18 χιλιοστά



Όλα ξεκίνησαν εκείνο το κρύο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου καθώς παρακολουθούσα την παρέλαση και το έντονο κρύο έκανε τα αυτιά μου να πονάνε. Εκείνη την στιγμή μια λάμψη μέσα στον εγκέφαλο μου με έκανε να αναρωτηθώ αν είμαι έγκυος αφού μια υποσυνείδητη φωνή μου ψιθύρισε πως δεν έχω αρκετό καιρό περίοδο. Μετά ήρθε η στιγμή που βρέθηκα στο μπάνιο με ένα θετικό τεστ στα χέρια μου κι αυτές οι κόκκινες διπλές γραμμές σαν να ξεπήδηξαν κι εγώ σοκαρισμένη δεν μπορούσα να διανοηθώ πως θα κάνω κι άλλο παιδί. Αυτοί είμαστε έλεγα μέσα μου, αυτοί οι τέσσερις, τώρα πως;

Αυτό το σοκ κι η μικρή θλίψη που προερχόταν από την ανασφάλεια μου και τον φόβο μου για το άγνωστο νέο ξεκίνημα του τρίτου παιδιού μου διαδέχθηκε την απόλυτη αγάπη πάλι, την τρυφερότητα και το φώλιασμα. Με έκανε πάλι καλύτερο άνθρωπο, με έκανε καλύτερη μαμά στα δυο μου αγόρια που πλέον το μόνο που ήθελα ήταν να ασχολούμαι μαζί τους, να τους αγκαλιάζω και να τους φιλάω, που παράτησα τα πάντα στην άκρη, κάθε δικιά μου "προτεραιότητα" πλέον είχε γίνει το πιο ανούσιο πράγμα στον κόσμο και τώρα η προτεραιότητα μου ήταν μόνο τα παιδιά μου. 

Όταν γέννησα τον Παύλο ένιωσα πως γίναμε οικογένεια, όταν γέννησα τον Άγγελο Ραφαήλ ένιωσα πως πριν ήμασταν εμείς κι ένα παιδί, πως τώρα γίναμε οικογένεια. Τώρα με το τρίτο μωρό στην κοιλιά μου ένιωσα πως πριν ήμασταν εμείς οι δυο και δυο παιδιά και πως τώρα θα γίνουμε οικογένεια, όσο πιο πολλοί τόσο πιο οικογένεια ένιωθα.

Και ξαφνικά ο γιατρός σου λέει "λυπάμαι" κι εσύ τον κοιτάς όλο απορία. Η καρδιά του μωρού δεν χτυπά πλέον κι από τα δάκρυα δεν βλέπεις πια την οθόνη. Έξι μέρες πεθαμένο μέσα σου, τώρα το εσύ γίνεται εγώ ξανά.

Ο Παύλος κλαίει όλη μέρα απαρηγόρητος, του μιλάω, προσπαθώ να ηρεμήσω κι αυτόν και τον Θοδωρή, ποιος εγώ που είμαι χαμένη, που δεν μπορώ να πιστέψω ακόμη πως μέσα μου έχω πεθαμένο ένα μωρό τόσες μέρες. Δεν θέλει να πάει αγγλικά, ούτε σχολείο, τον πιάνω από τα μπράτσα και σκύβω μέχρι το ύψος του. 

-Η ζωή συνεχίζεται, με ακούς;
-Τότε γιατί δεν συνεχίστηκε η δική του ζωή; φωνάζει φριχτά με γουρλωμένα μάτια.

Σχόλια

  1. Γεωργία μου τι να πω η τελευταία φράση του μικρού με έκανε να βουρκώσω...
    Κουράγιο καλή μου και όλα θα πάνε καλά. Τα φιλιά μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποσο πολυ λυπαμαι κοριτσι μου ομορφο να ηξερες! Σε σκεφτομαι καθημερινα και ευχομαι να βρειτε την ηρεμια και την γαληνη σας. Γιατι δεν θα ξεχασετε ποτε αυτην την ψυχουλα και ας ηταν για λιγο δικη σας! Αγκαλιασε μου τα παιδακια σου για μενα και σου στελνω μια τεραστια αγκαλια για σενα! Υπομονη και κουραγιο φιλεναδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή δύναμη, γλυκιά μου...
    σε νιώθω...
    θέλει χρόνο για να γαληνέψει η ψυχή, το πένθος δεν μπορούμε να το προσπεράσουμε, πάντα θα θυμόμαστε τα αγγελούδια μας...
    Μάς περιμένουν, θα τα συναντήσουμε ξανά εκεί Ψηλά...

    με πολλή αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πόσο δύσκολο είναι να γίνεις από το ''εμείς-εγώ" ξανά! τα λέμε και κατ ιδίαν,είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό και θέλει τρομερή ψυχική δύναμη! Καλή δύναμη θα σου πω εγώ, πάντα θα υπάρχει χώρος στην καρδιά σου και γι αυτο το μωρό και ας μην ήταν γραφτο να συνεχίσει, εκ πείρας στο λέω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ότι και να σου πούμε εμείς, εσύ .. εσείς.. θα βιώσετε αυτό το "πένθος" του χαμού και θα είστε μόνοι σε όλο αυτό.. ο καθένας μόνος του. Όμως σε όλο αυτό θα αντλήσετε δύναμη από την αγάπη που σας δένει. Φιλί <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γλυκό μου κορίτσι... Εγώ στα είπα. Αυτό που θα ξαναπώ είναι μπράβο σου που μίλησες. Πάντα με συγκινούν τα κείμενα σου, το συγκεκριμένο με συγκλόνισε με αποκορύφωμα το ξέσπασμα του Παύλου. Λυπάμαι βαθιά για αυτό που έζησες, σε νιώθω. Μην διστασεις να πενθησεις, είναι μεγάλη απώλεια.. Σας φιλώ γλυκά...όλους....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λυπάμαι πολύ..Πολύ..Η σκέψη μου θα είναι μαζί σου σήμερα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λυπαμαι πολυ κοριτσάκι μου... μια μεγάλη αγκαλιά απο μας σε ολους σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αχ, Γεωργία μου... δε θα σου πω για το χαμό, δεν υπάρχει τίποτα νέο να σου πω μόνο εσείς ξέρετε πως το βιωνετε όλο αυτό. Μόνο θα σου πω ότι σε θαυμαζω, εσένα, τα κείμενα σου... Καλη δυναμη εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ότι και να γράψω... Δεν έχω να γράψω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου