Τώρα θυμήθηκα γιατί όταν ο Παύλος ήταν μωρό τρώγαμε συνέχεια κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο! Μα βέβαια έτσι εξηγείται...
Κοντεύει μεσημέρι κι εσύ ακόμη δεν έχεις μαγειρέψει γιατί πάλευες με το στήθος σου που έτρεχε σαν σιντριβάνι κι ο μπέμπης πνιγόταν, τον άλλαξες 3-4 φορές μέχρι τώρα, ξέρασε κι άλλες 2-3 φορές πάνω σου κι έπρεπε να πλυθείς και να αλλάξεις κι άλλες 2 φορές πάνω του κάτι γουλίτσες οπότε βάλε σύνολο ένα τριωράκι. Έχεις βάλει ένα πλυντήριο και το έχεις κρεμάσει, έπλυνες τα πιάτα που είχαν μείνει στη λάτζα από χθες βράδυ, έστρωσες τα κρεβάτια, συμμάζεψες και λίγο το σαλόνι, έβαλες και μια ηλεκτρική σκούπα γιατί πώς γίνεται κάθε μέρα τα χαλιά να είναι χάλια; Ωραία εντάξει τα καθάρισες όλα μα ακόμη δεν έχεις καθαρίσει τον εαυτό σου!
Παρεμπιπτόντως στο κουδούνι είναι ένας κούριερ και σου έχει φέρει τις υπέροχες υφασμάτινες θήκες για τα βιβλιάρια υγείας των παιδιών που παρήγγειλες από το ραφτάδικο!
Ήρθε η ώρα, αν και περασμένη, ο λόγος που ξεκίνησα το ποστ, η ώρα του φαγητού γιατί ξελιγώθηκα η γυναίκα. Σήμερα είπα να φτιάξω φασολάκια. Αφήνεις το μωρό στο ριλάξ και βάζεις στην κατσαρόλα το λάδι να κάψει ενώ έχεις ήδη λιώσει το κρεμμύδι στο μούλτι και ξαφνικά το μωρό γκρινιάζει. Ξεκινά σιγά σιγά και μετά όσο δεν τον παίρνεις στην αγκαλιά σου είναι σαν να γκαζώνει. Τον παίρνεις τελικά και με ένα χέρι προσπαθείς να συνεχίσεις. Ρίχνεις το κρεμμύδι μέσα στην κατσαρόλα κι ανακατεύεις λίγο ώσπου διαπιστώνεις πως το μωρό πεινάει κι αν δεν τον θηλάσεις άμεσα μάλλον θα χρειαστείς σύντομα ωρλ. Σβήνεις το μάτι για να μην δεις το κρεμμυδάκι καρβουνάκι και κάθεσαι στον αναπαυτικό κατά τάλλα καναπέ.
Μετά από περίπου είκοσι λεπτά, θηλασμός και ρέψιμο, τον αφήνεις στο ριλάξ και πας να συνεχίσεις τη σπεσιαλιτέ σου. Ξανανάβεις το μάτι, ρίχνεις μέσα τη ντομάτα σου και τις ψιλοκομμένες πατάτες κι ανακατεύεις λίγο ώσπου διαπιστώνεις πως το παιδί έχει κάνει κακά και θέλει άλλαγμα. Δεν πειράζει, σκέφτεσαι. Ρίχνεις και τα φασολάκια μα οι τσιρίδες του μικρού δεν σου αφήνουν άλλα περιθώρια, πρέπει να τον αλλάξεις ΤΩΡΑ. Κλείνεις το μάτι και πας προς την αλλαξιέρα. Γουτσου γουτσου μωράκι μου να σε πλύνω κιόλας, να σου δώσω και φιλάκια στα μπουτάκια...Γυρίζεις και συνεχίζεις το μαγείρεμα. Ρίχνεις λίγο νερό στην κατσαρόλα, αλάτι και πιπέρι και ουφ... το αφήνεις να βράσει. Ο μικρός στο ριλάξ σε κοιτά επίμονα. Σε τάισα, σε άλλαξα, τώρα τι θες ε; Ακους τις τέντες να κοπανάνε, φυσάει σήμερα κι ώσπου να πας να τις σηκώσεις...ωχ το φαΐ! Τρέχεις σφαίρα (είπαμε σούπερμαν) κι ευτυχώς στο τσακ προλαβαίνεις να μην σου καεί το φαγητό και να μην πλαντάξει στο κλάμα ο μπέμπης που τον άφησες για λίγο στο ριλάξ. Εντωμεταξύ κοντεύει απόγευμα. Μην είσαι αχάριστη, ο μεγάλος σου γιος ήταν σχολείο μέχρι τώρα!
Τι τα θες μωρέ τα κατσαρολικά; Φαγητό σε δόσεις θα μαγειρέψεις;
Μόνο στο φούρνο αγαπητή μου, μόνο στο φούρνο!
καλο μεσημερι κοριτσακι γλυκο...η αληθεια ειναι οτι κουραστηκα λιγο εως πολυ...αλλα επειδη τα εχεις περασει και στο πρωτο παιδι τωρα θα μπορεις να ανταπεξελθεις πιο ευκολα....φουρνο και παλι φουρνο...δωσε και απο μενα φιλακια στα μπουτακια του μπεμπακου...καλη ξεκουραση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα στάθηκα τυχερή κι έφτιαξα σπανακόρυζο γιατί ήταν εδώ η πεθερά. Ελα ομως που εφυγε και με αφησε με ενα μωρο στο αριστερο χέρι κι ένα πηρουνι στο δεξί...τρώγε γρήγορα πριν έρθει ο Παυλος!!!!
ΔιαγραφήΑχ! Τι μου θυμισες!! Σου προτεινω μαρσιπο η σλινγκ. Μονο ετσι λυνεται- καπως- το ζητημα... Καλη ορεξη μανουλα! Φιλια!! (Παω να σου γραψω εκεινο το mail που σου λεγα) ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα μου έννοια σου και το έχω δοκιμάσει...ΔΕΝ κάθεται με τίποτα, κλαίει σπαραχτικά, θέλει να ακουμπάει τελείως πάνω μου :) Περιμένω!
ΔιαγραφήΈνα θα σου πω.. έχω καταφέρει και έχω κοιμήσει την Δώρα, έχω μαζέψει το σπίτι, έχω μαγειρέψει και αποφασίζω να μπώ στο μπάνιο για να ξυρίσω τον αμαζόνιο που είχε φυτρώσει στα πόδια μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕ το που τελειώνω το ένα πόδι, ξυπνάει η Δώρα! Έρχεται το βράδυ, κοιμάται μια χαρά κι εγώ έχω ξεχάσει ότι το ένα πόδι εξακολουθεί να θυμίζει ζούγκλα! Ξαπλώνω και ο σύζυγος βάζει χέρι στο απαλό ποδαράκι! Τι απαλό που είναι μου λέει και βάζει χέρι και στο άλλο!!! Ξυπνήσαμε το μωρό απο τα γέλια!!!
χαχαχαχαχαχ πέθανα στο γέλιο! Τι τραβάμε κι εμείς οι δόλιες ;)
ΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι πως τα έχω ξεχάσει όλα αυτά... κι εσύ μου τα θύμησες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς που τα έχω αφήσει πίσω μου :)))
Ευτυχώς δεν λες τίποτα!
ΔιαγραφήΠω,πω τρέλα, έχεις απόλυτο δίκιο! Βίωσα κι εγώ ακριβώς τα ίδια και βασικά τα βιώνω ακόμα αλλά σε μικρότερο βαθμό μιας κι ο μπέμπης είναι πλέον 9 μηνών και τα "βολεύω" λίγο καλύτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικές φορές μου έρχεται να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο από την απελπισία, μόνη μου βλέπεις πολλές ώρες στο σπίτι χωρίς βοήθεια από γονείς ή πεθερικά, ευτυχώς που μου συμπαραστέκεται όσο κι όποτε μπορεί το έτερον μου ήμισυ!
Όταν όμως βλέπω τα χαμογελαστά τους προσωπάκια, σκέφτομαι την παιδική τους αθωότητα... τότε τα ξεχνάω όλα...
Το δικό μου μενού σήμερα είχε αυγά τηγανητά... ακόμα πιο γρήγορο & θρεπτικό συν τοις άλλοις (χθες τα παρέλαβα από το χωριό μου, σπιτικά!)
Φιλιά,
Μαρία
Κι εγώ τα ξεχνάω όλα κι ας κουτουλάω απο τη νύστα :)
ΔιαγραφήΒρε συ έχεις γράψει όσα post δε έγραφες σε ένα χρόνο, σχολιάζεις τα blogs μας και σου φταίει η κατσαρόλα; Είσαι απίστευτη ρε κορίτσι. Α ! και φίλησέ μου τα ανθρωπάκια σου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιωτάκι μου με έκανες και γέλασα... Ήσασταν η μόνη μου παρέα όλες αυτές τις 40 μέρες και μάλιστα η καλύτερη! Κάποιοι απο εσάς μου έκαναν παρέα και στο μαιευτήριο στέλνοντας τα σχόλια τους.Η αλήθεια είναι-και μη γελάσεις πως διάβαζω emails στις 4 το πρωί που προσπαθώ να κοιμήσω το μικρό, μπαίνω στο facebook απο το κινητό ενώ θηλάζω και διαβάζω αναρτήσεις ακόμη και στην τουαλέτα-συγνώμη κιόλας. Α και κάτι άλλο..η κάθε ανάρτηση δεν μου παίρνει παραπάνω απο δέκα λεπτά ;)
ΔιαγραφήΥγ: Κάθε φορά που μπάινω στο μπλοκ σου θέλω διακοπές
κι εγώ με τη Γιώτα...χαχαχα... Μια χαρά σε βλέπω προλαβαίνεις να γράφεις αναρτησούλες Γεωργίτσα... και δεν προλαβαίνεις να κάνεις φασολάκια??? Υπομονή βρε μάνα!!! Θα τη βρέιτε τη ρέγουλά σας... και μέχρι τότε: στο φούρνο αδερφές μου.. στο φούρνο!!! χαχαχα φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι ταίριαζε στο στόρι βρε :) Κι εσύ τέκνον βρούτε;
ΔιαγραφήΗ αναρτησούλα είναι υπερβολική και χιουμοριστική, άλλωστε γουστάρω τρελά που το ζω όλο αυτό!
Παιδιά δεν έχω αλλά σε νιώθω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω δίδυμα ανιψάκια. Γίναμε 9 μηνών πρίν λίγες μέρες.
Η νύφη μου δουλεύει απο τοτε που ήταν 3 μηνών. Προσπαθώ να βοηθάω όσο μπορώ. Ακόμα και κάτι που για μένα είναι απλό :να παίζω στο χαλί με την ανιψιά μου ή να τραγουδάω και να χορεύω στον ανιψιό μου η νύφη μου και ο αδερφός μου το βλέπουν δώρο Θεού...
Και τώρα που διάβασα την ανάρτηση σου αποφάσισα να τους μαγειρέψω το αγαπημένο τους φαγητό...
Μπράβο ρε Αννα! Είναι μεγάλη αλήθεια αυτό πάντως, υπάρχουν πράγματα για μια μάνα, που ούτε καν μπορείς να φανταστείς, που θα ήταν για αυτήν το μεγαλύτερο και καλύτερο δώρο. Να σας ζήσουν τα διδυμάκια (όταν έμαθα πως ήμουν έγκυος παρακαλούσα να είχα δίδυμα)
ΔιαγραφήΈτσι... έτσι... το δεύτερο είναι αλλιώς... μέχρι πρότινος τον είχα στο σλινγκ το Ραφηλιό και να με κοιτάει, τώρα τον βάζω στην πλάτη, να δούμε πόσο ακόμη θα αντέχω το βάρος. Το σιδέρωμα ήταν το πιο δύσκολο με το μωρό καβάλα, το μαγείρεμα κάπως παλεύεται! Το θέμα τουαλέτα βλέπω... δεν το θίξαμε! Μπας κι είσαι από τις τυχερές;;; Γιατί εμένα έσκουζε με το που ακουμπούσα στη λεκάνη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου δεν θίξαμε το θέμα τουαλέτας, το θέμα βραδινός ύπνος και ξενύχτια, το θέμα σύζυγος, το θέμα άλλο ένα παιδί κι ένα σωρό άλλα. Δεν έχει όμως τελικά και πολύ σημασία γιατί στην ουσία γουστάρουμε τρελά κι ας γκρινιάζουμε. Μεγάλο φιλί στο Ραφαηλιό!
ΔιαγραφήΕντάξει, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να μη σε ξαναδιαβάσω γιατί δε θα μείνω ποτέ εγκυος....!!! Δεν παίζει να τα κάνω όλα αυτά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα πάντως τα φαγητά της κατσαρόλας (και ειδικά της χύτρας) μου φαίνονται πολύ πιο εύκολα... Στον φούρνο θα μαγειρέψω μόνο Κυριακή, γιορτή και σχόλη... Μου φαίνονται μπελαλίδικα!
Οχι ρε Χριστινάκι δεν ήθελα να συμβεί σε καμία περίπτωση αυτό, χρειαζόμαστε τα γονίδια σου, πρέπει να εξελιχθεί αυτό το είδος οπωσδήποτε!!!
ΔιαγραφήΓέλασα Γεωργία! Λοιπόν εγώ θα συμφωνήσω μαζί σου σε όλα γιατί ακόμη τα ζω όπως πολύ καλά γνωρίζεις. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πώς προλαβαίνεις ρε κορίτσι να γράφεις αναρτήσεις;;;;; Εγώ ακόμη δεν την παλεύω πάντα!! Τελικά δεν μας είπες...τα φασολάκια τρωγόντουσαν; :))))) Φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφάκι μου χαίρομαι που γέλασες γιατί αυτός ήταν άλλωστε κι ο σκοπός της ανάρτησης αυτής :) Και όχι μόνο προλαβαίνω να γράφω αναρτήσεις αλλά απαντάω και στα σχόλια όπως βλέπεις! Μια γυναίκα όλα τα μπορεί...όπως λέει και το άσμα ;)
ΔιαγραφήΜια χαρά τα λες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
καλησπέρα.Νέο βραβείο κυκλοφορεί στην μπλοκόσφαιρα και σε περιμένει εδώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://stvassoyahoogr.blogspot.gr/
Όπως τα λες είναι, Γεωργία μου! :) Συμφωνώ απόλυτα! και που να δεις με δίδυμα - διπλή ταχύτητα σε όλα! χαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πάρα πολύ για την αναφορά, κοριτσάκι μου!!
Σε φιλώ!
Πολύ σωστά τα λες Γιωργίτσα μου!! Δεν το είχα σκεφτεί αυτό είναι η αλήθεια. Πρέπει λοιπόν, μιας και το κατέχεις με τη διατροφή και τη μαγειρική, να γράψεις ένα βιβλίο για τις μαμάδες που να περιέχει φαγητά θρεπτικά μεν αλλά που γίνονται μπαμ και κάτω δε:))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι θηκούλες της Αναστασίας είναι τέλειες!!! Τι πλάσμα είναι αυτό τελικά! Αστείρευτο ταλέντο!!!
Πωπω..πάλι στο παρελθόν πήγα...είναι η τρίτη φορά απόψε που μου ξυπνάτε αναμνήσεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχες οι θήκες για τα βιβλιάρια υγείας!!
Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!
Τρία σχόλια σε ένα:
ΑπάντησηΔιαγραφή1)Τώρα που το λες... πάω να ξεπαγώσω το κοτόπουλο!
2)Με αυτές τις θήκες σας βλέπω να τρέχετε για ψύλλου πήδημα στον παιδίατρο!
3)Και κάτι άλλο... Το έχεις σύστημα να μας κοψοχολιάζεις με τους τίτλους σου ;)
Άντε Καλή μας Κυριακή!