Τι έκανα όταν...

Περιμένοντας το άλογο του-2012

Είναι κάποιες μέρες που οι τύψεις κι οι ενοχές μου τρώνε το σαράκι, που η αϋπνία σηκώνει πανιά.Είναι τότε που μαλώνω το γιο μου κι αυτός έχει αποκοιμηθεί από το κλάμα, έχει βραχεί το μαξιλάρι του κι εγώ το παίζω σκληρή. Μα έπρεπε να τον μαλώσω για να καταλάβει τι είναι σωστό αλλά πως να αντέξει η ψυχή μου το βλέμμα του κι αυτές τις εκφράσεις του... "συγνώμη, το μετάνιωσα, το μυαλό μου τρελάθηκε, μανούλα..." 

Κι αν το κάνω, το κάνω με όρια, συζητάω πάντα μαζί του, του εξηγώ, του δίνω χρόνο και τώρα με τον ερχομό του μωρού προσπάθησα να μην αλλάξω καθόλου το πρόγραμμα του. Όπως για παράδειγμα συνεχίζει κανονικά το σχολείο του, συνεχίζει να κοιμάται μόνος του στο δωμάτιο του, συνεχίζω κάθε βράδυ να του διαβάζω παραμύθι πριν τον ύπνο...

 Πως μπορείς να τιθασεύσεις ένα αγόρι τόσο ζωντανό, δραστήριο και κοινωνικό; Ένα παιδί που βράζει το αίμα του, που δεν μπορεί να κάτσει ήρεμα ίσως όχι πάνω από πέντε λεπτά; Αλλά να που πρέπει να καταλάβει για παράδειγμα πως δεν πρέπει να χοροπηδαμε στους καναπέδες κι άντε στους δικούς μας να κάνω τα στραβά μάτια κάποιες φορές (γιατί εντάξει μωρέ, χαλαρά, σπίτι μας είμαστε και τέτοια) στα ξένα σπίτια όμως; Το κάθε σπίτι έχει τους δικούς του κανόνες και φυσικά θα πρέπει να τους ακολουθούμε, έτσι δεν είναι; Μα δεν μπορεί να κάτσει στο τραπέζι να φάει χωρίς να κινείται, σαν να έχει καρφιά στον ποπό του ένα πράγμα. Άντε όμως να το βάλεις στο κεφάλι του δικού μου τετράχρονου γιου πως κάποια πράγματα "δεν πρέπει" που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου αλλά αυτός δεν λέει να το εμπεδώσει!

Ο Παύλος δεν μπορεί να πει το "ρο" κι όσο χαριτωμένα κι αν ακούγεται αυτό τώρα σίγουρα στο μέλλον θα του δημιουργήσει κάποιο θέμα. Έτσι έκλεισα ένα ραντεβού για να γίνει κάποια αξιολόγηση κι ενώ περιμέναμε να δώσουν έμφαση στη λογοθεραπεία καταλήξαμε να συζητάμε για την εργοθεραπεία. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα ιδέα τι θα μπορούσε να ήταν αυτό αλλά η ειδικός με διαβεβαίωσε πως θα τον βοηθήσει όχι μόνο να περιορίσει τις κινήσεις του αλλά να συγκροτήσει και το μυαλό του, να μπορεί να συγκεντρώνεται καλύτερα και να βάζει σε τάξη τις σκέψεις του. Ενδιαφέρον μου ακούγεται. Πήγα μαζί του στην πρώτη επίσκεψη κυρίως γιατί ήθελα να δω με ποιο τρόπο γίνεται το μάθημα αλλά τελικά ήταν κι ο Παύλος που με είχε ανάγκη αφού με κάλεσε τρεις φορές μέσα. 

Ήταν ένας χώρος με πολλά παιχνίδια από παζλ, τουβλάκια και φουσκωτές μεγάλες μπάλες μέχρι σκοινιά, αναρριχώμενα κι αιώρα. Ένας χώρος που πραγματικά σου διέγειρε πολλά ερεθίσματα αφού δεν ήξερες που να πρωτοκοιτάξεις και με τι να πρωτοπαίξεις. Ξεκίνησαν με κάποιες ασκήσεις των χεριών, της μύτης, των ματιών, ένας συνδυασμός κινήσεων και μετά προχώρησαν σε κατασκευές με ξύλινα τουβλάκια και ζωγραφιές, παιχνίδι με μπάλες κι αφρό καθώς κι ισορροπία. Όταν τελείωσαν η ειδικός μου ανέφερε με μια πρώτη επαφή πως ο Παύλος δεν έχει κάποιο πρόβλημα απλά έχει πάρα πολύ ενέργεια και θα πρέπει να τον πηγαίνω σχεδόν κάθε μέρα σε παιδική χαρά ή να τον γράψω σε κάποιο άθλημα ή δραστηριότητα. Είναι από τη φύση του έτσι να είναι στην "πρίζα" κι αυτό αποδεικνύεται τρανταχτά όταν τον φέρνει το σχολικό στο σπίτι κι ενώ όλα σχεδόν τα παιδάκια έχουν πέσει ξερά στα καθισματάκια τους αυτός μπορεί για ακόμη 3 ώρες να χοροπηδάει στους καναπέδες και να τρέχει πέρα δώθε...

Να τον τιμωρήσω για αυτό;;;






Κι επειδή με ρωτάτε τι έγινε τελικά με τον Παύλο και το σχολείο του όσοι είχατε διαβάσει αυτό, θα σας τα διηγηθώ θέλοντας πρώτα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που μου αφήσατε το σχόλιο σας και την πολύτιμη συμβουλή και γνώμη σας. Σας ευχαριστώ γιατί με βοηθήσατε πολύ, με καθοδηγήσατε, μου δείξατε την ουσία.

 Λοιπόν, καταρχάς μίλησα με την κυρία του και μου έκανε κι αυτή τα παράπονα της, ότι είναι ανήσυχος και κυρίως δεν κάθεται καλά στην καρέκλα του παρ όλες τις επισημάνσεις. Της εξηγώ πως δεν το κάνει επίτηδες κι ούτε είναι θέμα ανυπακοής απλά έχει ένα μικρό θεματάκι και για αυτό το λόγο ξεκίνησε και εργοθεραπεία. (Δεν λέει κάτι σε αυτό, το αφήνει ασχολίαστο.)


-Πάντως αν έχετε κάποιο πρόβλημα θα πρέπει να μιλήσετε με το σταθμό

-Μα δεν έχω πρόβλημα με το σταθμό, το μόνο που ήθελα ήταν να συζητήσουμε για την συμπεριφορά του Παύλου, θεωρώ πως με τόσες τιμωρίες το παιδί συνήθισε πλέον και προφανώς νιώθει πως οι έπαινοι είναι μακρινό όνειρο πια. Γιατί δεν του δίνετε ένα κίνητρο; Κοιτάξτε να δείτε το μόνο που με νοιάζει είναι να μην νιώθει "παραγκωνισμένος" στο σπίτι λόγω του μωρού,"παραγκωνισμένος" και στο σχολείο. Οι δυο πιο σημαντικοί χώροι σε αυτή τη φάση της ζωής του.

-Όσον αφορά το γεγονός που μου αναφέρατε με τον Σ. θέλω να σας πω πως στην τάξη μας δεν υπάρχει κανένα επιθετικό παιδί, κάθε άλλο μάλιστα τα παιδιά κάνουν συνέχεια αγκαλιές κι αγαπιούνται. Δεν έχει πέσει ποτέ στην αντίληψη μου να τσακώνονται τα παιδιά (ο Παύλος εντωμεταξύ μου έχει αναφέρει επανειλημμένες φορές διάφορους τσακωμούς με συμμαθητές του) και το πιο πιθανό είναι το σημάδι αυτό που είδατε να έγινε από αγκαλιά! Επίσης θέλω να ξέρετε πως σήμερα κιόλας χώρισα τον Σ. από τον Παύλο και από το θρανίο αλλά και από το παιχνίδι! Και να ξέρετε επίσης πως ο Παύλος στεναχωρήθηκε πολύ για αυτό, γιατί ο Σ. είναι φίλος του.

-Προς Θεού, δεν ζήτησα κάτι τέτοιο ούτε και το επιθυμούσα, απλά σας έκανα αυτή την κουβέντα για να μάθω, δεν τον ξέρω τον Σ. ούτε γνωρίζω τι γίνεται μέσα στην τάξη. Αλίμονο, αν τα παιδιά θέλουν να παίζουν μαζί, εγώ θα τους το απαγορέψω; Να ανακαλέσετε σας παρακαλώ. 

Τα σχόλια δικά σας

 Μέσα στην εβδομάδα τα παιδιά παίρνουν φρουτάκια για καλές πράξεις που κάνουν, για επιτυχίες και καλή συμπεριφορά και κάθε Παρασκευή αν έχουν αποκτήσει ένα συγκεκριμένο αριθμό φρούτων παίρνουν έπαινο. Κι ενώ στην αρχή της σχολικής χρονιάς ο Παύλος είχε φέρει αρκετές φορές έπαινο στο σπίτι μετά τα Χριστούγεννα μαύρα μάτια κάναμε για να τον δούμε. Κι όλως τυχαίως μετά την τηλεφωνική συζήτηση που είχα με την δασκάλα του, την ίδια μέρα όταν γύρισε σπίτι ο Παύλος μου ανακοίνωσε όλα χαρά πως πήρε δυο φρουτάκια κι όλως τυχαίως την Παρασκευή έφερε χοροπηδώντας έναν έπαινο όλο καμάρι. Συζητήσα μαζί του και του υποσχεθήκα πως κάθε φορά που παίρνει έπαινο θα πηγαίνει σινεμά. Αυτό δεν είναι κίνητρο; Δεν είναι κάποια επιβράβευση; Δεν θα τον κάνει να θέλει να γίνεται καλύτερος; Δεν το λέω μόνο για το σινεμά αλλά για τη χαρά που ξαναπήρε με τα φρουτάκια και τον έπαινο στο χέρι, για τη χαρά που είδαμε στα μάτια του, για τη χαρά που είδε στα δικά μας μάτια. 

Επίσης συζήτησα το θέμα αυτό και με την δασκάλα της εργοθεραπείας και μου ζήτησε το τηλέφωνο της δασκάλας του για να την "βοηθήσει" όπως είπε χαρακτηριστικά.

Ίσως φταίμε, αρχικά εγώ, ο Παύλος, ο Σ., η δασκάλα του. Ρίχνω ευθύνες σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά κι όντως δεν έχω πρόβλημα με το σταθμό ούτε έγινε κάτι φοβερό με όλο αυτό που σας διηγήθηκα στην ανάρτηση τι να κάνω όταν, το μόνο που κατέκρινα  έντονα ήταν ο τρόπος που χειρίστηκε η δασκάλα του το όλο θέμα. 



Σχόλια

  1. Μια χαρά το χειρίστηκες
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεωργία μου καλά της μίλησες. Λίγο "αμυντική" την θεωρώ την συμπεριφορά της αλλά ας μην επεκταθώ. Ο Παύλος είναι φυσιολογικοτατος!!!! Και ο δικός μου ντουρασελ είναι. Δεν βάζει πισινό κάτω. Όλα μια χαρά! Και οι τιμωρίες είναι απαραίτητες και οι επιβράβευση. Όλα με τις σωστές δόσεις. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ έτσι ένιωσα, έκανε λες και της επιτέθηκα. Τέλοσπάντων αφού είδα πως τα πράγματα πάνε καλύτερα και μαζεύτηκε κι αυτή, μαλάκωσε δηλαδή ως προς τον γιο μου, ας πάει το παλιάμπελο!

      Διαγραφή
  3. Γιωργίτσα μου είσαι και στην επήρεια της ωκυτοκίνης τώρα και είσαι ακόμα πολύ ευαισθητούλα. Σου έχω ξαναπεί τι είπε ο Φρόυντ στην ανήσυχη μαμά? Εκείνο το "Κυρία μου ο,τι και να κάνετε θα είναι λάθος". Εγώ το βρίσκω ανακουφιστικό. Αλλά εξίσου ανακουφιστικό και βοηθητικό βρίσκω τον Ρίτσο και πάντα προσπαθώ να βρίσκω χρόνο για την Ειρήνη του ονείρου που χρειάζεται συγκεκριμένες θυσίες
    https://www.youtube.com/watch?v=05-1LKK_Bbg

    Βρες χρόνο για δουλειά -
    αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας.
    Βρες χρόνο για σκέψη -
    αυτό είναι η πηγή της δύναμης.
    Βρες χρόνο για παιχνίδι -
    αυτό είναι το μυστικό της αιώνιας νιότης.
    Βρες χρόνο για διάβασμα -
    αυτό είναι το θεμέλιο της γνώσης.
    Βρες χρόνο να είσαι φιλικός -
    αυτό είναι ο δρόμος προς την ευτυχία.
    Βρες χρόνο για όνειρα -
    αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου ως τ' αστέρια.
    Βρες χρόνο ν' αγαπάς και ν' αγαπιέσαι -
    αυτό είναι το προνόμιο των Θεών.
    Βρες χρόνο να κοιτάς ολόγυρα σου -
    είναι πολύ σύντομη η μέρα για να 'σαι εγωιστής.
    Βρες χρόνο να γελάς -
    αυτό είναι η μουσική της ψυχής.
    Βρες χρόνο να είσαι παιδί -
    για να νοιώθεις αυθεντικά ανθρώπινος.
    Τ' όνειρο του παιδιού είναι η Ειρήνη.
    Τ' όνειρο της μάνας είναι η Ειρήνη.
    τα λόγια της αγάπης κάτω από τα δέντρα είναι η Ειρήνη....
    Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα
    κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Γεωργία μου για αυτην την ομορφη γνωση που δεν γνωριζα, σε ευχαριστω που νοιαζεσαι ουσιαστικά! Ειναι αληθεια, λίγο η ωκυτοκίνη, λίγο που ειμαι psycho απο μόνη μου ε δεν θέλει και πολύ :)

      Διαγραφή
  4. Γεωργία μου, κι' εγώ θα σου έλεγα ότι ο Παύλος είναι ένα παιδί με πολή ενέργεια που πρέπει να τη διοχετεύσει σε κάποια δραστηριότητα και χαίρομαι που διάβασα πως και η εργοθεραπεύτρια που είδε το παιδί έχει την ίδια άποψη!!!!
    Για το τι συμβαίνει στο σχολείο μεταξύ των παιδιών, θα πιστέψεις το γιο σου κι' όχι τη δασκάλα, γιατί τα παιδιά σπάνια λένε ψέματα για θέματα καθημερινότητας, ενώ η δασκάλα έχει υποχρέωση να προστατέψει το καλό όνομα του παιδικού και των γονιών-πελατών κι' όχι να βοηθήσει επί της ουσίας!!!!
    Γεωργία μου αισθάνθηκα την ανάγκη να στο γράψω στην προηγούμενη ανάρτηση και συγκρατήθηκα, αλλά θα στο πω τώρα: Μην "ψήνεστε" απ' τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία. Τα περισσότερα ενδιαφέρονται περισσότερο για το φαίνεσθαι και για λύσεις που φέρνουν πελατεία και λιγότερο για το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό έργο!!!
    Όσο για το σπίτι, κάνεις πολύ καλά που βάζεις όρια στη συμπεριφορά του Παύλου, αλλά θα ήταν καλύτερα η φυσική συνέπεια (π.χ. "δεν επτρέπεται στο σπίτι μας να χοροπηδάμε στον καναπέ διότο θα χαλάσει γι' αυτό θα φύγεις απ' το καθιστικό για λίγη ώρα και θα πας στο δωμάτι'ό σου να το σκεφτείς)κι' όχι η τιμωρία, να κρατάει τόσο όσο χρειάζεται να σκεφτεί την συμπεριφορά του και να συζητήσετε μετά τι τον έκανε να λειτουργήσει έτσι, και τι θα τον βοηθούσε να μην το ξανακάνει π.χ. να παίξετε ένα παιχνίδι μαζί!!!
    Και κυρίως δεν πρέπει να κοιμηθεί χωρίς να το συζητήσετε και αποκατασταθο'υν οι σχέσεις σας και τον πάρεις αγκαλιά!!!
    Τα παιδιά δεν θέλουν σκληρούς γονείς, θέλουν γονείς με κατανόηση αλλά σταθερούς στα όρια που βαζουν!!!
    Και στα λέω τώρα που τα βλέπω όλα από απόσταση μιας που τα παιδιά μου μεγάλωσαν και μετά από πολύωρα σεμινάρια, πολύ διάβασμα και πολύ προβληματισμό, σχετικά με το θέμα !!!!
    Και βεβαίως ό,τι σου έγραψα είναι για προβληματισμό δικό σου και επ' ουδενι δεν είναι οδηγίες για το τι θα κάνεις στο σπίτι σου, με το παιδί σου!!!
    Α!!!να μην το ξεχάσω!! Ο Παύλος είναι φατσούλα!!!!
    Φιλιά πολλά!!!!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χίλια ευχαριστώ βρε Αρετή, ειλικρινά με βοηθάς με τα λόγια σου και τα είχα ανάγκη. Το μόνο που θέλω να σχολιάσω είναι για να μην γίνω άδικη πως ο συγκεκριμένος σταθμός έχει στα αλήθεια πολύ καλό εκαπιδευτικό πρόγραμμα και πραγματικά ο γιος μου έχει μάθει πολλά πράγματα κι έχει φοβερή εξέλιξη σε σχέση με πέρσι. Αυτό που νομίζω με τους δημόσιος σταθμους ειναι οτι οι περισσότερες δασκάλες λόγω μονιμότητας δεν νοιάζονται ιδιαίτερα αν γίνει κάποια παρατήρηση απο μάνα,τύπου δεν πα να λες εσυ..ενώ στο ιδιωτικό συνήθως πέφτουν πάνω στο παιδί κι αφουγκράζονται τη μάνα για να μην χασουν τον πελάτη κυρίως.
      Να εισαι παντα καλα, να χαίρεσαι τα παιδιά σου
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  5. κι ο Νικόλας κάπως έτσι..τρέχουμε όλη μέρα.. Ασταμάτητος και ακούραστος βρε παιδί μου... Μια χαρά είναι το παιδί.. Πάντως να είσαι επιφυλακτική με το σχολείο.. Και μην τους χαρίσεις.. πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Που την βρίσκουν τόση ενέργεια οέο; Ετσι είμασταν κι εμείς παιδιά; Α ρε μάνα τι τράβηξες!

      Διαγραφή
  6. Ανώνυμος26/2/14, 11:20 μ.μ.

    Γεωργία μου, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Αυτά τα καρφάκια στον ποπουδάκο τα έχει κι ο δικός μου, παρέα με λογοθεραπεία, ξεκινάει και εργοθεραπεία οσονούπω, και υπάρχουν φορές που θέλω να δαγκώσω τον τοίχο για να μην φωνάξω. Το ότι είναι στα φυσιολογικά πλαίσια ο Παύλος σου είναι πολύ θετικό, γιατί εφόσον κάνει την όποια δραστηριότητα θα εκτονωθεί τελικά. Όσο για τη δασκάλα του, τί να πω και τί να αφήσω; Από τον τρόπο που τα έγραψες συμπεραίνω ότι ευτυχώς δεν τρως κουτόχορτο (συγνώμη κιόλας για το θάρρος). Επίσης, πολύ ευγενικά το χειρίστηκες, δεδομένου ότι ο μικρός είναι ο "ριγμένος" στην υπόθεση. Επειδή την προηγούμενη εβδομάδα μας έτυχε παρόμοιο περιστατικό, όπου τιμωρήθηκε άδικα ο Δημήτρης, θα συμφωνήσω με την Αρετή - πιστεύεις πάντα το παιδί. Ακόμη κι αν σου λέει ψέματα, εσύ θα το καταλάβεις. Η λογοθεραπεύτρια μας μου είπε πως αν δεν λέει ψέματα το παιδί και επιμένει ότι δεν φταίει, δεν τιμωρείται γιατί δεν έχει καταλάβει τί έκανε. Η νουθεσία έχει αποτέλεσμα μόνο όταν κάτι γίνεται σκόπιμα. Παρακολούθησε λίγο το σταθμό, μην εφησυχάσεις πως τα πράγματα λειτουργούν καλά. Σου εύχομαι να ξεκινήσει το μικρούλι σου μια δραστηριότητα σύντομα (κι εμείς τα περνάμε, ξέρω ότι δεν είναι εύκολο) και να χαλαρώσεις κι εσύ λίγο. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου να μου λες πάντα οτι θες, πάρε θάρρος μπόλικο, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα.Ηθελε πολυ να τον γράψω καράτε (βαράτε) αλλά το σκέφτομαι γιατί αν σκεφτείς οτι γυρίζει απο το σχολείο στις 15:40 κι έχει μια φορά την εβδομάδα λογοθεραπεία κι άλλη μια εργοθεραπεία ε δεν του μένει και πολυς χρόνος κι ειναι μικρούλης μωρέ..θα δω.
      (Εχεις καποιο μπλοκ; Πατάω πάνω στο όνομα σου αλλά μου βγάζει error)

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος28/2/14, 8:45 π.μ.

      Καλημέρα Γεωργία μου, το διόρθωσα το θέμα με το όνομα ?(ευτυχώς που μου το είπες, ούτε καν το είχα καταλάβει). Το μπλογκ μου είναι το http://www.manamanoulamama.gr/
      Πέρνα όποτε θες, όλο και κάτι χρήσιμο θα βρεις!

      Διαγραφή
  7. Ρε συ Γεωργία σε παράλληλο σύμπαν ζούμε? Και εγω πήγα τον μεγάλο σε αναπτυξιολόγο για την ομιλία και μου είπε για εργοθεραπεία απο Σεπτέμβριο αν δεν εχει στρώσει....προσωρινα μας είπε να ξεκινήσουμε άθλημα και τον έγραψα κολυμβητήριο που πάει και χρόνια αλλά δεν τον ειχα γράψει φέτος επειδή έκανε πολλές ωτίτιδες. Περιμένω λεπτομέρειες απο την εργοθεραπεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βάνα μου τι να πω! Τελικά λιγο πολύ όλα τα παιδάκια ή μάλλον τα αγοράκια έχουν θέματα. Τωρα θα μου πεις παλαιότερα δεν είχαν; Τοτε απλά τα έλεγαν "ζωηρά" τωρα τρέχουμε και δε φτάνουμε... Ηδη έχει κάνει 3 μαθήματα κι ήδη έχει κάνει πρόοδο, βέβαια έχει μια υπέροχη δασκάλα, ρώτα με οτι θες

      Διαγραφή
  8. έλεος καλέ! όποιο παιδάκι έχει ενέργεια το λέμε επιθετικό! έλεος!
    Εμένα η Δώρα αν και πολύ μικρότερη (16 μηνών) δεν βάζει κώλο κάτω και στον παιδικό την επιβραβεύουν για αυτό!
    Μην δίνεις σημασία!
    Και φέρτον να κάνει παρέα με την δικιά μου μπας και ξελυσσάξουνε! :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γεωργία για να τελειώνουμε, στείλε διεύθυνση δασκάλας να την ξεμαλλιάσω. Σε φιλώ, με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχ καλά πέθανα στο γέλιο.
      Λοιπον πάρε μολύβι και χαρτι,γράφεις;

      Διαγραφή
    2. αχαχαχαααααα συγγνώμη για την παρέμβαση, αλλά δεν άντεξα. Γέλασα με την ψυχή μου.

      Διαγραφή
  10. Σημάδι απο αγκαλιά όσο χρόνια δουλεύω στο σχολείο δεν έχω δει ποτέ...
    Άκυρη η απάντηση και νιώθω σαν να βρισκόταν σε άμυνα ενώ εσύ δε της επιτέθηκες.
    Οσο αφορά τις τιμωρίες τώρα...δεν χρησιμοποιούμε τον όρο τιμωρία στα παιδιά. Έχουμε συνέπειες για πράγματα που κάνουμε. Τα παιδιά έχουν γράψει κανόνες και όταν για συνεχόμενες φορές τους παραβαίνουμε κάτι θα στερηθούμε. Αυτό τώρα μπορεί να είναι : Δε θα γίνει βοηθός μου εκείνη τη μέρα, δε θα καθίσει με όποιον θέλει την ώρα που διαβάζουμε παραμύθια, θα καθίσει και 10 λεπτά στο παγκάκι το διάλειμμα ( θα είναι έξω βέβαια )
    Κάθε φορά όμως που γίνεται κάτι τέτοιο πχ να στερηθεί κάτι για 15 λεπτά προσπαθώ να βρω τρόπο να το πλησιάσω περισσότερο.Θα τον σηκώσω στον πίνακα, θα του πω ένα μεγάλο μπράβο για την όμορφη ζωγραφιά, θα του ζητήσω να μου φέρει το ψαλιδάκι του...
    Επίσης μιλάμε πάρα πολύ...Πάρα πολύ. Κάθε μέρα. Συζητάμε, διαβάζουμε σχετικά βιβλία...
    Σε κάθε αλλαγή που βλέπω στα παιδιά , σηκώνω κεραίες. Μιλάω στους γονείς...Και κάθε φορά μαθαίνω πως ναι κάτι έγονε σπίτι, κάτι άλλαξε...
    Με συζήτηση, συνεργασία, κάνοντας το παιδί να νιώθει σημαντικό ( γιατί είναι άλλωστε) μπορείς πολλά να καταφέρεις. Εντάξει όταν έχω 25 παιδιά δεν μπορείς να κάνεις όσα θες...Αλλα΄με τις τιμωρίες απλά πάλι δε κερδίζεις κάτι. Στο τέλος θα σκεφτεί "οκ μπήκα τιμωρία, ε και το έγινε"
    Φιλιά πολλά και να χαίρεσαι τους γιους σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννα μου καταρχάς σε ευχαριστώ ειλικρινά. Χαίρομαι ιδιαίτερα που ακούω γνώμες απο δασκάλες, έχουν άλλη βαρύτητα. Η αλήθεια είναι πως στο σχολείο ποτέ δεν αναφέρθηκε η λέξη τιμωρία όμως ο γιος μου όταν βγαίνει π.χ. απο το παιχνίδι για 4 λεπτά καταλαβαίνει πως αυτό είναι τιμωρία οπότε όταν γυρίσει σπίτι θα μου το πει έτσι: "η κυρια με εβαλε τιμωρια να κατσω στην πρασινη καρεκλα"

      Πάντως αυτό ακριβώς ήθελα να σταματήσω, το να φτασει στο σημειο να πει " οκ μπηκα τιμωρια και τι εγινε..." Το βρίσκεις σωστό μετά την κουβέντα που έκανα μαζί της να είναι η δεύτερη Παρασκευή που παίρνει έπαινο; Πως να το ερμηνεύσω αυτό; Η κατάλαβε πως το παρατράβηξε ή λέει "και δεν παει να παιρνει επαινους κι ας μην του αξίζει (απο το να εχω την γκρινια της μανας) "

      Διαγραφή
    2. Και εμένα δε μου φάινεται τόσο τυχαίο πως τώρα άρχισε να παίρνει επαίνους....Θεωρώ πως κατάλαβε πως το παρατράβηξε. Δε θέλω να πιστέψω πως θεωρεί πως δεν πρέπει να πάρει έπαινο αλλά τον δίνει για τη μαμά....

      Φιλιά πολλά και στα δυο σου τα μικρά

      Διαγραφή
  11. Ιιιιιιιι πολλά ορθογραφικά η δασκάλα...αλλά έγραφε απο κινητό οπότε να είσαι επιεικής :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γεωργία μου γεια σου και από δω.
    Εγώ διάβασα πρώτα την προηγούμενη ανάρτησή σου, γιατί εκεί με οδήγησε το λινκ που μου άφησες στο μπλογκ μου. Σου άφησα μήνυμα στη σελίδα σου στο φέης, κάπως μεγαλούτσικο και ίσως τώρα πια αχρείαστο, μετά από την ανάγνωση αυτής σου της ανάρτησης.
    Λοιπόν, είδες που με τον διάλογο διορθώνονται πολλά; Αν και θεωρώ ότι εσύ μίλησες χρησιμοποιώντας σωστότερα τους παιδαγωγικούς όρους, παρά η παιδαγωγός. Επειδή όμως δε θέλω να την κρίνω περισσότερο, αφού δεν τη γνωρίζω, εικασίες κάνω με αυτά που διαβάζω, ας σταματήσω εδώ.
    Τώρα, καλά θα κάνει να της μιλήσει και η εργοθεραπεύτρια. Θέλω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο, επειδή είσαι τόσο θετική σε όλα όσα σε συμβουλεύουν να κάνεις, για να βοηθήσεις το παιδί σου. Μπράβο σου, αυτό σημαίνει ότι το αγαπάς με τρόπο υγιή και σωστό. Και σίγουρα θα δεις γρήγορα αποτελέσματα, αλλά και ο Παυλάκος, θα μπορεί να τιθασεύει καλύτερα τον εαυτό του.
    Σ' το έχω γράψει και στο μήνυμα: Η σημαντικότερη δουλειά, γίνεται στο σπίτι, από τους γονείς, εγώ βάζω και τον μπαμπά στο παιχνίδι. Εσείς θα ενισχύσετε την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση του Παύλου, κι έτσι θα τον κάνετε δυνατότερο σαν άνθρωπο. Αν βρει και δασκάλους στη ζωή του που να συμπληρώνουν το έργο που εσείς ξεκινάτε στο σπίτι, τότε θα είναι διπλά κερδισμένος ο Παυλάκος σας.
    Θέλω να σου δώσω μια συμβουλή, Γεωργία μου, που κι εμένα, μου την έδωσε ένα βιβλίο ψυχολογίας.
    Ποτέ μην αφήνεις τον Παυλάκο σου να κοιμηθεί, πριν τα βρείτε προηγουμένως. Δεν πρέπει. Ό,τι και να έχει κάνει, ό,τι συνέπειες και να είχε, να δέχεσαι πάντα τη συγγνώμη του, και να του δίνεις μια αγκαλιά αγάπης, και να του διαβάζεις και το παραμυθάκι του πριν κοιμηθεί. Να το θυμάσαι πάντα αυτό Γεωργία μου. Είναι λάθος το να πηγαίνει το παιδί για ύπνο, πιστεύοντας ότι δεν τα έχει καλά με τη μαμά ή τον μπαμπά. Πολύ συχνά τα παιδιά, μετά από μια συνέπεια που έχουν για κάτι που έκαναν, ρωτάνε -πολλές φορές συνήθως- τη μαμά : "μαμά μ' αγαπάς"; Το κάνουν γιατί θέλουν να σιγουρευτούν ότι η μαμά τ' αγαπάει. Και η μαμά όσες φορές και αν την ρωτήσει το παιδί της, κάθε φορά πρέπει να το διαβεβαιώνει ότι, ναι, το αγαπά.
    Εγώ αυτό το λέω και στα παιδάκια στο σχολείο μου. Όταν κάνουν κάτι και έχουν συνέπειες, τους λέω ότι "Όσο και να μαλώνει η δασκάλα ή η μαμά τα παιδιά της, ποτέ δε σταματάει να τ' αγαπά. Τα αγαπάει πάντα μέχρι τον ουρανό" Ξέρεις Γεωργία μου πόσο χαίρονται, πόσο γλυκαίνονται μέσα τους; Τα παιδιά είναι επίγειοι άγγελοι, και είναι τιμή μας που βρισκόμαστε ανάμεσά τους!
    Σου εύχομαι Γεωργία μου, να είσαι πάντα τόσο καλή μανούλα, γεμάτη ευαισθησία, όπως είσαι τώρα. Γιατί να ξέρεις, είσαι πολύ καλή μανούλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου