Αρνητικοί άνθρωποι στη ζωή μας.



Αναρωτιέμαι πως μπορεί κάποιος να αντιμετωπίζει τους αρνητικούς ανθρώπους στη ζωή του. Πρέπει να τους ανεχτεί και να προσαρμοστεί ή να τους αποβάλλει;

Με ενοχλεί ιδιαίτερα η μιζέρια. Οι μίζεροι άνθρωποι, νομίζω ότι ικανοποιούνται από την γκρίνια και την συνεχή αίσθηση της κακοδαιμονίας. Έχω το χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός ανθρώπου που βλέπει παντού γύρω του τον κίνδυνο, την απανθρωπιά, την κακία και περιμένει πάντα να συμβεί το χειρότερο. Τα βλέπει όλα αρνητικά και αυτός ο αρνητισμός είναι που με κάνει να εκρήγνυμαι. Αν δεν εξοργιζόμουν και δεν αντιδρούσα, πιθανότατα να ενστερνιζόμουν τη φιλοσοφία αυτή και να γινόμουν κι εγώ αυτό που αντιπαθώ.

Ένα άλλο πράγμα από το οποίο ενοχλούμαι είναι η αγένεια.Δεν μου αρέσουν οι αγενείς άνθρωποι, που δεν σέβονται όχι μόνο τον διπλανό τους αλλά προπάντων ούτε τον εαυτό τους. Έχω προσπαθήσει πολύ να κάνω την ευγένεια χαρακτηριστικό του χαρακτήρα μου, βέβαια υπάρχουν φορές που η αυτοσυγκράτηση και η λογική θέλουν να φύγουν τρέχοντας μπροστά σε ένα παράλογο άνθρωπο, αλλά επιμένω να τις κρατάω δέσμιες κοντά μου.

Δεν μου αρέσουν και δεν θέλω να ανεχτώ δίπλα μου επιφανειακούς ανθρώπους. Προτιμώ να μείνω μέσα στη μοναξιά μου παρά να συναναστρέφομαι αναγκαστικά ή μη με ανθρώπους που νιώθω ότι δεν έχουν κάτι ουσιώδες να προσφέρουν. Δεν μου αρέσει όταν βλέπω ανθρώπους που θεωρούν ότι πρέπει να εντυπωσιάζουν για να γίνουν αποδεκτοί. Δεν καταλαβαίνουν ότι η διαφορετικότητα είναι αυτή που έλκει τους άλλους; Να γίνει κανείς ο εαυτός του, μια πορεία δύσκολη αλλά απαραίτητη;

Το χειροτερο μου είναι η κριτική και το κουτσομπολιό. Γιατί πρέπει να μας νοιάζει τόσοη ζωή του άλλου;Είναι αυτό μια προσπάθεια για αυτοεπιβεβαίωση της δικής μας ανωτερότητας μπροστά στις αποτυχίες των άλλων; Γιατί η κριτική δεν στοχεύει στο να επαινέσει κάτι θετικό, αλλά αντίθετα στο να βρει πάντα κάτι αρνητικό. Προσωπικά δεν με απασχολεί καθόλου η ζωή των άλλων και θεωρώ αδιακρισία και την περιέργεια, ανοησία και οι περισσότεροι ανόητοι επικρίνουν και καταδικάζουν. Ας τελειοποιήσουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά ας αρχίσουμε να σχολιάζουμε τους άλλους.

Ο Κομφούκιος είπε: " Μην παραπονιέστε για το χιόνι που έχει μαζευτεί στη στέγη του γείτονας σας, όταν το δικό σας κατώφλι είναι ακάθαρτο". Και κάτι ακόμη για το κλείσιμο. Κι ο ίδιος ο Θεός, δεν κρίνει τους ανθρώπους πριν από το τέλος της ζωής τους, για ποιο λόγο εσείς κι εγώ θα κάναμε διαφορετικά;


Υπογράφει η Β.


Η ενότητα "Μιλάς; Σ'ακούω" φτιάχτηκε για σένα που θες να εκφράσεις δημόσια κάποιες σου κρυφές ή όχι σκέψεις. Μπορείς να τις στείλεις στο email lamprianidi@gmail.com ή στη σελίδα του 4 seasons inbox. Μίλησε μας, θα σε ακούσουμε!

Σχόλια

  1. Πραγματικά ταυτίζομαι απόλυτα με το κείμενο! Η αγένεια, η αχαριστία και η κακεντρέχεια φυτρώνουν σαν τα ζιζάνια. Η πρόκληση είναι να μείνεις ανεπηρέαστος από όλα αυτά. Γι'αυτό απαιτείται να χτίσεις ατσάλινη προσωπικότητα. Αλλά πόσο ατσάλινος να γίνεις, όταν από τη φύση σου είσαι ευαίσθητος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω με κάλυψες.... έχω κι εγώ αρνητικούς ανθρώπους γύρω μου. Και στο χώρο εργασίας..... το καλό είναι ότι σε κάποιους από αυτούς έχω το θάρρος κι όταν πάνε να ξεφύγουν πολύ προσπαθώ να τους κάνω να τα δουν από την καλή με ηρεμία.... πρέπει γιατί 8 ώρες τη μέρα είναι πολύ για να ανεχτείς τόσα αρνητικά κύματα. Καλημέρα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα συμφωνήσω απόλυτα. Η ζωή θέλει θετική σκέψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα λεγόμενα ψυχολογικα βαμπιρ, αρέσκονται στο να σε απωμιζουν ψυχολογικά, τρέφονται απο το να βλέπουν τους άλλους να υποφερουν και να τους καταρρακωνουν με την αρνητικότητα τους, δυστυχώς είναι πολλά και ακόμα πιο δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις δύσκολο να τα αποφυγεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου