Το μόνο αντίδοτο στην φτώχεια είναι η Αλληλεγγύη


Κάποια πράγματα τα θεωρούμε δεδομένα. Είναι για όλους έτσι άραγε..;

Γκρινιάζουμε για την ρουτίνα και την καθημερινότητα μας ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ξέρουμε πως όταν θα γυρίσουμε στο σπίτι μας θα βρούμε ένα ζεστό πιάτο φαϊ. Τι γίνεται όμως όταν αδυνατούμε να γεμίσουμε την κατσαρόλα μας ;

Με τι κουράγιο θα πρέπει να πούμε στο παιδί μας ότι σήμερα αγάπη μου δεν έχω να σου δώσω φαγητό; Τα πιο απλά ,τα πιο βασικά και συνάμα βιώσιμα πράγματα για να ζήσει κανείς (πλέον σε πολλούς) είναι σχεδόν ακατόρθωτο να τα έχουν.

Το Πηνελόπειον Ίδρυμα προσφέρει καθημερινά την αγκαλιά του σε παιδιά εργαζόμενων μητέρων, ηλικίας 9 μηνών έως 5 χρονών, που προέρχονται από οικογένειες άπορες ή πολύ χαμηλού εισοδήματος. Ο αγώνας, που κάνουν καθημερινά, για να εξασφαλίσουν τρόφιμα, είναι μεγάλος...

Όταν είδα την ανάρτηση από την κοινότητα "Μπορούμε" αποφάσισα να μην μείνω άπραγη , γι 'αυτό και έκρινα αναγκαίο να ενημερώσω όσο πιο πολύ κόσμο μπορούσα για τις ελλείψεις του ιδρύματος. Ξεκίνησα από φίλους και γνωστούς και στην συνέχεια κατέληξα στην εργασία μου, μία φωνούλα μέσα μου, μου φώναζε πως η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί ΚΑΙ ΤΟ αποτέλεσμα με δικαίωσε ΑΦΟΥ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ προσθεσαν ενα ΜΙΚΡΟ λιθαρακι απο το ΥΣΤΕΡΗΜΑ τους που ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ εξασφαλίσει τροφή (έστω μερικών ημερών) για τα παιδάκια του ιδρύματος.

Επειδή δεν έχω μάθει να μένω στα λόγια και ο λογος μου ΘΕΛΩ να παιρνει αξια, έκανα -κάναμε την αλληλεγγύη πράξη. Την Παρασκευή 16-11-2012 έγινε η παράδοση τροφίμων και ρούχων στα παιδάκια του ιδρύματος... Καποιοι ΕΔΩΣΑΝ γιατι ΕΙΧΑΝ πολλα ΕΝΩ καποιοι αλλοι ΕΔΩΣΑΝ γιατι εχουν νιωσει πως ειναι να μην εχεις τιποτα.

Παρόλο τις ελλείψεις και τις δυσκολίες του ιδρύματος, μας υποδέχτηκαν με πολύ αγάπη και με ζεστή αγκαλιά, μας πρόσφεραν ότι είχαν και δεν είχαν, μετά την παράδοση μιλήσαμε με την διευθύντρια του ιδρύματος όπου είναι κοινωνικός λειτουργός και πάνω απ όλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ με όλη την σημασία της λέξεως ,το λέω αυτό γιατί τόσο αυτή όσο και το προσωπικό της έχουν να πληρωθούν μήνες και ο αγώνας που κάνουν είναι τεράστιος, θέλει ψυχική δύναμη. "Δεν τα παρατάμε" μας είπε, "θα προσπαθούμε καθημερινά", οι λέξεις που διατυπώθηκαν στο μυαλό μου.

Όσο μας εξιστορούσε την καθημερινότητα τους στα αυτιά μου ηχούσαν γέλια και φωνούλες από παιδικές ψυχές ,η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη ,δεν κρύβω να πω ότι έβαλα τα κλάματα. Πόσο σκληρό είναι να ακούς να λέει μία μικρή ψυχή ''Πίνω όλο το γάλα μου στο ίδρυμα για τι στο σπίτι δεν έχουμε.. ''Πόσο σκληρό είναι να ρωτάει μία μητέρα την δασκάλα εάν έφαγε το παιδί της όλο το φαγητό του για τι στο σπίτι δεν είχε να του δώσει. ;

Μας ξενάγησαν σε όλο το οίκημα ,παίξαμε και μιλήσαμε με τα παιδιά ,οι φωνούλες των παιδιών που πριν από λίγο ηχούσαν στα αυτιά μου ήρθαν τώρα να μου πουν ευχαριστώ! Ένα ευχαριστώ όπου σήμαινε ,σήμερα θα φάμε, η συγκίνηση μεγάλη και η χαρά που με διακατείχε τεράστια ,ένιωσα και πάλι άνθρωπος ,απόψε τουλάχιστον θα κοιμηθώ ήσυχη είπα. Άκουγα συνεχώς μπράβο για την ιδέα σου, ένα μονάχα έχω να πω: ''Αν δεν κάνεις θυσίες για τις ιδέες σου ,ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου ''

Εάν το κακό, ο πόνος, η σύγχυση και η αδικία είναι βασικές διανοητικές αλήθειες στη σημερινή ύπαρξη, ας επιδείξουμε με δυνατή πεποίθηση οτι κάτι μπορεί να γίνει. Επειδή εμείς πιστεύουμε στον άνθρωπο, ξέρουμε οτι υπάρχει ελπίδα κι επειδή μπορούμε να βοηθήσουμε, δουλεύοντας μαζί, θα κάνουμε τη διαφορά.

ΔΩΣΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΖΕΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΑΝΤΑΜΕΙΦΘΕΙΣ...

ΥΣ: Ευχαριστώ πολύ τους συναδέλφους και φίλους μου που στήριξαν αυτή την ιδέα και δεν έμειναν μόνο στα λόγια και στα "like" του facebook


Υπογράφει η Ε.Χ.


Η ενότητα "Μιλάς; Σ'ακούω" φτιάχτηκε για σένα που θες να εκφράσεις δημόσια κάποιες σου κρυφές ή όχι σκέψεις. Μπορείς να τις στείλεις στο email lamprianidi@gmail.com ή στη σελίδα του 4 seasons inbox. Μίλησε μας, θα σε ακούσουμε!

Σχόλια

  1. Ειρηνη Τ. (Ψυχολογος)20/11/12, 11:53 π.μ.

    Υπαρχουν ανθρωποι που δεν εχουν να φανε, κι εχουν ελπιδα μεσα τους , και λενε "καλα ειμαστε". Υπαρχουν κι αυτοι που κλαινε μεσα στα πλουτη τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τελικά όταν νιώθεις ότι βυθίζεσαι μέσα στην θλίψη και το σκοτάδι και είσαι αποφασισμένος ότι όλα τελείωσαν εδώ πάντα θα υπάρχει δίπλα σου ένα χέρι απλωμένο να σε βοηθήσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να γονατίζεις μόνο για να βάλεις δύναμη για να σηκωθείς....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου