Ουράνιο τόξο


Ξύπνησα στις  7, ήπια ένα καφέ, ετοίμασα το μικρό για τον παιδικό σταθμό και ξεκινήσαμε... Παγωνιά, ρίχνει χιονόνερο! Κάνω κάτι εξωτερικές δουλειές, γυρίζω σπίτι, τρώω και ξαναφεύγω να πάρω το γιο μου. 

Είμαι σε άδεια αλλά η αλήθεια είναι οτι αυτές τις μέρες μπορώ να πω πως κουράζομαι περισσότερο απο ότι αν δούλευα... δουλειές στο σπίτι, τρεχάματα με το Έχε Το Νου Σου Στο Παιδί, τηλέφωνα, επισκέψεις σε σχολεία, επισκέψεις σε σπίτια, πολλές ώρες στο Internet, πολύ chat, συνέδριο project mamamila, 
προετοιμασία για τον φιλανθρωπικό αγώνα της Κυριακής...  

Βασικά άλλα θέλω να γράψω κι άλλα γράφω... λοιπόν ας συγκεντρωθώ! Εκεί που ήθελα να καταλήξω είναι τι έγινε όταν πήρα το γιο μου απο τον παιδικό σταθμό. 

Κοντά σε κάποιο φανάρι του δρόμου ένα σκυλάκι καθόταν κουλουριασμένο σε μια γωνιά. Ο Παύλος το βλέπει και τα μουτράκια του αλλάζουν ύφος. "Μακάρι να του δίναμε μια κουβέρτα μαμά, κάνει τόσο κρύο" μου λέει κι εγώ συγκινούμαι. "Μακάρι να του δίναμε ένα κόκαλο να φάει" μου ξαναλέει κι εγώ σκέφτομαι πόσο μου μοιάζει αυτό το παιδί!

Στην προσπάθεια μου να βοηθήσω συνανθρώπους μου, ούσα κι εγώ σε μια πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση, με έκανε να αναρωτηθώ αν το να "δίνεις" είναι κάτι που έρχεται ενστικτωδώς ή κάτι που μαθαίνεται. Ψυχή μου, σε αγαπώ, σε έχω σύμμαχο...

Και ξαφνικά, απο το πουθενά, κάνοντας πάρα πολύ κρύο, σχεδόν παγωνιά, χωρίς όμως να βρέχει εμφανίστηκε στον γκρίζο ουρανό ένα ουράνιο τόξο ! Ο Παύλος ενθουσιάστηκε, ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε κάτι τέτοιο. "Μαμάααα είναι φανταστικό !!! "

Άναψα τα αλαρμ και σταμάτησα στο σημείο που θα μπορούσαμε να είχαμε την καλύτερη οπτική γωνία. Κατεβήκαμε και το κοιτούσαμε μαγεμένοι. 

Δεν είναι μόνο το θαυμάσιο αυτό φαινόμενο που μαγεύει τα μάτια μου κάθε φορά που εμφανίζεται, είναι το μήνυμα που περνάει στην ψυχή μου, ότι όλα κάποια στιγμή θα αλλάξουν προς το καλύτερο, η υπόσχεση κάποιας ανώτερης δύναμης πως θα μας προστατεύει, το χαμόγελο που ξεχνάμε να φορέσουμε, η θετική σκέψη, η αισιοδοξία, όλα αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους.

"Να είσαι πάντα δίπλα μου" μου λέει..
"Θα είμαι" του υπόσχομαι βουρκωμένη...


Σχόλια

  1. Αυτη ακριβώς ειναι η κοπέλα που ξέρω..έτσι λοιπόν να σκεφτεσε πάντα-οτι κι αν γινει,οσες γκρινιες και να ακους,όσο κουρασμενη και να εισαι!Να εχεις παντα στο νου σου αυτο το ουρανιο τοξο και τα λογια του γιου σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε βλέπω ανεβασμένη Γιωργία!!! Η άδεια λειτούργησε μάλλον ευεργετικά στην ψυχολογία σου, παρολη την κούραση:)
    Όσο για τον Παυλίτο, πως ειναι δυνατόν με τέτοια καλοσυνατη και δοτική μανούλα να μην νοιάζεται για όλους, ακόμα και για τα ζωάκια.
    Xmass here we come!!!
    Ελπίζω να τα πούμε στον αγώνα. Πάντως έτσι κι αλλιώς θα τα πούμε σίγουρα!
    Έβαλα και το banner στο σπιτάκι μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου