Πρωινή κουβέντα!


Είμαστε στο αμάξι με τον Παύλο και κατευθυνόμαστε προς τον παιδικό σταθμό. Σε κάποια φάση περνάμε έξω από ένα κατάστημα με εποχιακά είδη όπου αυτή την περίοδο είναι τίγκα στο ψεύτικο πλαστικό λουλούδι.

-Μαμά γιατί αυτό το μαγαζί έχει τόσα πολλά λουλούδια;

-Γιατί σε λίγες μέρες έρχεται το Πάσχα και πολλοί άνθρωποι τα αγοράζουν για να τα πάνε στο νεκροταφείο

-Νεκοταφειο; (το ρ δεν το λέει). Τι είναι Αυτό;

-Μμμ.. κοίτα Παύλο ο άνθρωπος κάποια στιγμή πεθαίνει

-Από τι πεθαίνει μαμά;

-Μπορεί να πεθάνει από κάποια βαριά αρρώστια, μπορεί από κάποιο τρακάρισμα και μπορεί από ναρκωτικά (εκείνη τι στιγμή περνούσαμε από ένα πολυσύχναστο δρόμο χρηστών)

-Τα νακωτικά είναι μουσικά όγανα;

-Γελάω.. Όχι αγάπη μου, τα ναρκωτικά είναι φάρμακα πολύ βαριά που όταν τα πίνεις πεθαίνεις!

-Πες μου μαμά, πες μου όλη την ιστοϊα

-Είχαμε μείνει στο νεκροταφείο. Που λες όταν πεθαίνει ο άνθρωπος τον βάζουν μέσα σε ένα ξύλινο κουτί και τον πηγαίνουν στο νεκροταφείο. Εκεί ένας κύριος σκάβει μια μεγάλη λακκούβα με ένα φτυάρι και μετά βάζει μέσα το κουτί και ρίχνει χώμα από πάνω για να το σκεπάσει. Θα πάμε κι εμείς σε λίγες μέρες στο νεκροταφείο.

-Να δούμε τον παππού τον Παύλο;

-Όχι καλέ ο παππούς ο Παύλος ζει, θα πάμε να αφήσουμε λουλούδια στον δικό μου τον παππού

-Μαμά θα πεθάνεις κι εσύ;

-Κάποια στιγμή ναι μωρό μου, όλοι κάποτε πεθαίνουν...

-Μαμά δεν θέλω να πεθάνεις, εμένα ποιος θα με φοντίζει;

-Αν κάποια στιγμή πεθάνω θα σε φροντίζει ο μπαμπάς. Να ξέρεις Παύλο πως μέσα στο ξύλινο κουτί μπαίνει μόνο το σώμα του ανθρώπου, η ψυχή του πηγαίνει στον ουρανό κοντά στο Θεούλη

-Όχι δεν θέλω να πάει η ψυχή σου στο Θεούλη, θέλω να είναι εδώ μαζί μου πάντα!

-Πάντα θα είμαι μαζί σου αλλά να ξέρεις ακόμη κι αν πάει πάνω στο θεούλη η μαμά θα σε κοιτάει απο ψηλά... πάντα θα σε αγαπάει και πάντα θα σε προσέχει.

Σχόλια

  1. Ωχ.. ωχ..ωχ... στενόχωρα πράγματα για μια τόσο τρυφερή ψυχούλα! Να μου τον φιλήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως θα' πρεπε να μιλήσω στην μικρή γι' αυτό το θέμα, αν και λόγω Πάσχα σκέφτηκα ότι είναι πολύ βάρβαρο να της εξηγήσω Σταύρωση, Επιτάφιο και Ανάσταση και το άφησα για του χρόνου. Δεν πάει και σχολείο, οπότε πρέπει να το διαχειριστώ μόνη μου. Ίσως όμως η φυσικότητα με την οποία το έκανες να είναι τελικά σωστή. Φιλιά και στους δυο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ινα μου δεν ξερω αν ειναι σωστός ή λάθος ο τρόπος όμως το ένστικτο μου λέει να του λέω την αλήθεια για τα πάντα χωρίς παιδιάστικους χαρακτηρισμούς.

      Διαγραφή
  3. Ουπς... Μπήκες σε πολλές λεπτομέρειες... ;) Εγώ το έχω ντύσει με πολύ μυστήριο και το έχω εξηγήσει σαν τον αιώνιο ύπνο, εξ ου και "κοιμητήρι". Στους δε τάφους είναι αυτοί που κοιμούνται και πρέπει να τους σεβαστούμε και να μην κάνουμε χαμό. Είναι ξαπλωμένοι, αλλά δεν φαίνονται. Καλή σου μέρα!
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρω απο τώρα τι θα κάνει ο Παύλος αν του πω κάτι τέτοιο... θα τσιρίζει μέχρι να ξυπνήσουν και μετά θα με ρωτά συνέχεια γιατί δεν ξυπνάνε!

      Διαγραφή
  4. Εγώ πάλι βλέπω το κωμικό της κατάστασης! Πρωί πρωί με την τσίμπλα στο μάτι, χωρίς καφέ και να πρέπει να εξηγήσεις κάτι τόσο "σοβαρό". Μια απλή, πρωινή και καθημερινή συζήτηση δηλαδή!!
    Πάντως μου άρεσε ο τρόπος που το αντιμετώπισες, πιστεύω οτι τα παιδιά (ανάλογα πάντα με την ηλικία) πρέπει να ξέρουν κάποια πράγματα ακριβώς όπως είναι και όχι με ιστορίες και κουκουλώματα....
    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Λίνα! Είδες τι με βρήκε πρωί πρωί;

      Διαγραφή
    2. ξαναπερνάω να σου πω οτι σε περιμένει βραβείο!

      Διαγραφή
    3. Έρχομαι στο σπιτάκι σου...

      Διαγραφή
  5. Χίλια μπάβο! (Επίτηδες έφαγα το ρο...συμπαράσταση στον Παύλο!)
    Είμαι της άποψης ότι τα παιδιά από μικρά πρέπει να εξοικειώνονται και με το θάνατο! Να εκτιμούν στην πορεία το θαύμα της ζωής....
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα Αιστέα μου με έκανες και γέλασα πολύ!
      Κι εγώ αυτής της άποψης είμαι!

      Διαγραφή
  6. Γεωργία, πριν 2 χρόνια χάσαμε τον παππού (η μικρή ήταν 6 χρονών) Ετσι απλά της εξηγήσαμε το θάνατο όπως του τα είπες του μικρού. Φεύγουμε αλλά πάντα κάτι μένει... Δεν είναι καλό να τα ακούνε από αλλού και να βάζουν χίλια όσα με το μυαλουδάκι τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι πιστέυω κι εγώ. Καλέ εγώ έχω σκεφτεί να του γράψω κι ένα γράμμα, άνθρωπι είμαστε δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει!

      Διαγραφή
  7. Βούρκωσα, δεν κρατήθηκα!
    Τι να πω... είστε τόσο γλυκά πλάσματα και εσύ και το καρδουλάκι σου!!! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ καλός τρόπος Γεωργία μου να κάνεις μια τέτοια σοβαρή κουβέντα με το παιδί. Την επόμενη φορά βρες πάτημα να μιλήσεις και για τα ναρκωτικά. Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν με ξέρεις καλά... έχω μιλήσει ήδη!!!
      Θα με περάσετε για τρελή αλλά δεν πειράζει :)

      Διαγραφή
    2. Και πολύ καλά κάνεις!! Έτσι πρέπει, από μικρά να τους μαθαίνουμε να φυλάγονται!

      Διαγραφή
  9. αχ μωρε συγκινηθηκα με τον μικρο Παυλο...δυσκολο θεμα ο θανατος...με απλα λογια ομως πιστευω να μπορεσουν να το καταλαβουν τα παιδια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πω Πω ερωτήσεις πρωι πρωι!!!!!
    Συγκινήθηκα με τα λόγια του!!!!!
    Φιλάκια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αχ βαχ...από την μια ανυπομονώ να μιλήσει ο μικρός μου, από την αλλη σκέφτομαι και όλες εκείνες οι ερωτήσεις που θα ακολουθήσουν... :) Ο Παύλος μια γλυκά είναι ακόμα και στις "σοβαρές" συζητήσεις κάνει το στόμα σου να σπάσει χαμογελάκι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλησπέρα Γεωργία μου! Για κάποιο ανεξήγητο τηλεπαθητικό λόγο, όλα όσα γράφεις στις αναρτήσεις σου, τυχαίνει να τα σκέφτομαι ακριβώς εκείνη τη μέρα. ;) Έτσι και τώρα, αυτές τις μέρες σκέφτομαι πάρα πολύ αυτά που άκουσα την Κυριακή σε μια ομιλία, την οποία έκανε μια φοβερή ψυχολόγος. Μίλησε για τα παιδιά που πενθούν, το πένθος το προσδιόρισε ως την απώλεια γενικά, όχι μόνο το θάνατο ανθρώπου, αλλά ακόμα και μετακόμιση, αλλαγή σχολείου, θάνατο κατοικιδίου κλπ. Έλεγε λοιπόν, ότι ο σωστός τρόπος να αντιμετωπίζουμε τις απώλειες είναι να λέμε πάντα την αλήθεια, ακριβώς όπως έκανες εσύ με το αγοράκι σου. Και ειδικά για το θέμα του θανάτου, είπε ότι είναι προτιμότερο να δώσουμε στο παιδί να καταλάβει ότι είναι κάτι οριστικό, τα πιστεύω μας για τη μεταθανάτια ζωή, είναι άλλο θέμα που αφορά την πίστη μας και τη θρησκεία μας. Μου έκανε εντύπωση αυτό, αλλά τα μικράκια μας είναι πολύ πιο ώριμα από ό,τι μπορούμε να φανταστούμε και είναι προτιμότερο να τα αντιμετωπίζουμε ως μικρά ανθρωπάκια παρά ως μωρά. Κατά τα άλλα, όρεξη να έχεις πρωί πρωί, να συζητάς για τα βαθύτερα της ζωής, με πιτσιρίκια!! ;) Τα φιλιά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα τηλεπάθεια που έχουμε εμείς οι δυο!
      Απίστευτο! Είναι όντως πολύ ώριμα για την ηλικία τους. Σε ευχαριστώ και για το βράβειο.

      Διαγραφή
  13. "Μαμά.. που πήγε ο μπαμπάς..? Γιατί δεν είναι εδώ?"
    " Ο μπαμπάς Κώστα, πήγε ένα μεγάλο ταξίδι, και θα αργήσει πολύ να επιστρέψει. Αν αργήσει πολύ, όμως να ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα πάμε εμείς να τον βρούμε.."

    Η ανάρτησή σου, παρότι ο Παύλος, με έκανε και χαμογέλασα εξαιτίας του ρ, είναι πάρα πολύ σοβαρή και έχει να κάνει αποκλειστικά με διαπαιδαγώγηση του παιδιού, ώστε να γνωρίζει από μικρό ότι ήρθαμε και κάποια στιγμή θα φύγουμε.

    Είναι καλό το παιδί να γνωρίζει. Γιατί ανάμεσα στην αρχή και στο τέλος, υπάρχει ένα διάστημα που λέγεται ζωή. Το διάστημα αυτό είναι δικό του για να το ζήσει όσο μπορεί καλύτερα..

    Στη δική μου περίπτωση, εξαιτίας της απώλειας του πατέρα μου όντας 6 ετών παιδί, κάθε βράδυ πρωτοχρονιάς με έπιανε το παράπονο, αλλά μου είχε μείνει η φράση της μάνας μου, ότι κάποια στιγμή θα βρεθούμε και πάλι. Και έτσι είπα.. οκ.. πάνε να ζήσουμε..

    Το παιδί πρέπει να γνωρίζει και μπράβο σου, για την συζήτηση που είχες μαζί του.

    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πέρνα να πάρεις κι ένα βραβειάκι από το σπίτι μου!! Φιλάκια!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Aρχικά απόρησα κι εγώ... Γιατί να πει στο παιδάκι τέτοια πράγματα; Από την άλλη... καλά έκανες. Καλό είναι να γνωρίζουν ορισμένα πράγματα από μικρή ηλικία, να εξοικειώνονται μ'αυτά και να ξέρουν τι τους γίνεται γενικότερα... Καλύτερα που τα άκουσε από τη μαμά του παρά από ξένα στόματα που ποιος ξέρει τι θα του έλεγαν! Φιλάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σαν παιδαγωγός και σαν μελλοντική μανούλα, συμφωνώ απόλυτα με την προσέγγισή σου. Τα παιδιά δεν μπορούν να ζουν σε ενα παραμύθι, πρέπει να γνωρίσουν την πραγματικότητα, την αλήθεια. Όταν ενα παιδί δε γνωρίζει και αγνοεί τι γίνεται πραγματικά, η επόμενη φάση είναι η σύγχυση στο μυαλό και στην ψυχή του και η σύγχυση οδηγεί σε χειρότερα.... Πολύ καλά το προσέγγισες το θέμα! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάντια μου πόσο χαίρομαι που βλέπω σχόλιο σου!
      Με το καλό, θα ζήσεις τι σημαίνει απόλυτα η λέξη ευτυχία κι η ανιδιοτέλεια.
      Ευχαριστώ για την επιστημονική συμβουλή
      Φιλιά

      Διαγραφή
  17. Είναι μικρούλης, αλλά κάποια πράγματα όσο νωρίτερα λέγονται και με αλήθειες τόσο το καλύτερο...
    Να είσαι καλά..φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΕΘΕΙΑ!!! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!!! ΓΕΝΝΙΟΜΑΣΤΕ - ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ.. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΔΥΝΑΤΟΥΣ!!! ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΨΥΧΗ ΠΩΣ ΠΕΘΑΝΕ Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΗΡΕ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ!ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΣΩΣΤΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ... ΜΠΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥ ΠΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.. ΓΕΝΙΟΜΑΣΤΕ -ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ!!! ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΗΨΙΟ ΜΟΥ,ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΩΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ..ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επιτέλους σχόλιο σου!
      Στο έχω ξαναπεί είσαι η καλύτερη θεία!

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  19. Ειναι δυσκολο να μιλησειs για το θανατο αλλα δυστυχωs ειναι ολα μεσα στη ζωη. Βεβαια εγω με τα λουλουδια πρωτομαγια θα σκεφτομουν. Ασε που σε εκεινη τηνηλικια ακομα και τα ψαρακια ντουμπαι πηγαιναν. Βεβαια δεν ειχε συμβει κατι σε ανθρωπο αλλιωs θα το ελεγα και θα εξηγουσα. Τωρα πια ξερει τα παντα εδω και καιρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι τα συγκεκριμένα λουλούδια ήταν τα περισσότερα σε σχήμα σταυρού οπότε δεν πρόλαβα να σκεφτώ κάτι άλλο παρά μόνο τάφους!
      Όλους στο Ντουμπάι τους έστελνες; Καλό!

      Διαγραφή
  20. και μόλις σήμερα μιλούσα με παιδοψυχολόγο ότι πρέπει να μιλήσω στο τζιτζίκι για το θέμα θάνατος και έχω παγώσει και δεν ξέρω πως να το χειριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα να δεις σύμπτωση!
      Για πες, τι σου είπε ο ειδικός;

      Διαγραφή
  21. Για πρωι την λες και βαρια συζήτηση, αλλά τελικά έχουν ώρα τέτοιες κουβέντες? Εμένα πάλι όταν με ρωτησε μετά απο 5 μήνες απο το θανατο της γιαγιάς μου που είναι δεν ξέραμε με τον άντρα μου τι να απαντήσουμε. Πιστεύαμε ότι δεν την θυμόταν και δεν είχαμε προετοιμαστεί για μια τετοια κουβέντα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό φοβάμαι και προτρέχω. Θέλω να είναι προετοιμασμένος για κάποια πράγματα

      Διαγραφή
  22. Και μένα με βρίσκεις σύμφωνη στην προσέγγιση. Μπορεί να τα είπες έτσι αυθόρμητα όταν σου ήρθε τέτοια ερώτηση το πρωί(!) αλλά και να το είχες σκεφτεί πάλι κάτι τέτοιο δεν θα έλεγες; Δεν το έχω σκεφτεί ακόμα για μας αλλά νομίζω ότι το πιο σωστό είναι τα παιδιά να γνωρίζουν, τα παραμυθάκια δεν μου αρέσουν καθόλου.. εξάλλου και τα παιδιά, μικροί άνθρωποι δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι το ίδιο θα έλεγα μάλλον. Τα παιδιά δεν είναι πλέον όπως ειμασταν εμείς κάποτε, στροφάρουν απίστευτα και γνωρίζουν σχεδόν τα πάντα σε πολύ πιο μικρές ηλικίες.

      Διαγραφή
  23. Καλά Γεωργία, είσαι φοβερή. Από την μια ευαίσθητη και τρυφερή και από την άλλη, όταν πρέπει δυναμική! Έκανες το καλύτερο, να το ξέρεις. Στα παιδιά πρέπει να λέμε μόνο την αλήθεια. Εμείς από πολύ μικρά τους έχουμε πει πως όλα και όλοι ολοκληρώνουμε ένα κύκλο ζωής. Όπως τα λουλούδια μαραίνονται, οι μηχανές χαλάνε και σταματάνε να δουλεύουν, έτσι και τα ζώα και οι άνθρωποι πεθαίνουν.

    Οταν πριν 2 χρόνια, χάσαμε την πεθερά μου και ρώτησα την παιδίατρο πως να το πούμε στα παιδιά, μας είπε "όπως είναι". Μάλιστα μας είπε να χρησιμοποιήσουμε τις λέξεις ακριβώς που είπες."Πέθανε", "ξύλινο κουτί", "νεκροταφείο". Είναι σημαντικό να καταλάβουν πως πρόκειται για κάτι μόνιμο και να μην ελπίζουν σε επιστροφή ή ξύπνημα. Επίσης, μας είχε πει να μην πούμε "την πήρε ο Θεός" γιατί τα παιδιά θα σκεφτούν "γιατί ο κακός Θεός πήρε την αγαπημένη μας γιαγιά", ούτε "μπορεί να είναι κοντά μας και να μας βλέπει" γιατί τα παιδιά θα φοβηθούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι σε αυτά τα θέματα δεν θέλω να λέω παραμύθια, δεν έχει νόημα άλλωστε... πάντως κι εσείς ωραία το έχετε διαχειριστεί μπράβο.

      Διαγραφή
  24. Νομίζω ότι έκανες πολύ καλά που μίλησες ξεκάθαρα. Το χειρίστηκες πολύ σωστά (κι ας ήταν τόσο αναπάντεχο).
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μπράβο γλυκούλα μου που του μίλησες έτσι αληθινά, απαλά και τρυφερά. Έτσι θεωρώ πως πρέπει να γίνεται. Έχει συμβεί και στα δικά μου παιδιά να ρωτάνε κατά καιρούς όταν μας ακούσουν να συζητήσουμε για κάποιον που "έφυγε"...ευτυχώς όχι κοντινό μας μέχρι τώρα και πάντα τους λέω την αλήθεια. Είμαι σίγουρη πως καταλαβαίνουν. Καταλαβαίνουν πολλά. Καλύτερα να ξέρουν για το θάνατο, παρά να φαντάζονται μυστήρια και περίεργα και φοβιστικά πράγματα.
    Κάθε φορά σε καμαρώνω πόσο υπέροχη μανούλα είσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Στην προσπάθεια μας να τα προστατέψουμε πολλές φορές δημιουργούμε μια άλλη πραγματικότητα που μελλοντικά περισσότερο βλάπτει, παρά ωφελεί. Καλό είναι λοιπόν να εξηγούμε με απλά λόγια (όπως και έκανες)την αληθινή πλευρά της πραγματικότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Εγώ δεν του έχω μιλήσει ακόμα για αυτό το θέμα...
    Διάβασα και τα σχόλια της ανάρτησης και όταν έρθει η στιγμή θα έχω τις απαντήσεις μου. Σε ευχαριστώ, Γεωργία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου