Χριστούγεννα

Μμμμ...δεν ξέρω πως να το πω!

Μωρέ να.... απορώ που χαίρεστε όλοι τόσο πολύ με τα Χριστούγεννα.
Μου αρέσει να στολίζω το σπίτι (όχι υπερβολές), να έχω χριστουγεννιάτικα γλυκά στο τραπέζι και φυσικά να βλέπω την πόλη γεμάτη χρώματα και λαμπιόνια , αλλά εντάξει μέχρι εκεί. 

Κάθε χρόνο έρχεται στο μυαλό μου το "κοριτσάκι με τα σπίρτα" 
κι ότι αυτό συνεπάγεται κι ερμηνεύει...
Σκέφτομαι ανθρώπους σε νοσοκομεία, ανθρώπους να χαροπαλεύουν, ανθρώπους φτωχούς που κρυώνουν και πεινάνε, ανθρώπους που η μοναξιά τους μαστιγώνει, παιδιά κλεισμένα σε ορφανοτροφεία και ιδρύματα.

Δεν ξέρω αν φταίει η παιδική μου ηλικία ή το πως αντιμετώπιζαν την γιορτή αυτή οι γονείς μου, όμως σίγουρα κάτι φταίει. Βέβαια αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Όπως είχα αναφέρει και σε μια άλλη ανάρτηση, στη ζωή μου δεν έχω λάβει χριστουγεννιάτικο δώρο κι αυτό σημαίνει πως δεν είχα ποτέ ως παιδί την αγωνία εκείνης της ημέρας. Δεν ξέρω γιατί κι η αλήθεια είναι πως θα ήθελα κάποια στιγμή να ρωτήσω τους γονείς μου για αυτό. Ίσως επειδή ήμασταν πέντε αδέρφια και πιεζόμασταν οικονομικά, ίσως επειδή δεν πίστεψαν ποτέ στον άγιο Βασίλη κι έτσι ποτέ δεν μας είπαν αυτό το ωραίο "παραμυθάκι". 

Παρ' όλα αυτά του μπαμπά μου ποτέ δεν του άρεσαν τα ψεύτικα πλαστικά δέντρα κι έτσι αγόραζε κάθε Χριστούγεννα το πιο ψηλό αληθινό έλατο. Γέμιζε σχεδόν όλο το σαλόνι κι η μαμά μου γκρίνιαζε... Επίσης δεν είχαμε ποτέ στολισμένο χριστουγεννιάτικο τραπέζι και το μόνο που περιμέναμε όλοι με αγωνία ήταν να δούμε τον μπαμπά μας, την παραμονή της πρωτοχρονιάς στην αντίστροφη μέτρηση για τον ερχομό του νέου έτους, με μία σαμπάνια στο χέρι (την πιο φτηνή μη φανταστείς), που κανείς βέβαια δεν έπινε... (απλά θέλαμε να ακούσουμε το μπαμ!). Μέχρι και σήμερα ο μπαμπάς μου δεν θέλει να σταματήσουμε το δικό μας αυτό "έθιμο" κι έτσι κάθε χρόνο μας φέρνει μια σαμπάνια. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω ανοίξει καμία μέχρι τώρα και στην κάβα μου έχουν κάνει συλλογή. 

Γιατί κάνουν όλοι σαν τρελοί όταν αλλάζει ο χρόνος;

Γιατί χαίρονται τόσο; Προς τι αυτή η χαρά; 

Για μένα δύο λόγοι έρχονται στο μυαλό μου. 
Ο πρώτος πως ως χριστιανή ορθόδοξη θα μπορούσα να πω ότι γιορτάζω την γέννηση του κυρίου (κάτι που νομίζω πως το έχουμε ξεχάσει αφού πρωταγωνιστής πλέον είναι ο santa claus) κι ο άλλος λόγος πως τώρα πια χαίρομαι επειδή χαίρεται το παιδί μου. Σε αυτόν δείχνω ενθουσιασμένη, του μιλάω για εκείνο το βράδυ που θα μας επισκεφθεί ο άγιος Βασίλης από την καμινάδα και θα του φέρει το δώρο του. 


Του γράψαμε γράμμα (δηλαδή αυτός έλεγε κι εγώ έγραφα)


Όταν τον ρώτησα τι ζωγράφισε μου είπε πως έφτιαξε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με κόκκινες μπάλες. Κι αυτό το κίτρινο εδώ τι είναι; Είναι τα λεφτά μαμά! Τα κίτρινα λεφτά! (Ωχ μάνα μου τι πάθαμε...) Πάγωσα, σαν να καταλαβαίνει την οικονομική κρίση και μαζί με το δέντρο και τις μπάλες μπήκαν στην παιδική ζωή του και τα λεφτά (αναγκαίο κακό)

Επίσης ο γιος μου φέτος του ζήτησε να φέρει δώρα και σε εμάς (!)
-Μαμά θέλω να φέρει και σε εσένα κάτι..
-Αλήθεια Παύλο; Και σαν τι θα ήθελες να μου φέρει δηλαδή;
-Ένα ωραίο φόρεμα!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα περσινά Χριστούγεννα που του είχα πει πως θα πρέπει να βάλει όλες τις πιπίλες του στο τζάκι κι ότι θα ερχόταν ο άγιος Βασίλης να τις πάρει. Θα γινόταν δηλαδή κατά κάποιο τρόπο ανταλλαγή, ο ένας πιπίλες, ο άλλος ένα μεγάλο κόκκινο τρένο! 
Κι έτσι όταν ξύπνησε κι είδε το τρένο ενθουσιάστηκε, έκανε ουάου, το περιεργάστηκε και μετά μου είπε..
-Μαμά που είναι πιπίλες μου;
-Μα δεν είπαμε Παύλο; Τις πήρε ο άγιος Βασίλης...
-Είναι κακός !!!! (φώναξε) Να μην ξανάρθει!
Κι έτσι γλιτώσαμε από τις πιπίλες κι ο Παύλος φέτος δεν του κρατά κακία, αντιθέτως τον περιμένει πως και πως.

 Τίποτα παραπάνω, Τίποτα λιγότερο.

Θα θελα πολύ να στολίσω κι εγώ το Blog μου, προσπάθησα αλλά δεν μου βγαίνει. Συγνώμη αν χαλάω την μαγεία και τη διάθεση σας, δεν το 'χα σκοπό. Μακάρι να μπορούσα να κάνω μια ανάρτηση σαν κι αυτήν παρακάτω...


Επιτέλους Χριστούγεννα!!!! Τραλαλά, τραλαλά, τι ωραία βρε παιδιά...



Και να τα ξύλα μου μάζευε ο άντρας μου για τη Χριστουγεννιάτικη βραδιά στο τζάκι



 Και να τα γλυκά που έφτιαξα με τα χεράκια μου


 Και να η ψητή γαλοπούλα που τη γέμισα με χίλια δυο..



Και να και τα δώρα κάτω από το δέντρο περιμένουν τους παραλήπτες τους, μεγάλα κουτιά με γυαλιστερές κορδέλες...


Και ναι επιτέλους μπήκε το 2013 !!!!!




Καλά Χριστούγεννα λοιπόν σε όλους 
και καλά να περάσετε...

Εγώ πάλι ανυπομονώ να φτάσει η μέρα της άδειας μου για να ξεκουραστώ λίγο (δεκαπέντε ημέρες παρακαλώ) και φυσικά να πάω στο Teatro να ακούσω Καρρά-Πάολα-Παντελίδη !!! 

Τίποτα παραπάνω, Τίποτα λιγότερο.


Σχόλια

  1. αυτο με τις πιπιλες..τρομερο κολπο!
    τι περισσοτερο να θες..χριστουγεννα με τον μικρο να γραφει γραμματα και να περιμενει τον αγ.Βασίλη..αυτη ειναι η δικη σου μαγεια!
    εδω θα γραψω εγω με τον μπεμπη..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ πάλι είμαι χριστουγεννιάτικος τύπος..και στολίζω και φτιάχνω..και απ'όλα..Χαίρομαι γιατί ακόμα μπορώ να έχω το σπίτι μου ζεστό, και το τραπέζι γεμάτο και κάτω από το δέντρο το δώρο του Νικόλα..Απλά για να αλλάξει η διάθεση μας και να κάνω μαγικά για το παιδί μου.Χωρίς όμως να ξεχνάω οτι υπάρχουν αλλοι που δεν τα εχουν όλα αυτά...Μην στεναχωριέσαι που δεν στόλισες και που δεν έχεις διάθεση...Κοίτα να ξεκουραστείς και να απολάυσεις την άδεια σου με τα αγόρια σου!! υπάρχει καλύτερο;; πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καθένας μας περνάει τις γιορτές με τον δικό του τρόπο. Μην αισθάνεσαι άσχημα που νιώθεις έτσι. Δεν μπορεί να είναι όλος ο κόσμος σε Xmass mood και σε χαρούμενη ατμοσφαιρα. Το κάθε σπιτικό έχει τη δική του ιστορία.
    Ο Αεκτζής γιόκας σου ξεφεύγει πάντως, γράφοντας το γράμμα του στον Άγιο Βασίλη και ζητώντας και υπολογιστή και τίγρη και κίτρινο τρένο! Χα χα χα. Έχω μια μεγάλη κίτρινη μπετονιέρα που δεν παίζει ο γιός μου, να στην στείλω? Εμένα είναι Ιονικός και Ίντερ και θέλει μπλε:)
    Αν καταφέρεις πάντως, διώξε τις άσχημες σκέψεις από το μυαλό σου, σκέψου την άδειά σου που πλησιάζει, τις μέρες που θα περάσεις με τα αντράκια σου και νομίζω θα σκάσεις ένα χαμογελάκι! Σαν αυτά που έσκασαν τα παιδάκια στη Στεγη κοριτσιού Αγία Άννα όταν τα επισκεφθήκατε!!!!
    Υγεία να έχουμε Γιωργία και Μαίρη όλοι, ένα φαγάκι να φάμε και ένα ζεστό σπιτάκι να ζούμε. Όλα τα άλλα είναι περιττά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ακριβως ετσι ειναι Δημητρα-ποσα πραγματα θεωρουμε δεδομενα και τα προσπερναμε?ποσο κοινοτυπο μπορει να ακουγετε αλλα εγω δεν θα σταματησω να το λεω..νιωθω το σο ευλογημενη για ολα οσα εχω..την δουλεια μου τον αντρα μου το μωρο μου.τι αλλο να ζητησω απο τον Θεο?καθημερινα Τον ευχαριστω και παρακαλω να συνεχισει αυτη η ευλογια και να εχουμε την υγεια μας.Τι να σου λεω τωρα απο υποχρεωσεις και προβληματα..βιβλιο γραφω!(ειναι και το ονειρο μου)βρε λες?να γραψω τα απομνημονευματα μιας εργαζομενης μανας που χρωσταει??Γιωργιτσα..εισαι τυχερη και ευλογημενη!το ξερω οτι το ξερεις αλλα καμια φορα καλο ειναι να μας τα επισημαινουν οι αλλοι!KEEP GOING..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να είστε καλά κορίτσια, να χαίρεστε τα παιδάκια σας και τους άντρες σας, καλά να περάσετε, καλές γιορτές σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου