Γιατί ρωτάς; " και τότε μου ανέφερε πως ένας συμμαθητής του, ο Σ. του λέει σχεδόν κάθε μέρα πως βρωμάει (!!!) Ειλικρινά στεναχωρήθηκα πολύ κι έσπευσα να επιβεβαιώσω στο γιο μου πως αυτό δεν συνέβαινε σε καμία περίπτωση. Όμως δεν ήξερα το πιο βασικό, δεν ήξερα τι έπρεπε να πει στον Σ. καθώς και πως θα έπρεπε να αντιμετωπίσει γενικά την κατάσταση αυτή. 


Πώς άραγε;

Τις προάλλες όταν τον έγδυσα για να τον κάνω μπάνιο είδα δυο μικρά χτυπήματα πάνω από το στήθος του, κάτι ανάμεσα σε γρατσουνιές και μελανιά. 
-Τι είναι αυτά; Ποιος σε χτύπησε;
-Κανείς, μόνος  μου...

Όμως τα σημάδια αυτά φαινόντουσαν πως έγιναν από κάποιον άλλο κι όταν τελείωσε το μπάνιο του και ντύθηκε έκατσα και του μίλησα και τότε μου παραδέχτηκε πως τσακώθηκε με τον τάδε κι αυτός πέρα από το χτύπημα στο στήθος τον χτύπησε και στη μύτη και παραλίγο να έτρεχε αίμα. Μετά μου εξομολογήθηκε πως η κυρία τους έβαλε τιμωρία και τους δυο και πως δεν ήθελε να μου το πει για να μην τον μαλώσω. 

Στεναχωρήθηκα για άλλη μια φορά και δυστυχώς δεν ήξερα τι να κάνω. Σε τέτοιες περιπτώσεις, εγώ τουλάχιστον, αναρωτιέμαι τι έφταιξε, γιατί εντάξει ξέρω πως ο γιος μου είναι ζωηρός αλλά ήταν ο θύτης ή το θύμα; Ποιος ξεκίνησε τη φασαρία και γιατί; Αδικήθηκε; Κι αν ναι γιατί δεν τον υποστήριξε η κυρία του; Αυτό έγινε άλλη μια φορά με άλλο σημάδι σε άλλο σημείο και με άλλο παιδάκι. Αυτό λέγεται bullying ή απλά είναι δυο αγοράκια που τσακώνονται κι είναι μέσα στο παιχνίδι κι αυτο;

 Εκείνες τις ημέρες ο Παύλος μου ξεφούρνιζε πως έμπαινε τιμωρίες και πάντα όταν τον ρωτούσα τον λόγο έλεγε αδιάφορα πως έκανε αταξίες. Έτσι πέρασε μια εβδομάδα με καθημερινές τιμωρίες κι οπότε συζητήσεις με το γιο μου και μαλώματα, απογοήτευση, μέχρι και ντροπή ένιωσα. Τηλεφωνώ στη διευθύντρια συζητώντας απλά μαζί της και μου διευκρινίζει πως η "τιμωρία" είναι η στέρηση της απασχόλησης εκείνης της ώρας για λίγο χρονικό διάστημα. Αν για παράδειγμα εκείνη την ώρα φτιάχνουν παζλ θα τον βγάλει για λίγο από την ομάδα, αν ζωγραφίζουν δεν θα συνεχίσει τη ζωγραφιά του κ.ο.κ. καθώς επίσης μου επισήμανε πως αυτό θα συμβεί μετά από την δεύτερη συνεχόμενη προειδοποίηση.  

Αρα δηλαδή ο γιος μου δεν "ακούει", δεν συνετίζεται, αυτός φταίει... Ερχεται κι η άλλη εβδομάδα η οποία είναι κι αυτή καθημερινές "τιμωρίες" κι αρχίζω λίγο να νευριάζω όταν ο Παύλος μου λέει ως αιτία για εκείνη την ημέρα το οτι έριξε τις ξυλομπογιές κάτω. Καταλάθος φαντάζομαι εγώ, έτσι είναι όμως; Μιλάω με τη δασκάλα του κι αυτή μου αναφέρει πως μετά τις χριστουγεννιάτικες διακοπές έχει παραζωηρέψει και ζουζουνίζει συνέχεια. 

Διχάζομαι γενικά κι ειλικρινά δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω, είναι ο γιος μου τόσο ανυπάκουος που του αξίζει όλο αυτό ή αυτή είναι υπερβολική, έχει κουραστεί κι η εύκολη λύση είναι η τιμωρία; Δύο εβδομάδες συνεχόμενες τιμωρίες;;;

Θα ήθελα πολύ τη γνώμη σας, αν σας έχει συμβεί κάτι παρόμοιο και πώς το αντιμετωπίσατε κι αν διαβάζει κάποιος ειδικός το κείμενο αυτό θα ήταν για μένα μεγάλη χαρά κι ανακούφιση να μου πει πως θα πρέπει να το χειριστώ.

Δες τη συνέχεια του θέματος εδώ



Σχόλια

  1. Γεωργία μου, δεν μου έχει τύχει κάτι γιατί ο δικός μου είναι μικρός και δεν πάει παιδικό. Αλλά, έχω ακούσει παρά πολλά περιστατικά bullying τώρα τελευταία και ειδικά σε στενό μου κύκλο. Το ότι το παιδί είχε μελανιές σημαίνει ότι ήταν δυνατό σπρώξιμο ή κάτι σχετικό. Θέλει παρακολούθηση. Στενή. Επειδή φοβάται προσπάθησε να τον κάνεις να σου μιλάει κάθε μέρα για το σχολείο και πώς περνάει. Προσωπικά οι δασκάλες είναι υπεύθυνες για τον Παύλο εφόσον είναι ΥΠΌ την επίβλεψη τους εκείνη την ώρα. Αν διαπιστώσεις κάτι παρόμοιο ή ο Παύλος σου αναφέρει παρόμοιο περιστατικό, κάντο θέμα. Μεγάλο θέμα. Επίσης κατά την άποψη μου (πάντα) το ότι ο Παύλος μπαίνει συνεχόμενα σε "τιμωρία" επί δύο εβδομάδες (ΤΌΣΟ πια ανήσυχος και ζουζουνιαρης????) και δεν βελτιώνεται η κατάσταση σημαίνει ότι κάτι δεν κάνουν σωστά μαζί του. Δλδ έλεος. Στην τελική αν είναι να τον βάζουν τιμωρία για ψιλου πήδημα...Ποιος ο λόγος να τον στέλνεις πες τους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι ρε γμτ τόσο ζωηρός είναι πιά;
      Ασε που μέχρι τα Χριστούγεννα μου έλεγαν τα καλύτερα για το γιο μου!

      Διαγραφή
    2. Σε ιδιωτικό πάει? Η δημόσιο?

      Διαγραφή
    3. Σε ιδιωτικό, έχει περάσει μέσω ΕΣΠΑ. Κοίτα για να είμαι δίκαιη είμαι πολύ ευχαριστημένη απο το σταθμό γενικά, απο τη διοίκηση, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, ο γιος μου έχει μάθει τόσα πολλά..τον τελευταίο μήνα κάτι δεν πάει καλά

      Διαγραφή
  2. Είναι γεγονός ότι ο ερχομός του μικρού αδελφού είναι μια μεγάλη αναστάτωση, συνήθως για κάθε παιδί. Μπορεί να είναι τρυφερός με το μωρό, μπορεί να εννοεί όσα λέει αλλά πολύ πιθανόν η αλλαγή στη συμπεριφορά του να οφείλεται στον μικρό "εισβολέα". Η μαμά μου λέει ότι όταν γεννήθηκε ο αδελφός μου - με 4 χρόνια διαφορά - πονούσε συνεχώς η κοιλιά μου και έκλαιγα με τα πάντα.
    Αυτού του είδους η τιμωρία θεωρώ ότι είναι εντελώς ανόητη και δεν μπορεί να έχει πάντα εφαρμογή ή αποτελέσματα. Το παιδί τη συνηθίζει, μέχρι που μπορεί κάποια στιγμή να σου πει ότι "οκ, το πολύ-πολύ να με βάλουν τιμωρία".
    Μίλα με τη δασκάλα και ζήτα εξηγήσεις. Με ποιο σκεπτικό δλδ κάνει ότι κάνει και τι προτείνει - σύμφωνα με τις γνώσεις της και την ειδικότητά της - για την αντιμετώπιση της ζαβολιάς του Παύλου. Πρόσεχε μην πέσεις στην παγίδα να προσπαθήσεις να απαντήσεις σε ερώτηση της δασκάλας του τύπου "όχι, πείτε μου εσείς που είστε και μαμά του, τι να τον κάνω"!
    Και φυσικά, άλλο τα παιδιά παλεύουν "σαν παιδιά" και άλλο το παιδί έρχεται σπίτι με μελανιές. Η δασκάλα πού ήταν;;;;
    φιλιά και ψυχραιμία!
    Όλγα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασικά να πω πως αυτήν την ανάρτηση την είχα γράψει όταν ήμουν ακόμη έγκυος κι απλά τώρα την δημοσίευσα. Επειδή ξέρω το παιδί μου είμαι σίγουρη 99% πως δεν φταίει η γέννηση του μωρού για τις τιμωρίες. Κάτι άλλο φταίει κι επειδή το παιδί πηγαινοέρχεται με το σχολικό δεν μπορώ να έχω καθαρό οπτικό πεδίο και συχνές επαφές με τη δασκάλα του.

      Απο την άλλη φοβάμαι αυτό, μην είναι ο γιος μου όντως διαβολάκι και με θεωρήσουν υπερβολική ή υπερπροστατευτική που χαλάω το παιδί μου υποστηρίζοντας το όταν δεν πρέπει. Ξέρω εγώ...τα έχω λίγο χαμένα.

      Εντωμεταξύ επειδή γέννησα εχασα κάποια επεισόδια επειδή έλειπα απο το σπίτι, λίγο αρρώστησε αυτός και κάποιες μέρες δεν τον έστειλα και τρίτον και καλύτερο της άφησα ένα σημείωμα λέγοντας της πως θέλω κάθε φορά που τον βάζει τιμωρία να μου εξηγεί τον λόγο στο ενημερωτικό βιβλίο που έχουν στην τσάντα. Ε απο τότε (δυο μέρες πέρασαν βασικά) δεν τον ξαναέβαλε!

      Διαγραφή
  3. Γεωργία μου δεν είμαι ειδικός, ούτε προσωπική εμπειρία διαθέτω μιας και ο γιος μου είναι μικρότερος και δεν πάει παιδικό. Μου φαίνεται, όμως, υπερβολικό να μπαίνει καθημερινά τιμωρία! Τι θα πει να κουράστηκε η δασκάλα, δουλειά της είναι δει τι συμβαίνει σε κάθε παιδάκι και σε συνεννόηση με τους γονείς να βελτιωθεί κάποια κατάσταση. Ίσως η νέα άφιξη στο σπίτι σας να πίεσε το παιδάκι σου. Δεν ξέρω πως είναι τώρα οι παιδικοί, προ αμνημονεύτων χρόνων που πήγαινα εγώ πέρασα άθλια! Τώρα, αν αντιμετώπιζα παρόμοια κατάσταση, θα πήγαινα να έβρισκα την δασκάλα να μιλήσω μαζί της. Και όχι μόνον για τις "ζουζουνιές" του Παύλου αλλά και για το άλλο αγόρι που του λέει πως βρωμάει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Σε ποιον πρέπει να μιλήσω; Στο γιο μου; Στο άλλο παιδάκι; Στην δασκάλα του; Η στην μαμά του άλλου παιδιού;

      Γενικά πάντως θεωρώ, πολύ πιθανό να κάνω και λάθος βέβαια, πως θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα αν η δασκάλα είχε δικό της παιδί, να ήταν μαμά κι αυτή δηλαδή. Πιστεύω πως θα ήξερε να προσεγγίσει καλύτερα ένα παιδί άσχετα απο τα πτυχία που έχει.

      Επίσης τώρα που γέννησα επειδή δυσκολεύομαι να κατεβαίνω κάτω για το σχολικό παίρνωντας παραμάσχαλα και το νεογέννητο μέσα στο κρύο, η πρωινή συνοδός ούσα μητέρα μου πρότεινε απο μόνη της να ανεβαίνει στον 2ο όροφο και να παίρνει τον Παύλο και την χιλιοευχαριστώ κάθε φορά για τη διευκόλυνση αυτή ενώ της μεσημεριανής συνοδού καρφάκι δεν της καίγεται αν βρέχει ή αν χιονίζει, τώρα θα μου πεις είναι και στον άνθρωπο...

      Διαγραφή
  4. Γεωργία μου καλησπέρα.
    Θα μιλήσω ως παιδαγωγός που υπήρξα για χρόνια παρ' ότι δεν έχω κάνει δικό μου παιδί, ώστε να έχω κι αυτήν την εμπειρία στην πλάτη.
    Σε πρώτη φάση θέλω να ξεχάσεις τα περί bullying και να νιώθεις ντροπή, θυμό ή απογοήτευση.
    Το παιδί με την παραβατική συμπεριφορά του μας μιλάει. Στην προκειμένη περίπτωση μας φωνάζει. Κάτι μέσα στη ψυχούλα του βρίσκεται σε αναταραχή και θέλει μέσω της ενοχλητικής συμπεριφοράς να τραβήξει το ενδιαφέρον και την προσοχή σας.
    Προσπαθεί όπως έχει πει ο πατέρας της παιδαγωγικής Ντράικωρς να τραβήξει την άτυπη προσοχή.

    Όσο το μαλώνουμε ή το βάζουμε τιμωρία έχει πετύχει το σκοπό του: να τραβήξει την προσοχή μας.
    Δε εξετάζουμε αν το έχει κάνει με το λάθος τρόπο. Για το 4χρονο δεν είναι εύκολο να κάνει αυτό το διαχωρισμό.

    Σε πρώτη φάση θέλει πολύ αγκαλιά και προσοχή. Ερωτησούλες άσχετες με αυτό που συνέβη αλλά με το τι αισθάνεται.

    Αν θυμάμαι καλά ( καθώς -ντροπή μου- είχα καιρό να περάσω από δω) είσαι εγκυμονούσα; Θυμάμαι καλά; Πώς το έχει πάρει;

    Για να μην κάνω καμία γκάφα δεν προχωρώ.
    Θα ήθελες να το συζητήσουμε εκτενέστερα σε μέιλ;
    Να κάνω το συντομότερο σχετική ανάρτηση στα Βότσαλα ( το μπλογκ στο οποίο μπαίνουν τα παιδαγωγικά μου θέματα;)

    Ειλικρινά όσο μνα σε βοηθήσω και κυρίως να σε ανακουφίσω να το κάνω!

    Θυμήσου: αγάπη θέλει κι αγκαλιά . Όχι τιμωρία και θυμό. Θυμήσου ότι κάτι μέσα του υποφέρει. Η συμπεριφορά που βλέπεις είναι το σύμπτωμα!

    Το παιδί είναι άγγελος ! Απλά είναι παιδί και δεν έχει τρόπους άλλους να μιλήσει!

    Φιλιά πολλά!
    @

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βρε θηρίο γέννησες κιόλας; Και δεν έχω ευχηθεί;
    Να σου ζήσει ! Στα σχόλια το είδα μόλις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, σου στέλνω email

      Διαγραφή
  6. Γεωργία μου το bulling ειναι πολυ σοβαρό θέμα και αν εχεις υποψίες τότε θα πρέπει να ψάξεις άμεσα και να το αντιμετωπίσεις με συζήτηση και πάντα σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς. Όσο για τις τιμωρίες θα συμφωνήσω στα περισσότερα με την airis απο πάνω, με τη μονη διαφωνία οτι η ηλικια στην οποία βρίσκεται ειναι ευαίσθητη όπου απο νήπια γίνεται αντράκι, αν προσθέσουμε και το μωρακι σίγουρα νιώθει διαφορετικά. Ελπιζω ολα να πανε καλα και να ειναι το αγοράκι σου ευτυχισμένο κ χαρούμενο στο σχολείο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Λίνα ελπίζω να ήταν τυχαία γεγονότα και να μην ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο

      Διαγραφή
  7. Γεωργία μου και η δική μου γνώμη είναι ότι αυτή η συμπεριφορά κάτι δείχνει. Το ξέρω εκ πείρας από την Κατερίνα, εκεί που ήταν ένα υπάκουο και χαρωπό παιδί, από λίγο πριν γεννήσω που έβλεπε τις ετοιμασίες για το μωρό μέχρι και τώρα κάνει ξεσπάσματα και συμπεριφορές άνευ προηγουμένου. Όπως πολύ σωστά σου είπε η airis με τις τιμωρίες και τις φωνές δεν θα βγάλεις τίποτα, ίσα ίσα που θα έχεις αντίθετα αποτελέσματα. Την πάτησα γι αυτό στο λέω. Θέλει διαρκή επιβεβαίωση της αγάπης σας ακόμα και όταν όλα φαινομενικά στην συμπεριφορά του φαίνεται όπως πριν. Τώρα για το σχολείο έχε τα μάτια σου ανοικτά και αν δεις και άλλα σημάδια στο κορμάκι του παιδιού να μην το αφήσεις έτσι. Ακόμα και αν είναι ζωηρός ο δικός σου και ανταποδίδει τα χτυπήματα με αποτέλεσμα να μελανιάζει και αυτός το άλλο παιδί, θα πρέπει όλο αυτό κάπου να σταματήσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα η αλήθεια είναι πως την πρώτη εβδομάδα συνεχόμενων τιμωριών είχα γίνει έξαλλη και τον μάλωνα κι εγώ στο σπίτι η του στερούσα πράματα όμως την δεύτερη εβδομάδα είπα κάτσε τι γίνεται εδώ; Θορυβήθηκα κι άρχισα να αλλάζω κατεύθυνση μοιράζοντας τις ευθύνες και στους δύο δηλαδή και στο γιο μου άλλα και στη δασκάλα του γιατί κι αυτή δεν το χειρίστηκε σωστά

      Διαγραφή
  8. Ανώνυμος12/2/14, 11:28 μ.μ.

    Εγώ θα έχω λίγο πιο επιθετική προσέγγιση. Πιστεύω ότι ναι, είναι φυσικό να μαλώνουν τα παιδιά, να σπρώξει το ένα το άλλο, συμβαίνουν και ατυχήματα, αλλά η συμπεριφορά του Παύλου δεν νομίζω ότι δηλώνει ένα τυχαίο περιστατικό. Πέρυσι έγινε ο γιος μου αποδέκτης λεκτικής βίας από άλλο παιδάκι, με τελικό αποτέλεσμα να σταματήσει να πηγαίνει παιδικό σταθμό. Είχαμε φτάσει στο σημείο να μας ρωτάει κάθε μέρα αν τον αγαπάμε, αν είναι χαζός, ηλίθιος, βλάκας, να μας λέει ότι εκείνος φταίει για όλα, κλπ. Κι αυτά γιατί; Επειδή δεν μιλούσε καθαρά και το άλλο παιδί δεν τον καταλάβαινε, τον αποκαλούσε με διάφορα ωραία ονόματα. Αφού επανειλλημένως έκανα θέμα στο σταθμό (ιδωτικό, και με άριστες συστάσεις), και δεν άλλαζε η κατάσταση, κράτησα το παιδί στο σπίτι. Μου πήρε τρεις μήνες να συνεφέρω την αυτοπεποίθησή του. Η γνώμη μου Γεωργία είναι πως για όποιο λόγο κι αν ο Παύλος είναι δραστήριος ή διαφορετικός στη συμπεριφορά του απ' το πώς ήταν, δεν πρέπει να επιτρέψεις σε κανέναν να τον αγγίζει και να του σημαδεύει την ψυχή. Μεγάλο δείγμα ευαισθησίας το ότι δεν ήθελε να πει κάτι, πρέπει να νιώθει ότι τον προστατεύεις οτιδήποτε κι αν συμβεί. Σαφώς αν έφταιγε να τον νουθετήσεις, αλλά εσύ, όχι κάποιος που μπορεί να μην έχει ξεκάθαρη εικόνα για το τί έγινε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποσό λυπάμαι που χρειάστηκε να σταματήσει από τον παιδικό για αυτό το λόγο. Δυστυχώς η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει! Και τα παιδιά είναι πολύ σκληρά σε αυτήν την ηλικία άθελα τους βέβαια. Θα προσπαθήσω για το καλύτερο κι ελπίζω σύντομα να βρω μιαν άκρη.

      Διαγραφή
  9. Ανώνυμος12/2/14, 11:49 μ.μ.

    είναι απόλυτα φυσιολογικό να ανησυχείς και να αγχώνεσαι. Από τότε που κάνουμε παιδιά αυτό είναι αναπόφευκτο. τώρα , ναι σίγουρα το παιδί μπορεί να έχει επηρεαστεί από τον ερχομό του νέου μέλους στην οικογένεια και αυτό ίσως να έχει σαν αποτέλεσμα ότι επιλέγει να μη σου μιλήσει "για να μη τον μαλώσεις", ή για να μη σε απογοητεύσει και αυτό σημαίνει δουλειά για το σπίτι. Σε σχέση με το σχολείο θα πρότεινα μια διαφορετική προσέγγιση. Πολλές φορές οι εκπαιδευτικοί αισθάνονται αμυντικά απέναντι σε έναν γονιό που εκδηλώνει την ανησυχία του για κάποιο περιστατικό στο σχολείο γιατί αυτό υποδηλώνει πως δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Πολλές φορές χρειάζεται να διανύσουμε μια άλλη διαδρομή θερμαίνοντας τις σχέσεις μας με τους εκπαιδευτικούς. Ρώτα πως είναι γενικά η συμπεριφορά του Παύλου στο σχολείο, αν έχει στενές σχέσεις με κάποια από τα παιδιά, αν δείχνει χαρούμενος και αναφέρσου στο περιστατικό και την ανησυχία σου έτσι όπως το παιδί στο φέρνει στο σπίτι. Αφού είναι ένα σχολείο που σου αρέσει είναι και το ιδανικό περιβάλλον για να λυθεί το όλο θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές. Ήδη κανόνισα Μία συνάντηση μαζί της

      Διαγραφή
  10. Γεωργία μου, γεια σου!!!
    Πρώτα απ' όλα να σου ευχηθώ να σας ζήσει το νεογέννητο μωράκι σας και να είστε πάντα μια ευτυχισμένη οικογένεια!!!!!
    Απ' το μεσημέρι που πρωτοδιάβασα την ανάρτησή σου, είμαι προβληματισμένη γιατί το πρόβλημα που αντιμετωπίζω εγώ φέτος από την πλευρά της νηπιαγωγού, προσπαθώ να το δω απ΄τη θέση της
    μαμάς (εσύ στην προκειμένη περίπτωση)!!!!
    Φ'ετος έχουμε στην τάξη μας 19 παιδιά απ' τα οποία τα 13
    είναι αγόρια και αντιμετωπίζουμε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις απ' υτές που μου περιγράφεις: ένα παιδάκι έτρωγε συστηματικά το φαγητό ενός συγκεκριμένου άλλου παιδιού Ιπαρ' όλες τις παρατηρήσεις και την απομάκρυνσή του απ' το τραπέζι που τρώνε όλα τα παιδιά)κι' εκείνο δεν μιλάει, Το ίδιο παιδί (που έπαιρνε το φαγητό), χτυπάει όποιο παιδί του χαλάσει το χατίρι και δεν δέχεται καν να καθήσει στην καρέκλα της σκέψης!!!
    τα περισσότερα αγόρια δε μεταξύ τους είναι σχεδόν συνεχώς σε αντιδικία και γκρινιάζουν ,σπρώχνονται, πιάνονται στα χέρια και αφιερώνουμε χρόνο πολύ ώστε να διευθετήσουμε αυτά τα θέματα χάνοντας απ' τον ουσιαστικό μας χρόνο για το πρόγραμμά μας!!!!
    Κι' αν σκέφτεσαι σε ποια υποβαθμισμένη περιοχή είναι αυτό το σχολείο, έχω να σου πω ότι όλα αυτά τα παιδιά έχουν γονείς με υψηλό μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο!!!!
    Αυτό λοιπ'ον συμβαίνει ως συνέχεια της προηγούμενης χρονιάς που τα αγόρια ήταν 19 και πολύ ζωηρά κι' έτσι τα περσινά προνήπια αναπαράγουν ως νήπια φέτος αυτό που έβλεπαν πέρυσι!!!
    Γι' αυτό ρώτησε την δασκάλα πως είναι το τμήμα γενικώς γιατίπολλά είναι θέμα αλληλεπίδρασης!!!
    Επομένως χαλάρωσε!!!!!!
    Εμείς στο σχολείο έχουμε συμφωνήσει σε κάποιους κανόνες, τους οποίους τα παιδιά τους έχουνε υπογράψει, οπότε αν κάποιο παραβεί έναν κανονα του το υπενθυμίζουμε, με πρώτο κανόνα ότι δεν χτυπιόμαστε διότο πάνω στο θυμό τους μπορεί να προκαλέσουν σοβαρό ατύχημα!!!
    Καταρχήν και κατα την ταπεινή μου γνώμη η διευθύντρια σου μίλησε πολύ σωστά και συγκεκριμένα, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο!!!!
    Όταν κάποιο παιδάκι είναι ανήσυχο και ενοχλεί τους συμμαθητές του κατά την ώρα μιας δραστηριότητας, ειναι φυσική συνέπεια(κι' όχι
    τιμωρία) ν' απομακρυνθεί για λιγο προκειμένου να ηρεμήσει και να επανέλθει σ΄αυτό που έκανε πριν!!!
    Η περιγραφή όμως της νηπιαγωγού ότι μετά τα Χριστούγεννα είναι πολύ ζωηρός και ζουζουνίζει, είναι πολύ αόριστη, ασαφής και φυσικά δεν βοηθάει εσένα να κουβεντιάσεις με το παιδί σου για κάτι συγκεκριμένο που έκανε!!!
    Εγώ θα σου πρότεινα να τη ζητήσεις να σου πει για πποιον λόγο συγκεκριμένα το παιδι σου μπαίνει τιμωρία, είδα όμως απ' τα σχόλια ότι το' χεις ήδη κάνει και χαίρομαι!!!!
    Κι' απ' ότι είδες μάλλον δεν βρήκε κάποιον συγκεριμένο λόγο!!
    1ος κανόνας,Γεωργία μου!!
    Τίποτα δεν γίνεται αναίτια, όλα γίνονται για κάποιο λόγο!!!
    Στην περίπτωσή σας ολόγος μπορεί να βρίσκεται στο σχολείο (εκφοβισμός από άλλο παιδί, είναι το τμήμα ζωηρό,κ.λ.π.)
    ή ξεκινά απ' το σπίτι (άγχος για την επερχόμενη γέννηση)!
    Διερεύνησέτο με κουβέντα με τη νηπιαγωγό, για το αν είναι ήρεμος, χαρούμενος, αν ξεκινάει εκείνος καβγά ή αμύνεται και φυσικά μεκουβέντα με τον γιο σου, αφού τον κάνεις να νιώσει ασφάλεια και εμπιστοσύνη μαζί σου!!!
    Επειδή είπες ότι αυτά συνέβαιναν λίγο καιρό πριν, τώρα συνεχίζουν;
    Τα ξαναλέμε!!!
    Γράψε μου και στο email,αν θες!!!
    Φιλιά πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρετη μου χιλια ευχαριστω για αυτην την τοσο ουσιαστικη παρεμβαση σου το εκτιμώ. Έχεις απόλυτο δίκαιο και για αυτό το λόγο είμαι συγκρατημένη γιατί προσπαθώ να είμαι δίκαιη και να κοιτώ και τις δύο όψεις του νομίσματος. Δεν ξέρω αν έτυχε πάντως μετά το σημείωμα που της άφησα είναι η Τρίτη συνεχόμενη μέρα που δεν μπαίνει τιμωρία.

      Διαγραφή
  11. Καλημέρα Γεωργία, να σου ζήσει το μωρούλι.....δεν σου γραφω συχνά αλλά σήμερα πήρα το θάρος επειδή η ιστορία σου μου θυμησε τη δικιά μας.
    Γέννησα το δευτερο μου γιο όταν ο μεγάλος τελείωνε την Α δημοτικού....η Β Δημοτικού ήταν για μας εφιάλτης. Ο μεγαλος πάντα ήταν ένα ήσυχο παιδί, ηρεμο , υπακουο και πάντα ζητούσε ένα αδερφάκι. Όταν γεννήθηκε ο μικρός εδιχνε πολύ αγάπη , τον πρόσεχε, του μίλαγε έκανε ησυχία για να μην ξυπνήσει. ...ήταν κύριος....στο σπίτι.
    στο σχλείο όμως; .....εδώ το παιδί μου έβγαλε όλη την ένταση και το θυμό που έκρυβε μέσα του (..και κανείς δεν είχε αντιληφθεί) τσακονόταν με όλα τα παιδιά , έγινε επιθετικός φώναζε έκλαιγε. ...ναι αυτό το ήρεμο και πράο παιδί εείχε μεταμορφωθεί. ...
    ......και ο λόγος, όσο και να θέλαμε στην αρχή να μην το πιστέψουμε, ο λόγος ήταν ο ερχομός του δευτερου παιδιού. Η συνεργασία με τη δασκάλα και το σχολειο ήταν αψογη, εντοπίσαμε το πρόβλημα και δουλέψαμε πάνω σε αυτό, η δασκαλα του ανέβαζε την αυτοπεποίθηση έδειχνε κατανόηση και του μιλούσε πολύ.
    Εμείς στο σπίτι ανοίξαμε περισσότερο την αγκαλιά μας του δείχναμε περισσότερο την αγάπη μας ασχολούμασταν ακόμα περισσότερο μαζί του......ήταν δύσκολος ο πρώτος χρόνος.....
    .....συμβουλή μου....μην εθελοτυφλείς, ο ερχομός του δεύτερου παιδιού ταράζει τις ισορροπίες, όσο καλή δουλεια και προεργασία και αν έχεις κανει.!
    φιλικά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπορεί να έχεις δίκαιο...σε ευχαριστώ για τις συμβουλές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γεωργία μου επιτέλους καταφερα να βρω χρόνο και να μπω!! Καταρχάς να σου ζήσει το μωράκι! Επίσης αν ενδιαφέρεσαι ακόμα για εκείνο το τηλ στείλε μου email να σου το στείλω.
    Πάμε λοιπόν...συμπάσχω και συμπονώ μαζί σου. Φέτος που είναι η πρωτη φορά του Στρατου στο παιδικό σταθμό τρωγόμουν μερόνυχτα για το πόσο τον είχα προετοιμάσει. Τον έφαγα ότι δεν χτυπάμε και δεν πεταμε αλλά δεν έκανα ποτέ τον κόπο να του μαθω ότι όταν συμβαίνει κατι να έρχεται να μου το λέει. Όντας ζωηρό παιδί ο Στρατος με έτρωγε να μην πειράζει τα άλλα παιδιά. Αλλά δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να σκεφτώ ότι ίσως υπάρχουν πιο ζωηρά παιδιά απο τον Στράτο. Σίγουρα έγινε πιο επιθετικός με τον ερχομό του Πέτρου.Εμένα ο Στράτος μπήκε μια φορά τιμωρία και μου το είπε μόνος του. Θύμωσα διοτι έτυχε να μου το πεί ο Στρατος με τις λίγες κουβέντες του και αυτό μετα απο άρνηση του να παει στο σχολείο. Αν δλδ ο Στρατος δεν μου έλεγε δεν θα το μαθαινα ποτέ. Πως λοιπόν να μιλήσω στο παιδί μου και να τον συνετίσω όταν κανένας δεν με ενημερώνει τι γίνεται? Δεν θα επρεπε να με ενημερώσουν οι δασκάλες?Εγω θύμωσα που δεν με ενημέρωσαν απο τον παιδικό. Μπορεί γι'αυτές να είναι καθημερινα πράγματα ή τίποτα το σοβαρό αλλά εγώ θέλω να ξέρω τι γίνεται. Πως θα διαχειρόζομουν την αρνηση του παιδιού να πάει στο σχολείο αφού δεν είχα ενημερωθεί? Οπότε σκέφτομαι μερικές φορές αν γίνει κατι στο παιδικό και πειράξουν το Στράτο εγώ θα το μάθω ποτέ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τι να σου πω κι εγώ, δεν έχω πείρα από παιδικούς σταθμούς καθώς μωρομάνα, αλλά λίγο εύκολες δεν τις έχουν τις τιμωρίες; Τιμωρία γιατί έριξε κάτω τις ξυλομπογιές; Τιμωρίες γιατί ζουζουνίζει; Νομίζω ότι η δασκάλα μάλλον έχει βρε τον εύκολο δρόμο για να ξεμπερδεύει... (Βέβαια είμαι και εναντίον της τιμωρίας και ίσως γι αυτό το βλέπω έτσι...)

    Τρελοτουρίστρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν έχω ανάλογη εμπειρία
    Ελπίζω να πάνε όλα καλά
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμος20/2/14, 10:55 π.μ.

    Καμιά συμπεριφορά δεν δημιουργειται τυχαία. Υπάρχει πάντα κάποιος λόγος που κρύβεται και πρέπει να τον βρούμε για να λύσουμε το πρόβλημα. Αρχικά να σου πω ότι ακόμη και το καλύτερο παιδί του κόσμου να έχεις δεν υπάρχει περίπτωση να μην επηρεαστεί από τον ερχομό ενός νέου μέλους στην οικογένεια. Ακόμη και ένας μεγάλος θα ζήλευε αν έπρεπε να μοιραστεί μια θέση που κάποτε ανηκε μόνο σε αυτον. Για να λυθεί ένα πρόβλημα υπάρχει μόνο μια λύση, να το δεις κατάμουτρα. Άρα πρέπει να δεις τι θέλει να σου πει το παιδί σου. Μπορεί να θέλει να σου πει ότι ζηλεύει, μπορεί να θέλει να σου πει ότι κάτι το δυσαρεστει στο σχολείο. Εσύ πρέπει να μιλήσεις με την δασκάλα του, να της ζητήσεις να τον παρακολουθεί αν υπάρχει πρόβλημα με κάποιο παιδί. Αν το άλλο παιδί είναι η αιτία πρέπει να μιλήσεις με την μητέρα του. Αλλά και με τα δύο παιδιά. Το πιο σημαντικό όμως είναι να μάθεις στο παιδί ότι πρέπει να λέει το πρόβλημα του ,ώστε να μπορείτε να το αντιμετωπισετε μαζί. Και κάτι τελευταίο το μυστικό για να ηρεμήσει ενα "άτακτο παιδί"ειναι να περνας μαζι του ποιοτικο χρόνο. Ειρήνη Τ.Ψυχολογος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου