Από το Σάββατο άρρωστος με λαρυγγίτιδα, πονοκεφάλους, διάρροιες, βήχα, εμετούς και πυρετό. Δεν σε έχω ξαναδεί έτσι, δεν έχεις ξαναρρωστήσει ποτέ τόσο. Βαριανασαίνεις όταν μπαίνω στο δωμάτιο και σε βλέπω με μια μικρή εικονίτσα στο χέρι. Την κρατάς σφιχτά και παρακαλάς το Χριστούλη να σε κάνει γρήγορα καλά κι όταν αντιλαμβάνεσαι την παρουσία μου και παρατηρείς τα φάρμακα που κρατώ στα χέρια μου με μάτια βουρκωμένα μου λες λυπήσου με μαμά δεν μπορώ άλλα φάρμακα, κουράστηκα, κάνε με γρήγορα μαμά καλά, βοήθησε με...
Κι όσο περνούν οι μέρες κι αναρρώνεις, σαν λουλούδι κι εσύ ανθίζεις και τεντώνεσαι κι ορίστε σήμερα που βρήκες επιτέλους την δύναμη και την όρεξη να παίξεις friv. Εκατσες στον υπολογιστή κι όταν βγήκε το φεγγάρι -μετά τις 21:00 εμφανίζεται μια κρυφή λίστα παιχνιδιών late night games- αναφωνείς: "Είμαι ευτυχισμένος μαμάαα!!!" Επίτηδες σε ρωτώ το γιατί, δεν σκέφτεσαι στιγμή κι αμέσως με αγκαλιάζεις. "Γιατί σας αγαπάω όλους, μου κάνετε όλα τα χατίρια, είμαι πολύ ικανοποιημένος από τη ζωή μου..."
Ψυχούλα μου μεγαλώνεις τόσο γρήγορα, να σε λίγο τελειώνεις το προνήπιο, πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Ξαφνικά μερικά από τα παντελονάκια σου κόντυναν, σε κάποια παιχνίδια δεν δίνεις καν σημασία, σου αρέσει να ακούς συζητήσεις "μεγάλων", θες το χώρο και τον χρόνο σου, κι είσαι μόλις 4 μισή ετών...
Τις προάλλες γύρισες από το σχολείο και μου είπες πως η Ελένη θα έρθει στο σπίτι μας.
-Αλήθεια; Και που ξέρει το σπίτι μας;
-Το βλέπει από το σχολικό
Περνούν κάποιες ώρες κι εσύ κάθε φορά που χτυπά το τηλέφωνο ή το κουδούνι πετάγεσαι φωνάζοντας ήρθε η Ελένηηηη !!!
-Μπορεί να μην έρθει Παύλο μου, μην την περιμένεις άδικα
-Όχι θα έρθει, μου το υποσχέθηκε άλλωστε
Τότε αποφάσισα να γράψω σε ένα post it το τηλέφωνο του σπιτιού μας και το έβαλα στην τσάντα του για να το δώσει στη φίλη του. Μόνο έτσι θα μπορέσει να μου τηλεφωνήσει η μαμά της Ελένης και γενικώς να συνεννοηθούμε. Το επόμενο απόγευμα γύρισε από το σχολείο όλο υπερηφάνεια με αυτό το χαρτάκι στο χέρι του...
Και συγκινήθηκα γαμώτο... είναι μόλις 4μιση ετών
χεχε.. νομίζω ένας ερωτας γεννιέται....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλε δεν ειναι αρρωστος, ερωτοχτυπημενος ειναι! μάθε μάνα καλά τα ερωτικα των 4,5 ετων γιατι με βλέπω να τα βιώνω συντόμως!πολλα φιλάκια στον ομορφούλη τον μεγάλο και στον κούκλο τον μικρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικούλια του γλυκούλη σου και πάντα να ερωτεύεται και να τον ερωτεύονται αληθινά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τον χαίρεσαι και να τον καμαρώνεις πάντα!!!
Πώς να μην συγκινηθείς; Εδώ βούρκωσα εγώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά σας κοριτσάκι μου!
Περαστικά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Αχ... σε καταλαβαίνω.. Ο Στέλιος μου είναι 4.5, τελειώνει και αυτός το προνήπιο και σαν τον γιο σου, μεγαλώνει, όχι μόνο στα μάτια μου, το ξέρω πια, το παιδάκι μου μεγαλώνει... Χαρά και μια γλυκιά μελαγχολία μαζί..πολύ συγκινητική η ανάρτησή σου... Να σαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγκίνησε η ανάρτηση σου, μανούλα γλυκιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου ζήσει το καμάρι σου και εύχομαι να έλθει η Ελένη γρήγορα να γεμίσουν τα ματάκια του χαρά...... Αχ αυτοί οι προνηπιακοί"έρωτες" τι γλύκα που έχουν!!!
Φιλάκια και στους δυο σας
Χαχα!! Εμας ξεκινησαν οι ερωτες απο τα 2 1/2 μαζί με τις πρωτες λέξεις εχει περασει ενας χρόνοσ και ακόμα ειναι πιστός σε αυτην! Μπορεί να περνανε διαφορες αλλές κατα καιρούς αγάπες αλλά μια ειναι αυτή που θα παντρευτεί, ετσι μας λεει τουλάχιστον!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα μωρέ τον Παυλίτο.. γλύκας είναι! Άντε, ώρα να ραφτούμε :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή