Ποιός είναι ο Πικάσο;



Κι εκεί που ήμουν στο τρέξιμο και δεν ήξερα σε πόσα κομμάτια έπρεπε να μοιραστώ (βλέπε εργαζόμενη μητέρα) ξαφνικά ο χρόνος πάγωσε. Οι ώρες περνούν αργά, η μέρα φαίνεται πολύ μεγαλύτερη. Κάθε μέρα κάνω και κάτι διαφορετικό, βλέπω ανθρώπους που αγαπώ κι είχαμε χαθεί, ασχολούμαι με πράγματα που πριν ούτε λόγος. Κι έτσι οι μέρες κυλούν με κύρια ερεθίσματα αυτά του σπιτιού μου.  

Του Παύλου του αρέσει η ζωγραφική με οποιοδήποτε είδος μπογιάς. Η αλήθεια είναι πως τα είχαμε δοκιμάσει όλα εκτός της τέμπερας και είχε έρθει η ώρα της... Αγοράσαμε πινέλα, ξύλινη οβάλ παλέτα και φυσικά μια μεγάλη γκάμα χρωμάτων. Στην αρχή ξεκινήσαμε να ζωγραφίζουμε στο χαρτί, μετά περάσαμε σε ψεύτικα αυγά από φελιζόλ και τέλος καταλήξαμε σε κάτι πιο τολμηρό!

Σήμερα το απόγευμα που ο μπαμπάς πήγε να δει έναν αγώνα ποδοσφαίρου του είπα
-Πάρε όλο τον εξοπλισμό σου κι ακολούθησε με... σσσςςςς
-Μαμά τι θα κάνουμε; Αταξία;
-Ναι... κάνε γρήγορα πριν έρθει ο μπαμπάς..

(Τον πειράζω συνέχεια και το απολαμβάνω. Κάθε φορά που δείχνει το silver alert στην τηλεόραση ή όταν βλέπω τη Νικολούλη κι είναι ακόμη ξύπνιος τον ρωτώ αν έχει δει κάπου τους ανθρώπους που αγνοούνται. Έχει τόση πλάκα η φατσούλα του που προσπαθεί να σκεφτεί..."όχι μαμά δεν έχω δει ποτέ μου αυτόν τον παππού")

Πήγαμε στο δωμάτιο του κι έκλεισα την πόρτα. 
Του ετοίμασα την παλέτα με τα χρώματα και του είπα
-Έλα μωρό μου ζωγράφισε
-Που;
-Εδώ στον τοίχο
-Στον τοίχο; Μαμά τρελάθηκες;
-Όχι αγάπη μου. Κοίτα αυτούς τους πίνακες (με τον γουίνι και την παρέα του). Εσύ μπορείς να φτιάξεις καλύτερο!
Γέλασε πονηρά (όχι που θα τον χάλαγε) κι έβαλε μπρος...


Στην αρχή έφτιαξε τα χόρτα και μετά τον ήλιο και κάποια σύννεφα


Μετά έκανε ένα δεντράκι με μήλα κι ένα αμαξάκι...



Και τέλος ζωγράφισα εγώ τρία ψαράκια κι αυτός έκανε τα κύματα



Όταν του είπα να ζωγραφίσει την οικογένεια μας έφτιαξε αυτό το μπλε ορθογώνιο. Απόρησα... είμαστε τρεις του είπα. 
Ναι μαμά το ξέρω, είμαστε όμως όλοι αγκαλιά. 
Εγώ, εσύ κι ο μπαμπάς! Δεν το βλέπεις; 



 Και φυσικά όταν γύρισε ο Θοδωρής σπίτι κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό. Ξεκίνησε με την πρόταση "Παύλο τι έκανες;;; " 
Κι όταν του έκανα νόημα πως όλο αυτό έγινε με δική μου άδεια συνέχισε λέγοντας " Τρομερός ο πίνακας σου, είσαι ο καλύτερος ζωγράφος του κόσμου"

Σχόλια

  1. Αχ βρε Γεωργία τι όμορφες αυτές οι στιγμές! Πρέπει οι γονείς να ζούνε την κάθε στιγμή με τα παιδάκια τους και να βρίσκουν τρόπους ό,τι κάνουν, να το κάνουν παρέα! Μπραβο, μπράβο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι έτσι πρέπει! Εσύ θα ερθεις στο συνέδριο; Για να μαζευόμαστε σιγά σιγά...

      Διαγραφή
    2. Α έχω χάσει επεισόδια! Τώρα διάβασα για το συνέδριο... Πολύ ενδιαφέρον! Θα το προσπαθήσω μήπως καταφέρω να έρθω!

      Διαγραφή
  2. Κάτσε για να καταλάβω τον τοίχο ζωγραφίσατε???? Ή κανένα χαρτόνι κολλημένο στον τοίχο?Πολύ προχώ σε βρίσκω....

    Πάντως με την ατάκα για το μπλε ορθογώνιο θα έλιωνα και θα τον άφηνα να μου ζωγραφίσει ακόμα και το μάγουλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Χριστινάκι καλά κατάλαβες στον τοίχο ζωγραφίσαμε! Κάποτε ήμουν μυγιάγγιχτη με το σπίτι,μετά το παιδί όμως θέλω να το ζω στο έπακρο. Φιλία πολλά,θα έρθεις στις Ψηφιακές γειτονιές;

      Διαγραφή
    2. Θα προσπαθήσω να έρθω! Να σας ακούσω και να σας γνωρίσω!!!
      Καλημέρα

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα Γεωργία μου! Πολύ τολμηρή η ιδέα σου, αλλά πολύ μου άρεσε! Ο Παυλίτος είναι μεγάλος καλλιτέχνης! Πρέπει να πήρε μεγάλη χαρά που του εμπιστεύτηκες ολόκληρο τοίχο για να εκφράσει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Όσο για τη μουτζούρια-αγκαλιά, τι να πω. Τα μικρά έχουν πάντα τον τρόπο να μας αφήνουν άφωνους. Το μυαλουδάκι τους είναι τόσο αγνό, τα πράγματα τα βλέπουν τόσο απλά, που εμείς ώρες-ώρες αδυνατούμε να τα δούμε. Μα να μη δεις την αφηρημένη αγκαλιά; Τς τς τς (Αστειάκι).

    Σε φιλώ!
    Ασπασία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασπασία δεν έχεις ιδέα πόσο υπέροχα ένιωσα. Είναι όπως τότε που ήμουν παιδι κι η μαμά φώναζε μην λερωθείς κι εγω έπεφτα μέσα στη λάσπη και το χαιρόμουν!!!! Ετσι ακριβώς ένιωσα. Νομίζω χάρηκα πιο πολύ απο εκείνον.
      Κι εγώ σε φιλώ.

      Διαγραφή
  4. Ως μη-εργαζόμενη μανούλα σε βλέπω να ανακαινίζεις το σπίτι με τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του Παυλούκου σου! Σε χαίρομαι. Και εγω το ίδιο κάνω. Όχι, δεν εχουν ζωγραφίσει με τέμπερες τον τοίχο, αλλά με ξυλομπογιές. Και κατι πολυθρόνες με μαρκαδόρο και το τραπεζάκι του σαλονιού:) είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα. Να έρθετε σπίτι να ζωγραφίσουν παρέα!!!
    Η αφηρημένη αγκαλιά του γιόκα σου είναι η πιο ζεστή του κόσμου.
    Καλημερούδια και καλή εβδομαδούλα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μηπως χρειάζομαι ψυχίατρο που όλο αυτό μου αρέσει πολύ; Ειλικρινά δεν το βρίσκω κακό.
      Αχ Δημητρούλα καλά τα λες, αφου καθομαστε που καθομαστε εχουμε σκεφτει ηδη να κανουμε μια ψιλοανακαινιση. Θα σας ενημερωσω, φιλια και καλη εβδομάδα

      Διαγραφή
  5. Μα τι γλύκας! Έλιωσα μ'αυτό που σου είπε για την αγκαλιά...! Πάντως, τολμηρή σε βρίσκω με την ιδέα σου να τον αφήσεις να ζωγραφίσει στον τοίχο.

    Γέλασα πολύ και που τον φαντάστηκα να προσπαθεί να θυμηθεί αν είδε πουθενά τους παππούδες του silver alert!

    Είχα κανονίσει να έρθω στην Αθήνα για το συνέδριο αλλά με το ατύχημα έχουν μείνει πολλά πράγματα πίσω και δεν θα μου είναι εύκολη και η μετακίνηση πάνω κάτω. Δεν νομίζω να έρθω εν τέλει κι έχουν σπάσει τα νεύρα μου αλλά τι να κάνω που δεν νομίζω ότι γίνεται διαφορετικά! Φιλάκια :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα πραγματικά έχει πολύ πλάκα και γελάμε απίστευτα. Κρίμα που δεν θα σε δω :(

      Διαγραφή
  6. Φοβερό αυτό με την αγκαλιά, ποιος να το φανταζόταν! Ακόμα πιο φοβερή η μαμά όμως που αποφάσισε να κάνει τον τοίχο καμβά! Μπράβο σου, μ΄αρέσουν πολύ αυτά! Η δικιά μου δεν περίμενε την έγκριση μου κ έχει κάνει μια υπέροχη τοιχογραφία με ξυλομπογιές στο σαλόνι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΧαΧα Ίνα μου βγάλε καμία φωτογραφία να την θαυμάσουμε

      Διαγραφή
  7. Oxι δεν είμαι τόσο large μαμά το ομολογώ.
    Δεν υπήρχε περιπτωση να πρότεινα κάτι τέτοιο!!
    Γιατί αγάπη μου χάθηκαν τα χαρτόνια τεραστίων διαστάσεων;
    Απαπαπαπα... μόνο που το διάβασα συγχύστηκα :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα κυρία Τζίνα σας παραπέμπω στο κάτω σχόλιο της Κατερίνας που είναι κοινωνική λειτουργός. Έτσι για να γλιτώσω το κράξιμο!
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
    2. Δεν διαφωνώ, έτσι είναι, απλά εγώ δεν θα το έκανα.
      Εσένα σου πρέπουν πολλά μπράβο :))
      Kαι please σταμάτα με τον πληθυντικό, με κάνεις να νιώθω... περίεργα, ναι;... Φιλιά!

      Διαγραφή
    3. Εντάξει το υπόσχομαι!

      Διαγραφή
  8. πολύ ωραία ιδέα!
    και η ζωγραφιά για την οικογένεια σας πόσο τρυφερή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γεωργία μου με συγκινείς τόσο πολύ πάντα και δεν ξέρω αν στο έχω πει! Αυτό που έκανες δεν ήταν κάτι απλό.. Ήταν κάτι μοναδικό που το παιδί σου θα το θυμάται σε όλη του την ζωή..Γιατί του έδειξες τρεις βασικές έννοιες: εμπιστοσύνη, ελευθερία και αυθορμητισμό.
    Μπράβο σου που έχεις άλλη νοοτροπία..Οι τοίχοι είναι τοίχοι, ένα άψυχο πράγμα. Αυτό που παρότρυνες το παιδί σου να κάνει είναι πολύ σημαντικό,πολύ βαθύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλήθεια Κατερίνα μου; Είχε τόσο βαθύ νόημα αυτή η αυθόρμητη πράξη μου; Θα θελα να κλειδώσω σε ένα μπαουλάκι το σχόλιο σου...
      Σε φιλώ και σου στέλνω μια σφιχτή αγκαλιά!

      Διαγραφή
  10. Τελικά πρέπει να κάνουμε περισσότερο παρέα!! Εμείς ειδικευόμαστε στις πόρτες και εγώ είμαι πολύ καλή στο βάψιμο του σπιτιού. Πότε θα συναντηθούμε???
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον μετά το πάσχα που θέλουμε να βάψουμε και το σπίτι. ;-)

      Διαγραφή
  11. Ο Παύλος Πικάσο φυσικά!!! Πάρα πολύ τη χάρηκα αυτή την ανάρτηση... Να είστε καλά! Η διάθεση ανεβαίνει... όταν κάνεις πράγματα!!! Δέκα με δέκα τόνους!! Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάρω μου αυτό το δέκα με δέκα τόνους πολύ το χάρηκα...

      Διαγραφή
  12. Από μια παιδαγωγό έχει όλα τα μπράβο του κόσμου!
    Τίποτα άλλο δεν σου λέω!
    Του έκανες το μεγαλύτερο δώρο! Αλλά και το ουσιαστικότερο!
    Συγκινήθηκα! :)
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστέα μου δεν ήξερα ότι είσαι παιδαγωγός, πολύ σε ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  13. Πολύ μου άρεσε αυτό που έκανες!
    Αυτό το έκανε ο γιος μου στην εφηβεία του με γκραφίτι..και όμορφο είχε γίνει κι έβαψε και το δωμάτιό του όπως το ήθελε!
    Δική του ήταν η ιδέα κι εγώ είχα συμφωνήσει και μου άρεσε πολύ το αποτέλεσμα!
    Όπως μου αρέσει κι αυτό που βλέπω..σίγουρα το χάρηκε πολύ!
    Α και η αγκαλιά στα μάτια μου είναι περισσότερο από έργο τέχνης..είναι έργο ζωής...να είστε πάντα καλά!!
    Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Την καλύτερη ιδέα είχες..μπράβο σου! Και σίγουρα το καταχάρηκε! Και σας ζωγράφισε και όλους αγκαλιά..έλιωσες, έτσι;
    Χαμογέλασα και με τον μπαμπά στο τέλος..απορία, νόημα ότι είναι οκ..και επιβράβευση!
    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Φανταστική ιδέα. Αλλωστε η αξία του πίνακα της αγκαλιάς είναι ανεκτίμητη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ποσο μάρεσει που παρακινησες εσυ τον μικρο για αταξια και σου λεει ''τρελαθηκες;;''χαχα !!τι γλυκος που σας εκανε ολους αγκαλια...μεσα απο την ζωγραφικη καταλαβαινεις πολλα και ο Παυλος απο οτι φαινεται εισπραττει πολυ αγαπη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έναν τον έχουμε να μην τον τιγκάρουμε με αγάπη; Φιλιά καλή μου

      Διαγραφή
  17. Νομίζω πως αυτή τη ζωγραφιά δεν θα την ξεχάσετε ποτέ! Μοναδικές στιγμές. Σε χαίρομαι γιατί είσαι κι εσύ ένα υπέροχο αυθόρμητο παιδί! Εγώ δεν το είχα προχωρήσει τόσο πολυ ώστε να τους αφήσω να ζωγραφίσουν στον τοίχο, αλλά τους είχα πάρει χαρτί με το μέτρο, ντύσαμε τον τοίχο μέχρι εκεί που έφταναν και ζωγράφιζαν, κολλούσαν αυτοκόλλητα και φωτογραφίες τους. Οσο για την αγκαλιά, έτσι να είσαστε πάντα. Ενωμένοι σαν ένα, να μην μπορεί να σας χωρίσει κανείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Μαρία μου κι εύχομαι η ευχή σου να πιάσει! Ελπίζω να το θυμάται... άραγε ένα συμβάν στη μνήμη των 3μιση ετών πόσο διαρκεί;

      Διαγραφή
  18. ΄Ηρθα εδώ και μου άρεσε πολύ !
    ΄Ετσι χαρούμενο να είσαι πάντα, κοριτσάκι !
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε το μπλοκοσπιτάκι μου :)

      Διαγραφή
  19. Αυτό θα το θυμάται για πάντα...
    Να ανεκτίμητες στιγμές, να ανεκτίμητα δώρα. Μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γωγώ μου χθες βράδυ σε διάβαζα ασταμάτητα με κλάματα... Σου στέλνω μια σφιχτή αγκαλιά και σε νιώθω!

      Διαγραφή
  20. Βρε τον Πικασο σου!
    Πάντως ομολογώ ότι ακόμα και για μενα που την αφηνω να κανει ενα σπιτι ρημαδιο, ειναι ιδιαιτερα τολμηρο σαν ιδεα! Μήπως να επερνες ενα χρωμα μαυροπινακα να του εβαφες ενα σημειο να ζωγραφιζει εκει με κιμωλιες;;; και ομορφο και μοντερνο και σβηνει ανετα οποτε βαρεθει το σχεδιο για να κανει το επομενο!

    παντως εισαι και εσυ τρελομανα, τελος! σμουτς ομορφουλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τρελομάνα δεν λες τίποτα! Κι όμως Μαχη περάσαμε τέλεια εκείνο το απόγευμα και κάθε φορά που μπαίνω στο δωμάτιο του αυτός ο τοίχος με γεμίζει χαρά! Μη σου πω οτι σκέφτομαι να βάψουμε και τον απέναντι...
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  21. Ανώνυμος17/4/13, 9:19 π.μ.

    Μπράβο ρε Γεωργιαααα!!!! Φοβερος ο μικρος, φοβερη κι εσυ ομως! Δν ξερω αν εχει τυχει να το δεις σε παλια ανρτηση, αλλα μια μερα κρυφα ο Στεφανος γεμισε ολο τον τοιχο στο διαδρομο με τις πρασινες παλαμες του (δαχτλομπογιες) Οχι μονο δεν τον μαλωσα, αλλα τον αφησα να το απολαυσει κιολας! Μετα απο τοσους μηνες νιωθω υπεροχα που καθε μερα καποιος με...μουτζώνει χαχαχαχαχαχαχαχα Οι μικροι καλλιτεχνες ειναι οι μεγαλυτεροι!!! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα γειά σου ρε Σοφία! Όχι δυστυχώς δεν έτυχε να το δω τρέχω όμως τώρα στο σπιτάκι σου! Να χάσω τέτοιο θέαμα; Ε ποτέ!

      Διαγραφή
  22. Υπέροχο... Μ΄αρέσουν αυτές οι μικρές σκανταλιές! Χαίρομαι που σε βρήκα κι εσένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου