Μικρό Λευκό Κοχύλι


Μπαίνω μέσα στο βιβλιοπωλείο και νιώθω μια αγωνία. Επιτέλους! Θα το κρατήσω στα χέρια μου, δεν ξέρω ακριβώς τι διαπραγματεύεται, ξέρω όμως πως είναι ένας μικρός θησαυρός, είμαι σίγουρη για αυτό.

Ο πωλητής μου το προσφέρει κι εγώ παίρνοντας το στα χέρια μου το ακουμπάω ασυναίσθητα πάνω στο στήθος μου. Είναι τόσο μικρό, καλύπτει ακριβώς την καρδιά μου. Μέχρι να έρθει η σειρά μου στο ταμείο έχω διαβάσει ήδη την εισαγωγή και πληρώνω βουρκωμένη.

Στη διαδρομή για το σπίτι το κοιτάζω να κάθεται στη θέση του συνοδηγού, στο κόκκινο φανάρι δεν μπορώ να αντισταθώ και διαβάζω άλλη μια παράγραφο. Φτάνω σπίτι, φτιάχνω έναν ζεστό καφέ και ξεκινάω. Το "Μικρό Λευκό Κοχύλι" έφτασε στα χέρια μου να μου υπενθυμίσει πως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, πως το τώρα πρέπει να ζω

Η Κατερίνα Χλωροκώστα - www.kapaworld.gr στο πρώτο της συγγραφικό έργο μπαίνει για άλλη μια φορά στις καρδιές μας μέσα από μια ιστορία που θα αγγίξει κάθε γονιό. Ένας εσωτερικός μονόλογος μιας μαμάς που "έχασε" το παιδί της. Ένας ύμνος για μένα στη μητρότητα. 

Η Κατερίνα είναι φίλη μου κι ας μην έχω κάτσει να πιω ένα καφέ μαζί της, είναι εκεί κάθε φορά που ζητώ τη συμβουλή της και όχι μόνο. Εκεί στις Ψηφιακές Γειτονιές που ανυπομονούσα να συναντήσω για πρώτη φορά, εκεί που όταν ξεκίνησε την ομιλία της, πριν ακόμη καταλάβω τις λέξεις της, ήταν ο τόνος της φωνής της, ο τρόπος της που ανατρίχιασε όλο μου το κορμί κι αυτό ορκίζομαι δεν το έχω πάθει ποτέ με κανέναν άλλο.  

Συγχαρητήρια Κατερίνα,
Είσαι ένα ευλογημένο πλάσμα,
Καλοτάξιδο το Κοχύλι σου...

Αν δεν είχες την τύχη να γνωρίσεις την Κατερίνα τότε διάβασε αυτό το υπέροχα σημαντικό κείμενο που έγραψε με τίτλο "Εγώ φταίω" ΕΔΩ.

Σχόλια

  1. Κοίτα να δεις τώρα, εγώ που δεν είμαι μαμά Γεωργίτσα μου αν το θυμηθώ την επόμενη φορά που θα μπω σε βιβλιοπωλείο θα το πάρω!
    Με έπεισες! Και λατρεύω και τους εσωτερικούς μονολόγους και τις συγκινήσεις...
    Μπράβο στην κοπέλα και όντως καλοτάξιδη η προσπάθειά της!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να το θυμηθείς Μαρία μου! Αξίζει πάρα πολύ, θα σε αγγίξει σίγουρα δεν έχει σχέση που δεν είσαι μαμά, έχεις μαμά. Θα περιμένω εντυπώσεις, φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το φοβάμαι να το διαβάσω σε αυτή την φάση. Σε ταξιδεύει σε μονοπάτια που νομίζω θα με ταράξουν, ειδικά τώρα που ακόμα και με μια ταινία μπορεί τα δάκρυα να τρέχουν ποτάμι.
    Θα το αγοράσω όμως και θα το φυλάξω. Για λίγο αργότερα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σ'αγαπάω. Αυτό. Είσαι γενναίο πλάσμα. Μαμά και κόρη μαζί, ένα κοχύλι που ράγισε μα δεν έσπασε...Το νιώθω αυτό σε εσένα τόσο έντονα...και μου θυμίζεις πολλά...και απλά, σ'αγαπάω και σε ευχαριστώ. Χίλιες φορές!!!! <3 <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στα προσεχώς και χαίρομαι που κανένας δεν έχει "προδώσει" το πολύτιμο περιεχόμενο ώστε να το ανοίξω χωρίς καμία υποψία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δάβασα το παλιό κείμενο. Και μου πάει "γάντι"!
    Ναι, εγώ φταίω!!!! Έδωσα περισσότερη σημασία στα προβλήματα μου, ενώ έπρεπε η πρώτη προτεραιότητα να είναι το γέλιο των παιδιών μου! Το δέχομαι και με καίει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γλυκιά μου Γεωργία, υπέροχο, υπέροχο κείμενο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου